مجیدی ساختار دفاعی استقلال را ترمیم می‌کند؟

سرمقاله آرمن ساروخانیان  @armen7791   هواداران استقلال امیدوارند که این تیم امشب بتواند انتقام شکست سه روز قبل را از دحیل بگیرد، ولی برای کادر فنی انگیزه انتقام به تنهایی کافی نیست و آنها برای گرفتن سه امتیاز و بازگشت به صدر جدول قبل از هرچیز باید بتوانند ساختار دفاعی شکننده تیم را ترمیم کنند. بعد از برد پنج بر دو روز اول مقابل الاهلی در یادداشتی با تیتر «دو، مهمتر از پنج» تأکید کردیم که این دو گل خورده آسان باید هشداری برای مجیدی باشد و بتواند برای بازی‌های سخت‌تر ایرادهای دفاعش را برطرف کند.  ده نفره شدن شرطه در دقیقه دهم عاملی شد که تیم عراقی در بازی دوم نتواند خطری روی دروازه مظاهری بسازد، ولی چهار گل دحیل نشان داد که این مشکل نگران‌‌کننده پابرجاست. در پایان دور رفت عنوان بهترین خط حمله لیگ قهرنانان در منطقه غرب با یازده گل زده به استقلال تعلق گرفت، ولی سابقه تورنمنت‌های فوتبال نشان می‌دهد که زهر خط حمله برای موفقیت کافی نیست و تیم‌هایی توانستند نام‌شان را در فهرست قهرمانان ثبت کنند که ساختار دفاعی مطمئنی داشتند و توانسته بودند بین دفاع و حمله تعادل برقرار کنند. استقلال حتی اگر بتواند از گروهش صعود کند که احتمالش خیلی بالاست، بدون یک دفاع مطمئن شانسی برای موفقیت در مراحل بالاتر نخواهد داشت؛ جایی که تیم‌ها همسطح دحیل یا قوی‌تر هستند. در چهار گلی که استقلال از دحیل دریافت کرد نقش اشتباهات فردی پررنگ بود و بعد از بازی مرادمند و ریگی بابت لغزش در صحنه گل‌ها سرزنش شدند، ولی نباید مشکلات ساختار دفاعی را هم نادیده گرفت. مهره‌های بلوک دفاعی توجهی به پوشش یکدیگر نداشتند و با هر اشتباه دروازه استقلال با تهدیدی جدی روبرو شد. مشکل دوم فاصله زیاد بین خط میانی و خط دفاع بود. به جز ریگی که نزدیک مدافعان بازی می‌کرد، چهار هافبک دیگر هنگام حملات دحیل در بازگشت تعلل داشتند. قایدی، مطهری و مهمتر از همه رضاوند در فاز دفاع نقشی نداشتند و گاهی فاصله‌شان به قدری زیاد بود که برای ریباند توپ برگشتی هم نمی‌رسیدند. استقلال در دقایق زیادی از بازی دو تکه می‌شد؛ شش بازیکنی که در دفاع تنها بودند و پنج بازیکنی که نزدیک خط نیمه حکم تماشاگر را داشتند. دحیل در این بازی با آرایش 2-4-4 بازی کرد و معمولاً هافبک‌هایش حتی معز علی که در هافبک راست بازی می‌کرد در فاز دفاع حضور فعالی داشتند. در برابر تیم‌های مدعی آسیا مثل دحیل، دفاع کردن با چهار مدافع و یک هافبک دفاعی روش مناسبی نیست و بدون لایه‌ای که هافبک‌ها در زمین خودی می‌سازند، خط دفاع توان مقابله با حملات حریف را نخواهد داشت. اگر استقلال امشب می‌خواهد شکست سه روز قبل را جبران کند، باید فاصله بین خط دفاع و میانی کمتر شود و فضایی در اختیار مهره‌های تهاجمی دحیل قرار نگیرد. یکی از راه‌های کم کردن فاصله این است که خط دفاع مثل خط دفاع دحیل بالاتر بازی کند، ولی به نظر می‌رسد که کادر فنی  نگران سرعت مهاجمان دحیل است و از آنها خواسته خیلی بالا بازی نکنند. در این صورت خط میانی با دوندگی بیشتر باید هنگام از دست رفتن توپ عقب بنشیند. بخشی از کارشناسان معتقدند که استقلال در این بازی باید با دو هافبک دفاعی بازی کند. ریگی هر چند در بازی اول با دحیل خسته به نظر می‌رسید و روی گل دوم اشتباه بزرگی داشت، ولی در صحنه‌هایی مجبور بود با دو بازیکن حریف روبرو شود. مجیدی این بار باید از رضاوند یا بازیکنی که قرار است نقش هافبک باکس تو باکس را بازی کند، بخواهد که هنگام دفاع نزدیک هافبک دفاعی تیم (ریگی یا مهدی‌پور) بازی کند و فضای جلوی محوطه جریمه را پوشش دهد. چالش بزرگ برای کادر فنی استقلال پیدا کردن راهی برای مهار اولونگا است. پیش از بازی هم مشخص بود که این مهاجم کنیایی خطرناک‌ترین بازیکن دحیل خواهد بود، ولی مرادمند در مهارش ناکام بود. مجیدی ممکن است بعد از نمایش ضعیف این مدافع بخواهد از غلامی استفاده کند، ولی او هم در این فصل مدافع مطمئنی نبوده. با پتانسیلی که در تیم وجود دارد، به نظر می‌رسد تنها راه تقویت ساختار دفاع حفظ فاصله کم مدافعان و هافبک‌ها، رعایت اصل پوشش و حفظ تمرکز و نظم در دفاع است. قطعاً دحیل هم با شناخت بیشتری از مهاجمان زهردار استقلال بازی می‌کند و تصور اینکه بازی دوم آسانتر خواهد بود و دیاباته و قایدی فضای زیادی خواهند داشت، خوشبینانه است. با این پیش‌بینی بردن دحیل فقط با دفاع تیمی مستحکم و کم‌اشتباه ممکن است.