سرگیجه در گوا!

امید مافی‪-‬ بهار برای پسران سرخ از اوایل اردیبهشت آغاز شد. آنجا که در هوای شرجی و نمور گوا یحیی و شاگردانش میخ را در روز آخر محکم کوبیدند تا اما و اگری باقی نماند و خزان بلندی
پیش روی قرمزها نباشد.
یک نمایش حساب شده با اتکا به عناصر هجومی و محکم کردن کمربند میانی کاری کرد که روز سخت دشداشه‌پوش‌ها آب برود و تیم پرستاره اما تحقیر شده آن سوی خلیج فارس سرگیجه بگیرد و میخکوب شود.
اینگونه شد که ارتش سرخ پانزدهمین امتیاز را به حساب خود واریز کرد و با طیب خاطر قدم در مرحله یک هشتم نهایی گذاشت.


گوا برای قشون باانگیزه‌ای که گلوی حریفان را یک به یک فشرد بندرِ خواب‌های تعبیر شده لقب گرفت. نایب قهرمان قاره البته می‌توانست با جا گذاشتن الریان در زنگ پنجم زودتر از وقت مقرر آوازه خان غروب‌های آن سوی اقیانوس هند باشد. اما انگار سرنوشت این بود که کار شاگردان یحیی به روز آخر کشیده شود و چهار گل رنگارنگ هیچ حرفی برای زمین لرزه توپچی‌های آریایی باقی نگذارد.
حالا پرسپولیس بدون دلبستگی به قضا و قدر و با صلابتی
دو چندان زیر برگه صعود را امضا کرده و انتظار حریفان خود را در مرحله بعد می‌کشد. آیا در گرماگرم اتفاقات خبرساز شاهد دربی آسیایی خواهیم بود و آبی‌ها پشت چراغ زرد سراغ ماشین سرخ را خواهند گرفت؟ آیا نبرد دو گردان وطنی تکلیف افق‌های پیش رو را روشن خواهد کرد؟
هیچ کس نمی‌داند. آنچه مبرهن است اینکه قطار سرخ از ایستگاه کرونا زده گوا به سلامت گذر کرده و با اتکا به مسافران زهردارش آماده است تا در ادامه راه غروب را از ایام ماضی بیرون بکشد و بیش از هر وقت دیگر به جامی نزدیک شود که برای بوسیدن و در آغوش کشیدنش سال هاست تقویم‌ها را زیر و رو می‌کند.