روزنامه جوان
1400/02/06
«پیک راستان» زوایای نادیده زندگی روحانیت است
سرویس فرهنگ و هنر جوان آنلاین: یزدان پرونده دانش‌آموخته حوزه علمیه و طلبه اهل کرمانشاه به صورت جدی برای شبکه‌های مختلف تلویزیون فیلم‌های مستند می‌سازد، از جمله کار‌های این طلبه جوان مجموعه «پیک راستان» است که در این شب‌های ماه مبارک رمضان از شبکه افق پخش میشود و با استقبال خوبی هم مواجه شده است. «جوان» با این مستندساز گفتگو کرده است.تاکنون چه مستند‌های تلویزیونی ساخته‌اید و با توجه به نوع تحصیلات حوزوی فکر می‌کنید در حوزه ساخت مستند‌هایی که فضای معنوی و عرفانی خاصی دارند، موفق هستید یا فکر می‌کنید خارج از این حال و هوا هم ممکن است به کار مستندسازی بپردازید؟
مستند‌های زیاد کوتاه و بلندی داشتم، ولی مستند‌های پدر پروانه‌ها، محرمان محراب (زندگی شهید اشرفی اصفهانی)، بهشت روح افزا و روز الست بیشتر دیده شدند. کار من ساخت فیلم مستند است، یعنی به نوعی برای بیان همان مقصود حوزوی، اینجا به شکل تصویری و واقعی با مخاطب ارتباط برقرار می‌کنم، البته به غیر از موضوعات معنوی و دینی، درباره موضوعات دیگری هم مانند مباحث اقتصادی کار کرده‌ام و فکر می‌کنم این مباحث در شرایطی که کشور ما با آن دست و پنجه نرم می‌کند، اهمیت ویژه دارد.
در شب‌های ماه رمضان مجموعه مستند «پیک راستان» از کار‌های شما در حال پخش است که استقبال خوبی هم از آن شده است. فکر می‌کنید دلیل استقبال از این کار چیست؟
مجموعه مستند ۱۳ قسمتی «پیک راستان» با محوریت علما و روحانیون برجسته‌ای است که عمرشان را در مسیر تبلیغ و نشر اسلام راستین صرف کرده‌اند و به نوعی در عرصه تبلیغ، پیشکسوت هستند. این کار در مستندسازی حرکتی نو محسوب میشود، زیرا تا به حال بیشتر مستند‌ها از علمای شاخصی بوده‌اند که یا فوت کرده یا مراجع تقلیدی بوده‌اند که دوربین به نوعی به زندگی آن‌ها ورود پیدا نکرده است، اما «پیک راستان» تلاش دارد فاصله‌ای را که بین مردم و روحانیت به اشتباه توسط برخی افراد القا شده پوشش دهد و مردم با دیدن این مستند ببینند علما مانند آن‌ها زندگی ساده‌ای دارند.
آیا فقط شما راوی زندگی سوژه‌ها هستید یا خودتان هم پیام خاصی را دنبال می‌کنید؟
ما در «پیک راستان» راوی زندگی سوژه‌هایی هستیم که تمام عمرشان را در مسیر تبلیغ دین گذاشته‌اند، پس لحظه به لحظه زندگی این سوژه‌ها پیام دارد، از طرفی ما نتیجه خدمت به دین را به تصویر می‌کشیم که به مخاطب امید را انتقال می‌دهد؛ امیدی که حتی در سن بالا هم وجود دارد و تلاشی که برای گسترش دین در هر سنی انجام می‌گیرد. عمدتاً افرادی که پیر می‌شوند دچار ناامیدی و خمودگی هستند ولی برعکس مبلغین دین حتی در پیری هم پر از امید و سرزندگی و تلاش برای گسترش دین اسلام در میان مردم هستند.
سوژه‌ها را چطور پیدا کردید؟
این مجموعه طرحی بود که به دنبال تکمیل مجموعه مستند «سفیران هدایت» صورت گرفت. مجموعه‌ای درباره طلاب جوان که مشغول تبلیغ بودند و بعد از اینکه این مجموعه به بنده محول شد، سعی کردم این مجموعه را با طرح و نگاه جدید و البته عنوان جدید تولید کنم که نتیجه آن مجموعه «پیک راستان» شده است.
ورود یک طلبه از درس حوزه و منبر، به عرصه مستندسازی را چطور می‌بینید؟
من مستند را به دلیل اینکه بازتاب دهنده واقعیت است، سینمای مورد تأیید شیعه می‌دانم. از طرفی کار طلبه تبلیغ دین است، پس یک طلبه‌ای مثل من که در خودش نمی‌بیند خطیب و سخنران خوبی باشد، مستندسازی می‌تواند وسیله خوبی برای تبلیغ برایش محسوب شود، البته نه اینکه اگر کسی خطیب خوبی است قادر به ساخت مستند خوب هم نیست نه، این مسئله درباره شخص خود من است که فکر می‌کنم از طریق مستند بهتر می‌توانم منظورم را برسانم. در کل فضای رسانه تصویری مخصوصاً مستند وسیله خوبی برای تبلیغ است.
فکر می‌کنید به چیزی که می‌خواستید در این عرصه رسیده‌اید؟
من اگر دوباره به عقب برگردم، هزار بار دیگر این مسیر را انتخاب خواهم کرد، چون معتقدم به لطف خدا وقتی فیلمی مستند تولید میشود در واقع این امکان ایجاد میشود تا تعداد زیادی از مردم آن را ببینند و این فرصت خیلی خوبی است. من هم، چون یک طلبه دینی و حوزوی هستم پس باید کاری تولید کنم که در نشر دین مؤثر باشد.
به نظرتان اگر قم نبودید می‌توانستید این مسیر را بروید؟
البته من کارم را از مازندران شروع کردم و بعد به کرمانشاه رفتم و در نهایت در قم ساکن هستم ولی، چون شبکه‌های سراسری ما تهران هستند، مدام آنجا در ارتباطم. این را هم بگویم که در قم به هر مستندسازی که می‌خواهد کاری با پژوهش قوی تولید کند، فارغ از اینکه چقدر مذهبی باشد خیلی کمک می‌کنند و قم یک شهر علمی است و مستند هم پایه و اساسش پژوهش و تحقیق است.
کدام کارهایتان را بیشتر دوست داشتید؟
راستش کارهایم را به عنوان یک اثر صرف هنری نگاه نمی‌کنم بلکه بیشتر می‌خواهم پیامی را انتقال بدهم، از این جهت است که فیلم مستند می‌سازم، ولی احساس می‌کنم بعضی از کار‌ها تأثیر بیشتری داشته است و بازخوردش هم بهتر بوده مثل مستند «ژاندارم» که بازخورد‌های خوبی از آن گرفتم و حس و انگیزه بهتری به من داد.
موضوع آن چه بود؟
این مستند درباره داستان انقلاب در کنگاور، یکی از شهر‌های کوچک غرب کشور بود و ویژگی برجسته‌اش این بود که بدون قضاوت و دستکاری جریان انقلاب را بین اقشار مختلف جامعه آن زمان بررسی می‌کرد و آن‌ها را روبه‌روی هم قرار می‌داد.
دوست دارید روی چه موضوعی مستند بسازید که هنوز فرصت نشده است؟
مجموعه مستندی درباره ورود اسلام به ایران که متأسفانه هنوز بسترش فراهم نشده است، چون ساخت پروژه‌ای با این موضوع به پژوهش گسترده و امکانات تولید بسیاری نیاز دارد و از طرفی هم دغدغه‌ای از سوی متولیانی که بودجه تولید دارند درباره این موضوع آنچنان که باید و شاید وجود ندارد.
سایر اخبار این روزنامه
اقدامات اخیر و آینده صهیونیست‌ها را سر عقل می‌آورد
معیار‌های دوگانه در برابر نسل‌کشی
شاید جانم را بگیرند، اما عشقم را به امام خمینی هرگز
حراج جان جنین
«پیک راستان» زوایای نادیده زندگی روحانیت است
امریکا روابط متزلزل ترکیه- ناتو را متزلزل‌تر کرد
«بیانیه ارامنه» بایدن لفاظی ساده نیست
وقتی کیفیت فدای دلالی نمی‌شود
مسیر ناگزیر فسادزدایی با ابزار شفافیت
خرید و فروش میلیونی جواب تست کرونا!
صف‌سازی کرونایی با تأیید و تکذیب وزارتی
عذر و بهانه شورا در اداره تهران با ۲ برابر بودجه لندن!
دستور گرانفروشی در میادین تره‌بار
