روزنامه آرمان ملی
1400/02/05
كرونا از استان هاي محروم قرباني مي‌گيرد
آرمان ملی- منیره چگینی: موج چهارم شیوع کرونا اولین چهره ترسناک خود را در سال 1400 نشان داد و در روز پنجشنبه 453 بیمار جانشان را از دست دادند و همچنان روند مرگ و میر در تهران فراتر از حد انتظار است. هرچند که آمار مرگ و میر روزانه در روز جمعه جمعیتی بالغ بر ۳۸۰ بیمار را ثبت کرد و نسبت به روز قبل روند کاهشی داشته، اما همچنان روند صعودی شیوع کرونا در جدول روزانه ادامه دارد و بسیاری از کارشناسان هفته جاری را «هفته سیاه کرونایی» پیش بینی کرده‌اند. بیمارستان‌ها پر از بیمار مبتلا به کرونا شده‌اند و امکان پذیرش بیمار جدید را ندارند، کمااینکه ۵۱۰۷ تخت آی سی یو کاملا پرشده و هزاران بیمار با دستور پزشک در منزل قرنطینه و مداوا می‌شوند. طبــق گــزارش روزهــای گــذشته، بسیاری از بیمــارستان‌ها برای اضافه کــردن یک تخت در بیمارستان‌ها (برای هر شب) در بخش عادی، بیش از 5 میلیون و در آی سی یو 10 میلیون تومان از بیماران طلب می‌کنند. پیش از این بیمارستان‌های آزاد بودند که پول بیشتری طلب می‌کردند اما این روزها افزایش قیمت تخت‌های بیمارستانی به بیمارستان‌های دولتی همچون نیروهای مسلح، وزارت نفت و... رسیده و این موضوع می‌تواند یکی از دلایل افزایش مرگ بیماران که جمعیتی قابل توجه‌ای از آنها از قشر متوسط و فقیر جامعه هستند، به حساب بیاید. با شروع بیماری از اوایل اسفند 98، همواره کارشناسان نسبت به مرگ و میر فقرا و حتی قشر متوسط جامعه هشدار می‌دادند و آنها معتقد بودند که مردم عادی و قشر آسیب پذیر جامعه مجبورند هر روز سوار اتوبوس و مترو شوند، هر روز به سرکار بروند و در صورت ابتلا به کرونا ممکن است که کار خود را از دست بدهند، پس ممکن است که بیماری‌شان را پنهان کنند، یا امکان خرید داروهای گران قیمت را نداشته باشند و هزار دلیل دیگر برای بی‌پولی و آسیب‌پذیری. از این‌رو و موارد مشاهده شده، بسیاری از مردم ضعیف جامعه از نظر اقتصادی زمانی که با «کووید 19 مثبت» جلوی نام خود مواجه می‌شوند یا مجبورند برای سیرکردن شکم به سرکار بروند یا امکان بستری در بیمارستان‌ها را ندارند. این ادعا را می‌توان در آخرین آمار وزارت بهداشت نیز مشاهده کرد که از پنج شنبه (دوم اردیبهشت) تا جمعه سوم (سوم اردیبهشت) ۲۲ هزار و ۹۰۴ بیمار جدید مبتلا به کووید۱۹ در کشور شناسایی شده است که ۳۴۲۳ نفر از آنها بستری شدند. زمانی ما از ابتلای حدود 23 هزار نفر در کشور صحبت می‌کنیم، برکسی پوشیده نیست که این آمار سه تا چهار برابر افزایشی است و بسیاری از پزشکان، به بیماران توصیه می‌کنند که روند ادامه درمان خود را در منزل سپری نمایند. بیش از دو هفته از محدودیت‌ها در تهران و دیگر شهرهای قرمز می‌گذرد، در این بین یک کارگر ساختمانی با «آرمان ملی» تماس گرفته و می‌گوید: «کارگر ساختمانی هستم و نمی‌توانم در خانه بمانم، هر روز بیرون می‌روم تا مگر سفارش کاری بگیرم اما مردم امسال مانند هر سال کار ساختمانی ندارند. سه فرزند دارم و مستأجر هستم، به جز همسر و سه فرزندم پدر و مادرم هم با ما زندگی می‌کنند و هزینه زندگی آنها هم با من است، چند ماهی است که هیچ درآمدی ندارم و زندگی‌ام به سختی می‌گذرد، لطفا اگر صدایتان به جایی می‌رسد بگویید که اقشاری که تعطیل شده‌اند، چه کسی شکم زن و بچه‌شان را سیر می‌کند، پس مجبوریم سرکار برویم و شاید از کرونا نمیریم ولی از گرسنگی حتما می‌میریم!»حقوق کارگران کفاف درمان را نمی‌دهد
در این رابطه دبیــرکل خانــه پــرستار به «آرمان ملی» می‌گوید: «از مردمی که ناچارند برای تامین هزینه‌های زندگی و گذران ارزانتر امورات روزمره خود ریسک ابتلا به کرونا را به جان بخرند، نمی‌توان توقع داشت که برای تست یا درمان ده‌ها میلیون تومانی آن دست به جیب شوند. انجام هر نوبت تست کرونا بیش از 300 هزار تومان قیمت دارد و پول هر شب بستری در بیمارستان بیش از 10 میلیون تومان است، یعنی برای یک شب باید 60 تا 90 روز حقوق‌شان را بپردازند و شما فکر کنید که این مدت به یک هفته بستری در بیمارستان برسد. محمد شریفی مقدم در ادامه می‌افزاید: دولت هرقدر هم که مدعی باشد دسترسی عمومی به تست‌ها و تخت‌های بیمارستانی در نظام تحول سلامت بیشتر شده، بازهم با ابتلای روزانه 22 هزار نفر امکان پاسخگویی را ندارد و در این بین بیمارستان‌ها که حتی یک تخت خالی هم ندارند، در صورت پذیرش بیماران ده‌ها برابر بالاتر از تعرفه خود از بیماران طلب می‌کنند. وی با یادآوری اینکه هیچ تضمینی وجود ندارد که فرد سالمی در سر راهش به آزمایشگاه به بیماری کرونا مبتلا نشده باشد، ادامه می‌دهد: دیگر همه می‌دانند که برای مبتلایان به کرونا فعلا راه علاجی وجود ندارد؛ تمامی داروهای شیمیایی و سنتی که برای این بیماری توصیه می‌شوند در بهترین حال تسکین دهنده و تخفیف دهنده عوارض ناشی از ابتلا به این ویروس هستند. علاوه بر همه این‌ها باید بپذیریم خیلی‌ها بعد از اینکه از ابتلای اطرافیانشان به کرونا مطلع شدند می‌فهمند که در معرض بیماری قرار دارند؛ خیلی‌ها هم شاید هرگز متوجه نشوند، برای همین است که میان آمار قربانیان رسمی کرونا با آمار غیر رسمی تفاوت وجود دارد، در اغلب موارد حتی ممکن است فردی به دلیل داشتن بیماری زمینه‌ای فوت کند، اما در فهرست قربانیان کرونا نامی از او نوشته نشود، زیرا از ابتدا به هر دلیل این فرصت پیش نیامد که در زمان زنده بودن تست بدهد.
استان‌های محروم و کاهش رعایت پروتکل‌ها
طبق آخرین اعلام وزارت بهداشت، ۳۰۱ شهر کشور در وضعیت قرمز، ۹۵ شهر در وضعیت نارنجی، ۴۵ شهر در وضعیت زرد و ۷ شهر در وضعیت آبی قرار دارند و میانگین رعایت پروتکل های بهداشتی در سراسر کشور، در بازه زمانی ۱۸ تا ۲۵ فروردین ماه ۱۴۰۰، معادل ۵۸ درصد اعلام شده است. جالب‌تر اینکه هرچه استان‌ها از نظر امکانات، کاهش بیکاری و دسترسی به درآمد و... در وضعیت بهتری باشند، میزان رعایت پروتکل‌های بهداشتی نیز در میان آنها بیشتر است. روزگذشته اعلام شد که دو استان ایلام و سیستان و بلوچستان در دوره زمانی ۱۸ تا ۲۵ فروردین، رعایت پروتکل‌های بهداشتی در سطح آنها بین ۲۸ تا ۳۲ درصد بوده است. مردم در استان‌های آذربایجان غربی- البرز- اردبیل- چهارمحال و بختیاری- قزوین- کهگیلویه و بویراحمد- گیلان- گلستان- مرکزی- مازندران و همدان ۳۳ تا ۵۵ درصد در این مدت پروتکل‌ها را رعایت کرده‌اند. همچنین آذربایجان شرقی- اصفهان- بوشهر- خراسان شمالی- خراسان جنوبی- خراسان رضوی- خوزستان- قم- فارس- کرمان- لرستان- کرمانشاه- کردستان و هرمزگان استــان‌هایــی هستند که در این مــدت، رعایــت پروتکل های بهداشتی در سطح آنها بین ۵۶ تا ۶۵ درصد بوده است. زنجان – تهران– سمنان و یزد نیز بیشتری میزان رعایت پروتکل‌ها را با ۶۶ تا ۷۶ درصد داشته‌اند.
مردم به آغوش کرونا می‌روند
در تحلیل این آمار، یک جامعه شناس معتقد است که تن سپردن به بیماری، خود یک نوع خودکشی است، اصولاً خودکشی‌ها زمانی بروز می‌کنند که همبستگی اجتماعی قطع یا کمرنگ شود و در زمان کنونی که ارتباطات و تعاملات افراد قطع شده از نظر جامعه‌شناسانی چون دورکیم و هومنز کاهش چنین تعاملاتی می‌تواند آسیب‌های اجتماعی مانند خودکشی را افزایش دهد. امان‌ا... قرایی در ادامه می‌افزاید: اثرات شیوع کرونا از جنبه‌های مختلف سیاسی، اقتصادی و اجتماعی قابل بررسی است و زمانی که یک سرپرست خانواده چه مرد و چه زن که تأمین کننده مایحتاج زندگی است نتواند کار کند این خود عامل بریدگی اوست و همین بریدگی و سرخوردگی عامل بیزاری از زندگی خواهد بود. این نظریه‌پرداز مسائل اجتماعی با تاکید بر اینکه بحران اقتصادی و عدم کسب درآمد عامل مهمی برای بریدگی از زندگی است، می‌افزاید: دولت تاکنون کمک‌های ناچیزی برای اقشار کم درآمد در نظر گرفته که به هیچ وجه کفاف مخارج زندگی را نمی‌دهد و اینگونه افراد که درآمد و حقوق ثابتی ندارند از زندگی بریده می‌شوند.
سایر اخبار این روزنامه
مردم به خودتان رحم کنید
اقتصاد ایران؛ گروگان سیاست ؟
بحران کرونا و بهایی که مردم می‌پردازند
واکسن، تاریخ و سیاست
افکار عمومی هر تصمیمی را برنمی‌تابد
سيماي واقعي كاسبان تحريم
«مخالفت با برجام» و «بی ثباتی چند سال اخير» ١٠٠ ميليارد زيان زد
رفتار كبك پاسخ مردم نيست
جرات مناظره نداريد؛ جسارت توهين، آري!
گرفتن حق مردم برخی را ناراحت می کند
كرونا از استان هاي محروم قرباني مي‌گيرد
فرار مسئولان به جزیره توهمات ِ احمدی‌نژاد؟
گويا نظامي‌ها پاستور را رهـا نمي‌كنند
دولت واحد نداريم؛ متاسفانه چند دولت داريم
وقت « انتخابات» ياد «حجاب اختياری» افتاديد؟
اعتراضات تک‌نفره را بشنویم
دو هفته حساسي پيش رو داريم
ریاست‌جمهوری زنان و موانع پیش‌رو
ویروس ترسناک «هندی» پشت مرزهای ایران
بازی سیاسی با مشکلات معیشتی مردم
تناقض درحرف و عمل
سكوت در برابر افشاگري‌هاي سياسي!
مثلث کابل، وین و بغداد: فصل تازه خاورمیانه
سوءاستفاده کرونایی از قدرت عمومی
