روزنامه ایران ورزشی

خسرویار: فوتبال زنان ایران می‌تواند تاریخ‌ساز شود

گفت و گو سمیرا شیرمردی  @SamiraShirmard    وقتی برای اولین بار به ایران آمد ۱۷ ساله بود و به خاطر عشق و علاقه‌ای که به فوتبال داشت و البته بازی‌های خوبش، خیلی زود به عنوان بازیکن تیم فوتبال زنان ایران انتخاب شد. از همان روز اول که در تمرینات تیم ملی ایران حضور پیدا کرد، نکات فنی زیادی را به بازیکنان انتقال می‌داد تا بتوانند راحت‌تر و بهتر پیشرفت کنند. همین اخلاق و رویه او باعث شد طولی نکشد که به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۷ سال دختران ایران انتخاب شود. کتایون خسرویار به عنوان سرمربی تیم زیر ۱۷ سال ایران خیلی خوب کار کرد و توانست فوتبال کشورمان را به آینده‌ای بهتر امیدوار کند. او در این مدت، کلاس‌های مربیگری را خیلی جدی پیگیری کرد و مدرک A آسیا را گرفت. کتایون خسرویار که فوتبال را به صورت آکادمیک و از ۶، ۷ سالگی در یکی از تیم‌های مهم ایالتی از آمریکا شروع کرد، حالا اهداف بزرگی در سر دارد. او که این روزها بیکار ننشسته و دوره‌های زیادی را برگزار کرده، به دنبال راه‌اندازی بنیادی برای کمک به زنان علاقه‌مند به فوتبال است و البته بعد از آن، قصد دارد برای به دست آوردن مهم‌ترین صندلی فوتبال دنیا تلاش کند. کتایون خسرویار که در حال حاضر در آمریکا به سر می‌برد، قرار است به زودی به ایران بیاید تا بتواند همچنان به فوتبال زنان ایران کمک کند. خسرویار در رابطه با شرایطش در دوره شیوع ویروس کرونا، برنامه‌هایش و... صحبت‌های جالبی دارد.   خیلی وقت است از شما خبری نیست و به ایران نیامده‌ای!     من تا الان چند بار بلیت گرفته‌ام که به ایران بیایم اما به خاطر اینکه هنوز واکسن نزده‌ام نمی‌توانم سوار هواپیما شوم و به ایران بیایم. الان منتظرم نوبت واکسن‌مان شود که بعدش بیایم. خودم فکر می‌کنم عید نوروز ایران باشم. در این مدت همه‌گیری کرونا که تمرینات اکثر تیم‌ها تعطیل بود، شما چه می‌کردی؟     راستش را بخواهید من در این مدت سرم خیلی شلوغ‌تر از قبل از کرونا است. تمریناتم یک طرف، از طرف دیگر با فدراسیون‌های کشورهای مختلف در ارتباطم و برای مربیان دوره‌های مختلف برگزار می‌کنم. خیلی از کشورها مشکل اسپانسر دارند اما دارم سعی می‌کنم از ارتباط بین‌المللی‌ام استفاده کرده و دوره‌ها را برگزار کنم. تا الان برای چه کشورهایی دوره مربیگری برگزار کرده‌ای؟     از هند و کره بگیر تا آمریکا، مکزیک، کرواسی و خیلی جاهای دیگر. این دوره‌ها به صورت هفته‌ای است یا اینکه زمان بیشتری به آن اختصاص می‌دهی؟     هفته‌ای است و همه اطلاعاتی که فکر می‌کنم به تیم ملی فوتبال زنان ایران کمک کرد را به اشتراک می‌گذارم. علاوه بر تمرینات فوتبالی که به رشد سریع فوتبال زنان کمک کرد، تمرینات بدنسازی فوتبالی، روانشناسی بازیکنان و موارد دیگر را منتقل می‌کنم که مربیان بدانند چطور باید تیم را قبل و بعد از تمرین و بازی آماده کنند. یا اگر بین 2 نیمه تیم نتیجه گرفت باید چه حرف‌هایی به بازیکنان بگویند و اگر عقب هستند چه حرف‌های دیگری. این صحبت‌ها برای کشورهای مختلف متفاوت است و تلاش می‌کنیم با توجه به روحیات آنها، بهترین راهکار را انتخاب کنیم. الان که با شما صحبت می‌کنم متوجه شدم فارسی صحبت کردنت هم بهتر شده.     خدا را شکر بهتر شده. 6 ماه قبل فارسی‌ام خیلی بد شده بود که به همین دلیل الان در کلاس زبان فارسی شرکت می‌کنم. این کلاس‌ها، هفته‌ای 3 بار و آنلاین است اما به صورت واقعی و همه در کلاس مجازی حضور داریم و با هم صحبت می‌کنیم. برنامه‌ات بعد از پایان کرونا، چه چیزی است؟     من منتظرم کرونا کمتر شود تا به کارهای مهم دیگرم برسم. می‌خواهم به مربیان بین‌المللی که به کمک و همفکری نیاز دارند، کمک کنم. کشورهایی که فوتبال زنان را راه‌اندازی نکردند، کمک کنم تا این کار انجام شود یا کشورهایی که تیم‌هایشان مشکل دارند به آنها کمک کنم که از پایه کار کنند و بهتر شوند. در واقع می‌خواهم به کشورهایی که هنوز نتوانسته‌اند در فوتبال موفق باشند کمک کنم تا به کیفیت لازم برسند. یعنی فکر می‌کنی در کشورهایی که فوتبال زنان آن چندان موفق نیست، انگیزه‌ای وجود دارد که بخواهند برای پیشرفت آن تلاش کنند؟     بله، مثلاً هند. مربیان در این کشور واقعاً در رده‌های مختلف تلاش می‌کنند بهتر شوند. آنها دیدگاه‌شان عوض شده و حالا خیلی به فکر پیشرفت فوتبال زنان هستند. الان بازیکنان زیادی از هند به کشورهایی مثل کانادا، آمریکا و اروپا می‌روند که آنجا فوتبال را یاد بگیرند و این مسأله کمک می‌کند از پایه خوب باشند. جوری که می‌توانند بازی را به خوبی بخوانند. می‌خواهم از این طریق پروژه مهمی که دارم را پیش ببرم و به فوتبال کشورهایی مثل هند و کشورهای دیگر کمک کنم. حتی برای پناهنده‌های سوریه‌ای و آفریقایی پروژه‌های مختلف دارم که به آنها به صورت رایگان درس یاد بدهم. زن‌هایی که می‌خواهند مربی باشند یا تیم بسازند و آنهایی که به دنبال بازی کردن هستند. یک پروژه دیگر هم با یک آدم خیلی معروف به اسم دیوید دین است که واقعاً برایم جالب است و می‌خواهم در آن حضور داشته باشم. وقتی با من صحبت کرد نمی‌دانستم می‌خواهم با یکی از مالکان قبلی باشگاه آرسنال صحبت کنم. او خیلی معروف است و آرسنال در زمان دین موفقیت‌های زیادی به دست آورد. پروژه‌ای که دیوید دین دارد به چه صورت است و چطور می‌توانی به او کمک کنی؟     دین بنیاد جالبی دارد که به زنان خیلی کمک می‌کند. او برای خانم‌هایی که در زندان به سر می‌برند و عاشق فوتبال هستند، کلاس‌های مربیگری برگزار می‌کند که وقتی می‌خواهند به دنیای معمولی خود برگردند، فوتبال را دنبال کنند. این پروژه خیلی موفق است و زن‌هایی که از زندان بیرون آمدند دنبال فوتبال رفتند. من می‌خواهم در این پروژه باشم و کمک کنم. البته خواسته مهم دیگر من این است که به من یاد بدهد مرحله به مرحله چطور باید پیش بروم و این پروژه را دنبال کنم چون دوست دارم این مسأله را در زندان‌های ایران انجام دهم. از چه زمانی پیگیر این پروژه شدی؟     این پروژه جدید است و تازه 2 هفته پیش به من معرفی شده. تمرکزم روی بنیاد است و اینکه چطور می‌توانم به زنان کمک کنم. برای دوره‌هایی که برای مربیان کشورهای مختلف برگزار می‌کنی یا همین بنیادی که از آن صحبت کردی، پولی هم دریافت می‌کنی؟     نه، این سیستم به صورت خیریه است. البته یکسری اسپانسر هم هست که کمک می‌کنند پروژه‌های کشورهای مختلف را بهتر پیش ببریم. مثلاً برای تیم فوتبال زنان یونان لباس گرفتیم و اسپانسر کمک کرد برایشان بفرستیم. اما شما برای این پروژه‌ها زمان زیادی صرف می‌کنی.     فقط چند ساعت در روز است. پدرم من را طوری بزرگ کرد که می‌گوید اگر علمی داری و می‌توانی کمک کنی از آن استفاده کن. من شغل خودم که نفت و گاز است را دارم و الان در دانشگاه مشغول تحصیل هستم اما سعی می‌کنم برای کمک به زنان وقت بگذارم. یادم است قبلاً گفته بودی فوق‌لیسانس شیمی داری. یعنی الان در مقطع دکترا مشغول به تحصیل هستی؟     نه، من دارم تلاش می‌کنم دومین فوق‌لیسانس خودم را از یکی از بهترین دانشگاه‌های دنیا یعنی هیوستون بگیرم. راستش را بخواهید فکر نمی‌کردم قبول شوم چون یک مقدار باید تجربه داشته باشی اما پذیرفته شدم. رشته من امور بین‌الملل یا جهانی است، چون فوتبال دنیای بزرگی دارد و بین‌المللی است این رشته را انتخاب کردم تا بتوانم بنیادی که در ذهنم دارم را درست کنم و هر جا می‌روم بتوانم موفق باشم. مثلاً سیستم هند و چین خیلی با هم فرق دارد که با توجه به همین امور جهانی باید این شناخت را از تفاوت‌ها پیدا کنم تا بتوانم به آنها کمک کنم. کسی من را به عنوان مهندس شیمی قبول نمی‌کند اما اگر این فوق‌لیسانس را داشته باشم می‌توانم راحت‌تر کارم را پیش ببرم. پس حسابی سرت شلوغ است؟     بله، من همیشه سعی کردم یک بعدی نباشم. هم از نفت و گاز خوشم می‌آید و هم دنیای فوتبال زنان. برای همه علایق و اهدافم وقت می‌گذارم. شاید خیلی‌ها فکر می‌کنند تمرکز ندارم اما همیشه تمرکز و انرژی لازم را برای کارهایم می‌گذارم. بزرگترین هدف و آرزویی که دنبال می‌کنی چه چیزی است؟     اینکه رئیس فیفا شوم. آرزو و هدف اصلی‌ام این است و دوست دارم آن را انجام دهم. تا الان همه رؤسای فیفا اروپایی بودند و اروپایی بزرگ شده بودند که نگاه من را ندارند. من به خاطر شغل پدرم، کشورهای مختلف دنیا را رفته‌ام. از کشورهای آسیایی گرفته که شاید خیلی‌ها اسم آن کشورها را کم شنیده باشند تا کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین. زبان‌های مختلف هم یاد گرفته‌ام و با آدم‌های فوتبالی زیادی صحبت کرده‌ام. تمام تلاشم این است که فوتبال دنیا را بتوانم بهتر کنم. چه زبان‌هایی را می‌توانی صحبت کنی؟     به جز انگلیسی و فارسی، اسپانیایی هم بلد هستم و دائماً هر روز کار می‌کنم که بهتر از قبل باشم. تمام تلاشم این است که از پایه‌ها تیم‌های خوبی آماده کنیم تا آینده بهتری بسازیم. اینطور می‌توان به فوتبال ایران کمک بزرگی کرد. فوتبال ایران پتانسیل بالایی دارد که این تیم باید به جام جهانی برود. فکر می‌کنی تیم ایران چه زمانی می‌تواند به جام جهانی برسد؟     هنوز کار زیادی داریم اما شاید تا 2 جام جهانی دیگر این اتفاق بیفتد. همانطور که قبلاً گفتم فوتبال زنان ایران خیلی کار دارد اما می‌تواند تاریخ‌ساز باشد. در آمریکا بیشتر خانم‌ها فوتبال بازی می‌کنند که بورسیه بگیرند اما در ایران همه چیز فرق دارد و فقط به خاطر عشق و علاقه است. این مسأله برایم عجیب و جالب بود و وقتی به ایران آمدم و این جو را دیدم، خیلی خوشحال شدم چون می‌توانستم یک خانواده فوتبالی داشته باشم. من از همان زمانی که به ایران آمدم سعی کردم هر چه می‌دانم را در اختیار تیم قرار دهم تا پیشرفت کند. اینکه چطور غذا بخوریم، چطور به لحاظ روحی و روانی آماده بازی شویم و همه نکته‌های مهم فوتبال. فوتبالی‌ها با همه ورزشکاران دیگر فرق دارند. در واقع پوست‌مان کلفت است و به خاطر همین هم با همه چیز به آرامی برخورد می‌کنند و مشکلات را کنار می‌زنند. با توجه به اینکه خیلی وقت است به آمریکا برگشتی و البته برنامه‌های مختلف زیادی داری، فوتبال ایران را هم دنبال می‌کنی؟     بله، من همه بازی‌ها را پیگیری می‌کنم. از تیم ملی گرفته تا فوتبال باشگاهی. بازی‌های لیگ را نگاه می‌کنم و با اکثر بچه‌ها و مربیان ارتباط دارم. هفته‌ای 2، 3 بار با خانم شهبازی حرف می‌زنم چون داریم با هم کتاب می‌نویسیم. کتابی در مورد فوتبال که از گرم کردن در تمرینات شروع می‌شود تا روانشناسی بازیکنان. دوست داریم این کتاب زودتر چاپ شود. پس حتماً انتخاب فدراسیون فوتبال را هم پیگیری کرده‌ای؟     بله، نمی‌توانم در این مورد زیاد صحبت کنم چون شناخت چندانی ندارم اما خوشحالم که شهره موسوی به عنوان نایب رئیس انتخاب شد. 2 سال پیش ایشان من و یکی از دوستانم را برای یک مراسم دعوت کرده بود که از انرژی‌اش خوش‌مان آمد. مدیری قوی است و می‌تواند به فوتبال کمک کند. پیش‌بینی‌ات از ورزش زنان و بخصوص فوتبال در سال جدید یعنی 1400، به چه صورت است؟     نکته‌ای که من دیدم این است که ورزش زنان ایران به لحاظ آماده‌سازی از دیگر کشورها جلوتر است. در واقع در دوره کرونا خیلی از رشته‌های مختلف ورزشی در ایران تمرینات‌شان را ادامه دادند اما در بقیه کشورها اینطور نبود. مثلاً در رشته دوومیدانی، ورزشکاران هر روز تمرین بدنسازی داشتند و در واقع چند ماه بیشتر تمرین کردند تا برای المپیک آماده شوند. در کل ورزش‌های انفرادی راحت‌تر کارشان را دنبال کردند. فوتبال هم در بین ورزش‌های گروهی زودتر از بقیه رشته‌ها کارش را شروع کرد. تست‌های کرونا هم خوب بود و مربی وقت داشت تیمش را بیشتر تمرین دهد و بازیکنان به نقاط ضعف‌شان بیشتر پی ببرند. مسابقات که شروع شود بدون شک تیم ایران شرایط بهتری خواهد داشت چون زحمات بیشتری کشیدند. اینطور باید بگویم که تیم ایران 6 ماه از دیگر تیم‌ها به لحاظ آماده‌سازی جلوتر است چون من خیلی کشورها را دیدم که دیر کارشان را شروع کردند. مثلاً در همین آمریکا از ماه مارس 2020 تمرینات کاملاً تعطیل شد و 11 ماه طول کشید که تمرین و بازی کنند. الان لیگ فوتبال زنان بیش از 5 ماه است که کارش را شروع کرده و قبل از آن هم تمرینات‌شان را داشتند که این مسأله نشان می‌دهد شرایط رو به جلوی خوبی پیدا کرده‌اند. و پیش‌بینی‌ات از خودت در سال جدید خورشیدی؟ همانطور که قبلا هم گفتم من به دنبال راه‌اندازی بنیادم هستم. در زمانی که کرونا گسترش پیدا کرد توانستم به کارهای بزرگتر فکر کنم. دائماً دوره برگزار می‌کنم برای مربیان رده‌های مختلف سنی. با رده‌های مختلف و نفرات بزرگ فوتبال در ارتباط هستم. در تیمی که من در آکادمی‌اش حضور داشتم مگان راپینو کاپیتان تیم ملی فوتبال زنان آمریکا حضور داشت. آنجا 3 بازیکن به تیم ملی داد و 90 درصد هم بورسیه دانشگاه گرفتند. می‌خواهم بیشتر پیشرفت کنم. تیم‌های آمریکا روی بدنسازی در باشگاه، نه فوتبال تمرکز می‌کنند. این آیتم‌ها خیلی مهم است و باید روی آن بیشتر مطالعه کنم. حفظ توپ، خونسردی و اینکه در لحظه چه انتخابی داشته باشی مهم‌ترین کارها در فوتبال است. زمانی که من به فوتبال ایران آمدم، روی حفظ توپ کار کردیم که بازیکنان خیلی خوش‌شان آمد. من راه‌های مختلف برای رسیدن به موفقیت را گفتم و تلاش کردم کمک کنم. به خاطر همین هم به عنوان اولین مربی زن ایرانی- آمریکایی برای تیم زیر 19 سال دختران ایران انتخاب شدم. در ایران بازیکنان سطح بالای زیادی حضور دارند که می‌توانیم به آنها راهکارهای مختلف برای موفقیت بدهیم و آنها انتخاب کنند. تمام تلاشم کمک به فوتبال زنان است و تمرکزم را روی این کار گذاشته‌ام. با چه مربیانی در ارتباط هستی؟     مربیان زیادی هستند اما مثلاً با امید نمازی که یکی از مربیان خوب هیوستون است در ارتباط هستم. خوشحالم او در کارش موفق است و برایش بهترین‌ها را آرزو می‌کنم. پس آینده روشن و متفاوتی برای فوتبال زنان ایران تصور می‌کنی؟     فوتبال زنان ایران خیلی جا برای پیشرفت دارد و اگر دست به دست هم بدهیم می‌توانیم به آرزوهایمان که موفقیت فوتبال زنان ایران است، برسیم. من در مدت اخیر با بازیکنان و مربیان زیادی لایو اینستاگرامی داشتم که حرف‌های جالبی رد و بدل شد و این مسأله باعث شد به نقاط ضعف و قوت فوتبال ایران بیشتر بپردازیم. چند لایو دیگر هم خواهیم داشت و البته چند بازیکن  دوملیتی هستند که آرزو دارند برای تیم ایران بازی کنند و من دارم تلاش می‌کنم آنها به آرزویشان برسند. من یک ایرانی هستم و دوست دارم موفقیت‌های زیادی برای کشور ببینم. چه در ایران باشم و چه دور از آنجا، همه باید تلاش کنیم راه برای موفقیت هموار شود. من از 5، 6 سالگی فوتبال حرفه‌ای را شروع کردم و شبانه‌روز نداشتم. قبل از بازی یا بعد از بازی باید درس می‌خواندم و برای اینکه بتوانم در هر دو موفق باشم، زمان زیادی گذاشتم. 6 سال طول کشید که بتوانم مدرک A مربیگری بگیرم و سرمربی تیم جوانان ایران شوم. خیلی‌ها دیدند چه کلاس‌هایی رفتم و چقدر تلاش کردم. همیشه خانواده‌ام حمایتم کردند و کنارم بودند اما تلاش خودم بود که توانستم به خواسته‌هایم برسم. همه فکر می‌کنند پدرم فوق‌لیسانسم را گرفت یا کلاس‌های مربیگری را گذراند اما با وجود اینکه پدرم خیلی موفق است من خودم تلاش کردم تا بهترین باشم و هنوز باید بیشتر تلاش کنم. هر مربی آرزویش موفقیت تیم ملی کشورش است که امیدوارم این اتفاق بیفتد.  
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
تروریست‌ها در سوریه از راه نرسیده به جان هم افتادند (کيهان)اقلیتی اکثریت‌نما داریم (اعتماد) در «عسر»‌ها منتظر «یسر»‌ها باشید (جوان)پزشکیان: باید مردم را مطمئن کنیم که از نظر معیشتی مشکل پیدا نمی کنند (شهروند)
سایر اخبار این روزنامه
هدیه 17 میلیاردی جهانبخش به فوتبال ایران پیروانی: چرا قانون را فقط برای پرسپولیس اجرا می‌کنند؟ گلزن پرسپولیس کجاست؟ طلسم نکونام شکست نکونام بالاخره به استقلال باخت و سپاهان به پرسپولیس رسید منظور از فساد پنهان در فوتبال چیست؟ خسرویار: فوتبال زنان ایران می‌تواند تاریخ‌ساز شود سکته ناقص 10 سانتر فقط یک شانس گل مجیدی: من تشخیص می‌دهم چه کسی بازی کند جنگ بر سر تاج و تخت حقایق نهان؛ دروغ‌های عیان سبز اصفهان، برنده نبرد مشابه‌ها!