روزنامه آفتاب یزد
1400/02/06
این ترانه‌ها شنیدنی نیست!
امید مافی- در اثنای تورم ۵۰ درصدی و گربه رقصانی گرانی، رسانه ملی در یک روز چند مرتبه موضوع فرزندآوری راپیش می‌کشد و به انحاM مختلف به مخاطب خود یادآوری می‌کند که زندگی بهتر تنها و تنها در سایه فرزند بیشتر محقق میشود.
در اینکه حضرات دل خجسته‌ای دارند و به همین سادگی از رقص کودکان در چشم والدین و گوارا شدن زندگی حرف می‌زنند از آن شکل اتفاقاتی است که نشان می‌دهد چندان که باید و شاید در جریان امور نیستند.
کاش در ازدحام خبرهای بد و نگرانی‌های یومیه وقتی این دُرافشانی‌ها را می‌کنند کمی به این هم بیندیشند که به دقیقه اکنون سِرِلاک گندم و میوه چقدر قیمت دارد و اصلا در داروخانه‌های شهر پیدا میشود یا نه؟ بعد هم پوشک در حال حاضر بسته‌ای چند است و با این حقوق‌های بخور و نمیر آیا قرار است معجزه‌ای شود که مجریان و کارشناسان رسانه ملی یک ضرب بر طبل فرزندآوری می‌کوبند و خانواده‌هایی که این روزها مرغ و گوشت را فقط در فیلم‌ها می‌بینند را اینگونه تهییج می‌کنند.
با عرض شرمندگی و با التفات به این عرصات که در آن نفس می‌کشیم و گاه آرزوی مرگ می‌کنیم و البته کرونا و هزینه‌های سنگین زایمان و قبل و بعد از آن که می‌تواند کمرها را تا کند، بد نیست همین حالا شماره جام جم را بگیریم و به آقایان متذکر شویم که اینجا کُنام شیران و مهد دلیران ایران است و احتمالا فراموش کرده‌اید که آب از سر خلق اله گذشته و اگر هنر کنند و یک بچه را به سرانجام برسانند و دردانه‌هایشان در این وانفسا و با این فاصله طبقاتی عقده‌ای نشوند گل کاشته‌اند و کاری
کرده‌اند کارستان! نکنید این کارها را. نزنید این حرف‌ها را. نجوا نکنید این ترانه‌ها را. فردا پس فردا اگر بچه‌ای به دنیا آمد و روی سینه مادرش بی‌وقفه گریست و تقاضای عروسک کوکی و جغجغه کرد چه کسی باید پاسخگو باشد؟ باور کنید ما به هیچ عنوان با اصل فرضیه مخالف نیستیم و اتفاقا فکر می‌کنیم اگر روزی این سرزمین گلستان شود و آب خوش از گلوی مردمِ دست به گریبان با تورم پایین رود، حتما باید به افشاندن بذر آینده‌سازان فکر کرد، اما خب در این شرایط که پدران و مادران چون برگ خزان خسته‌اند و با حقوق سه میلیون تومانی قدرت پرداخت اجاره خانه خود را هم ندارند بهتر است منطقی فکر کنیم و حرفی نزنیم که توده پای جعبه رنگی فشارخونش بیست را هم رد کند و قلبش تیر بکشد و زیر لب چیزی نثار رسانه ملی نکند. باور کنید ما هر صبح با پاهایمان به خیابان می‌رویم و شامگاه از فرط خستگی با زانوانی که روی زمین راه می‌روند به خانه بازمی گردیم.
سایر اخبار این روزنامه
اشتراکات دریاچه « ارومیه» و «یوتا»
رو در رویی زودهنگام بایدن و اردوغان
نیاز جامعه به ترمیم
امیدی تازه از دل پیشین-مند
منافع ملی زیرپای سیاست بازان
فروش نتیجه دلخواه تست کرونا
درباره سکوت این روزهای آذری جهرمی کاندیدای مکمل ۱۴۰۰ یا ذخیره ۱۴۰۸؟
آش شله‌قلمکار بودجه ۱۴۰۰
سلبریتی در جامعه ایرانی
این ترانه‌ها شنیدنی نیست!
سفره افطاری در شرایط کرونا
وظایف مشاوران املاک
تاملی بر مجازات شهرگردانی
زنان قربانی اختلاف سیاسی دولت و مجلس
قهرمانی با معجزه
گاف شبکه نخبگان سیما!
فضا تلطیف شده ولی FATF تصویب نمی‌شود
سکوت عجیب حامیان قالیباف در مورد دستکاری در بودجه
مُرغِ سیاسی
6000 روز برای شما مردم
امنیت سرمایه؛ گام آغازین رونق تولید
آسیب‌های اجتماعی نتیجه فقر فرهنگی است
عدم خوش بینی به ارزهای دیجیتال
درک متقابل در روابط زوجین
هولناکترین جنایت
برجام در ایستگاه آخر
