روزنامه اعتماد
1400/02/04
قايقهاي نجات تايتانيك!
در خبرها آمده بود كه بخش خصوصي ميتواند با استفاده از ارز نيمايي اقدام به واردات واكسن كند و به قيمت ۲۵۰ هزار تومان (و شايد بيشتر) به متقاضيان بفروشد. آدميزاد با شنيدن اين خبر بهجت به ياد فيلم «تايتانيك» ميافتد و آن صحنهاي كه چند قايق كوچك نجات به كمك چند صدسرنشين مضطربي آمدند كه كورسويي از اميد به نجات در دلهايشان دميده بود. در آن هنگامه مرگ و زندگي كه تايتانيك لحظه به لحظه در اعماق اقيانوس فرو ميرفت، جمعي فرصتطلب از سر و كول هم بالا ميرفتند تا بلكه گليم خود را از آب بيرون بكشند و زودتر از ديگران- حتي بيماران و كودكان و مسنترها - سوار معدود قايقهاي نجات بشوند. بيشك اين صحنهها يادآور دردناكترين و زشتترين جلوهها از خصايص پنهان در شخصيت برخي آدميان است كه در شرايط دشوار انتخاب ميان مرگ و زندگي، با صراحتي وهنآميز رخ نشان ميدهد. صحنههايي كه در جهان امروز و در صفآرايي ميان فقر و غنا، به نمايشي عادي مبدل شده و در ماجراي فراگيري كرونا و رقابت ممالك توسعهيافته و روبه توسعه براي پيشخريد واكسن، چهره زشت خود را بيش از پيش نمايان كرده است؛ وضعيتي كه صداي سازمان جهاني بهداشت را هم درآورده و هشدار داده است كه 10 كشور دنيا بيش از ۷۵ درصد از واكسنهاي توليدي را پيشخريد كردهاند! اما شگفتيآور برخوردهاي متناقضي است كه اينجا و آنجا در كشوري مانند كشور ما با پديده بيعدالتي در توزيع واكسن ديده ميشود. نمونه واضح آن اعلام رايگان بودن تزريق واكسن براي همگان از يكسو و باز گذاشتن دست بخش خصوصي براي واردات واكسن و فروش آن به قيمت مناسب(؟!) به متقاضيان از سوي ديگر است.اين يك بام و دو هوا براي چيست؟ آيا مردم حق ندارند به ياد صحنههاي همان فيلم تايتانيك بيفتند و از خود بپرسند: «اين قايقهاي نجات نصيب چه كساني خواهدشد؟!» اينجا ديگر صحبت از واردات ماشينهاي سواري چندميلياردي و جولان دادن آنها توسط تازه به دوران رسيدهها در گوشه و كنار شهرها و تبليغ «دارندگي و برازندگي» نيست! اتخاذ چنين سياستهايي، ناخواسته پاشيدن نمك بر زخمهاي مردمي است كه انواع مشكلات و نابرابريها را تاب آوردهاند، اما حتي اگر نخواهند بشنوند و ببينند، نميتوانند فكر نكنند و نفهمند... كاش تا دير نشده متوليان امور اين سياست را كنار بگذارند و در دوران اوجگيري رنجهاي ناشي از پاندمي كرونا، در برنامهريزي واكسيناسيون دورانديشانه و به عدالت رفتار كنند و عطاي كساني را كه خود را آراسته به «هنر دور زدن تحريمها» ميدانند، به لقايشان ببخشند! و سرانجام اين گفته حكيمانه سعدي بزرگ را در ايام گراميداشت او به خاطر داشته باشيم كه: دونان چو گليم خويش بيرون بردند/ گويند چه غم، گر همه عالم مردند! /گر از نيستي ديگري شد هلاك / مرا هست، بط راز توفان چه باك!
سایر اخبار این روزنامه
مرگ وخون پشت مرزهاي چالدران
روزي۵۰ ميليارد بپرداز فيلتر كن
رونق بازارهاي غيررسمي در تنگناي مالي بانكها
عيش خرابكاران هستهاي منغص شد
خود گويي و خود خندي عجب مرد هنرمندي !
سرنوشت سياسي احمدينژاد احتمالا مشابه «مظفر بقايي» است
كاهش تابآوري در برابر شوك اقتصادي
جزيرهاي براي فرار
انتخابات زير سايه كرونا
قايقهاي نجات تايتانيك!
افزايش تابآوري زحمتكشان
اهميت مذاكره با عربستان
عكس روز