روزنامه ایران ورزشی
1400/01/30
کمک ۲۰۰ میلیاردی به استقلال و پرسپولیس کدام راه را باز میکند؟
سرمقاله فرشاد کاسنژاد @Farshadcasnejad کمک ۲۰۰ میلیارد تومانی به استقلال و پرسپولیس که در مجلس مطرح شد، در سال ۱۴۰۰ که باز هم قرار است وعده خصوصیسازی استقلال و پرسپولیس سر زبانها باشد، از سرنوشتی نامعلوم خبر میدهد. این کمک که البته برای استقلال و پرسپولیس رقمی چشمگیر و هیجانانگیز نیست و فقط برای یک فصل میتواند این دو باشگاه را از شر بدهیهای بیپایان نجات دهد، اتفاقی را برای آنها رقم نمیزند. استقلال و پرسپولیس در روزمره کردن هر موقعیت و بودجهای تبحر دارند. رحیم زارع رئیس کمیته فوتبال در مجلس درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس میگوید: دوست داشتیم اول بدهی مالیاتی این دو باشگاه پرداخت شود. این امسال در دستور کار ما هست و جا دارد از آقای نوری مدیرکل امور مالیاتی پرسپولیس و استقلال تشکر کنم که چند سال پیش کمک خوبی به این دو باشگاه کرد. انشاءالله امسال هم ما در فراکسیون ورزش و کمیته فوتبال به غیر از این ۱۰۰ میلیارد، کمک خواهیم کرد. اما مسعود سلطانیفر، وزیر ورزش و جوانان حدود ۳ سال پیش درباره بدهی مالیاتی استقلال و پرسپولیس گفته بود: «خوب است مردم بدانند که سازمان مالیاتی ما که امروز میگوید یکی ۱۰۰ میلیارد، یکی ۱۳۰ میلیارد بدهی دارد، ما هرچه به اینها میگوییم در هیچ سالی درآمد استقلال و پرسپولیس بر هزینههایش فزونی نداشته که این دو باشگاه باید مالیات بدهند، مسئولان سازمان مالیاتی میگویند شما درست میگویید اما اگر این باشگاهها در پایان سال مالی، هزینهها و درآمدهایشان را در یک برگ اظهارنامه مالیاتی ارائه میکردند، من مالیات را علیالرأس نمیکردم. در گذشته اما ۱۵-۱۰ سال است که اظهارنامه مالیاتی داده نشده است. من اگر الان از سازمان مالیاتی انتقاد میکنم، از طرفی میبینم آنها هم راست میگویند. وقتی تو به من اظهارنامه نمیدهی، قانوناً من موظف هستم که این مالیات را علیالرأس کنم. ما واقعاً داریم تاوان سوءمدیریتهای گذشته را میدهیم که به هر حال در سه سال گذشته خیلی از ما انرژی گرفته اما خوشبختانه موفق شدیم بسیاری از این بدهیها را پرداخت کنیم. سال به سال بخشی از بدهیها را پرداخت کردهایم تا بتوانیم مجوزهای لازم را برای لیگ قهرمانان آسیا کسب کنیم.» در اینباره دو بحث وجود دارد. استقلال و پرسپولیسی که به تعبیر وزیر ورزش و جوانان هرگز درآمدشان بر هزینهها فزونی نداشته، چرا حتی پرداخت مالیات بازیکنان خود را میپذیرند؟ چرا قراردادهایی بیشتر از توان اقتصادی خود میبندند؟ چرا همچنان به این رفتارهای مالی ادامه میدهند و از تکرار خلق بدهی و پذیرفتن مالیات بازیکنان و تن دادن به هزینههایی بیشتر از توان اقتصادی باشگاه ابایی ندارند؟ این فوتبال چه زمانی قرار است از رفتار مالی خود وحشت کند و دست از این روشها در ایجاد بدهیهای بزرگ بردارد؟ کمک ۲۰۰ میلیاردی به استقلال و پرسپولیس که سهم هر کدام از آنها ۱۰۰ میلیارد است برای بدهی مالیاتی معوقه هم کافی نیست. استقلال و پرسپولیس اما در تمام سالهای اخیر با بدهیهای بزرگی که ساختهاند، رفتار مالی خود را تغییر ندادهاند و به همین دلیل برای خصوصیسازی آماده نمیشوند. خصوصیسازی با کمک مالی مقدور نمیشود، بلکه با تغییر رفتار مالی و باز شدن درهای درآمدزایی ممکن خواهد بود. این دو باشگاه حتی نمیتوانند درآمدهای خود بابت شرکت در لیگ قهرمانان آسیا را دریافت کنند، چون مبادله بانکی برای آنها مقدور نیست. توجه کنیم که وقتی دو باشگاه در موقعیت دولتی چنین مشکلاتی دارند یا گره دریافت حق پخش برای آنها با پشتوانه دولتی باز نمیشود، بخش خصوصی فرضی چگونه میتواند در این زمینهها اثری بگذارد و راهی را باز کند؟
سایر اخبار این روزنامه
نشانههای پیشرفت تیم یحیی در دفاع و حمله
سیامک از تو انتظار نداشتم!
سازمان لیگ برنده 100 میلیاردی؟
فولاد فراتر از انتظار
درخشش اخباری
دوئل سرنوشتساز آبیها با علی کریمی
آخـر خـط
نقدهای بیرحمانه
موافقت نوبخت برای کمک به تیمهای ملی
یزدانی، تجسم یک رویا
کمک ۲۰۰ میلیاردی به استقلال و پرسپولیس کدام راه را باز میکند؟
طلسم بازگشت به بازی، شکست