روزنامه شرق
1400/02/22
ما هم جزئی از مردم هستیم
ما هم جزئی از مردم هستیم حمیده عباسعلی این روزها حال خوشی دارد. حال خوشی که تنها یک ورزشکار حرفه‌ای در قد و قواره خودش می‌تواند آن را درک کند. پرافتخارترین بانوی کاراته ایران با حضور غیرمنتظره‌ای که در مسابقات کاراته وان لیسبون داشت، حالا دیگر خیال همه را بابت حضورش در المپیک 2020 توکیو راحت کرده. اینکه دیگر بدون هیچ ترس و واهمه‌ای از مصدومیت تمرین می‌کند. به این امید که بتواند در این آوردگاه بزرگ کلکسیون افتخاراتش را تکمیل کند. حمیده که از مدت‌ها قبل صدر جدول رنکینگ جهانی وزن مثبت 68 کیلوگرم را به خود اختصاص داده، از شانس‌های مسلم کسب مدال طلای المپیک توکیو است. بانویی که با پنج مدال طلای آسیا، رکوردی جاودانه از خودش در قاره کهن به جا گذاشته است. گفت‌وگوی او را با «شرق» در ادامه می‌خوانید.خانم عباسعلی بعد از مدت‌ها دوری طولانی‌مدت از میدان مسابقه به روی تاتامی برگشتید. بازگشتی که خیلی پرفروغ بود و باعث خوشحالی خیلی‌ها شده است... .
خدا را شکر همه چیز خوب است و از شرایطی که دارم، راضی هستم. بعد از آسیبی که در مسابقات کاراته وان اتریش دیدم، تقریبا یک سال و دو ماه می‌شد که در هیچ مسابقه‌ای شرکت نکرده بودم تا اینکه به رقابت‌های لیسبون اعزام شدم. این مسابقات آخرین مرحله از پیکارهای انتخابی المپیک توکیو بود. من به لحاظ امتیازی نیازی به حضور در این رقابت‌ها نداشتم؛ چرا‌که خیلی قبل‌تر با صعود به صدر جدول رنکینگ وزن خودم، سهمیه حضورم را در المپیک قطعی کرده بودم. دلیل اصلی حضورم در کاراته وان لیسبون این بود که باید بعد از مدت‌ها دوباره به شرایط مسابقه بر‌می‌گشتم. به‌ویژه اینکه المپیک کمتر از سه ماه دیگر برگزار میشود و من حتما باید تا قبل المپیک در یک رویداد تدارکاتی شرکت می‌کردم. خوشبختانه اتفاق خوبی در این مسابقات برایم افتاد. توانستم به لحاظ روانی ریکاوری شوم. این حرف من را فقط یک ورزشکار حرفه‌ای می‌تواند درک کند. ورزشکاری که در سطح جهانی رقابت می‌کند، وقتی با مصدومیت مواجه میشود، انگار دیگر اعتمادی به خودش ندارد و یک ترسی در وجودش است. من باید این اعتماد از‌دست‌رفته را به خودم برمی‌گرداندم. با مدالی که در لیسبون گرفتم، توانستم به خودم انرژی بدهم که به روزهای خوب گذشته نزدیک شدم. مهم‌تر از همه اینکه با این نتیجه‌ای که گرفتم، مشخص شد روند درمانی که برای پایم طی کردم، خیلی درست و با برنامه انجام شده. ان‌شاءالله این شرایط به همین شکل تا المپیک ادامه پیدا کند که بدون دغدغه تمریناتم را انجام بدهم.
پس این‌طور که می‌گویید شما خیلی فراتر از برنامه‌ریزی کادر فنی و پزشکی‌تان پیش رفتید. اولویت اصلی شما آماده‌سازی ذهنی و بازگشت به شرایط مسابقه بوده؛ با‌وجود‌این باز هم مثل گذشته روی سکو رفتید.
ببینید من همیشه می‌خواهم در هر مسابقه‌ای که شرکت می‌کنم، بهترین باشم. همه ورزشکاران دنبال مدال هستند. نمی‌توانم بگویم واقعا به فکر مدال نبودم؛ اما هدف اصلی‌ام این بود که حس قبل را تجربه کنم و از درگیری ذهنی رها شوم. به هر حال وقتی ورزشکار از مسابقه دور میشود، شرایط برایش خیلی سخت میشود. همین جا هم فضای سختی برایم ایجاد شد. در دقایق آخر مبارزه با حریف اسپانیایی بودم که تازه به خودم آمدم که باید چطور بازی کنم. شاید اگر اولین مبارزه‌ام را خوب شروع می‌کردم، شرایط طور دیگری می‌شد. اولین مبارزه من با حریف مصری بود که حاضر به مسابقه نشد. مبارزه دومم با اسپانیا بود که باختم و چون او به فینال رفت، در جدول شانس مجدد قرار گرفتم و به مدال برنز رسیدم. به هر حال بازی یک طرفش برد است و یک طرفش باخت. نمی‌شود خودت را توجیه کنی.
پس کاروان ورزش ایران از الان به بعد دیگر نباید دغدغه‌ای بابت مصدومیت حمیده عباسعلی در المپک توکیو داشته باشد؟
بله خدا را شکر همین‌طور است. درست است که در این مدت فشارهای زیادی را تحمل کردم؛ اما مسابقات لیسبون خیال من را بابت همه چیز راحت کرد که دیگر مشکلی بابت مصدومیت در المپیک ندارم.
تا المپیک در مسابقه دیگری شرکت نمی‌کنید؟
نه، مسابقه دیگری نیست. البته دو مرحله از رقابت‌های انتخابی المپیک مانده؛ اما فقط کسانی می‌توانند در آن شرکت کنند که سهمیه نگرفتند؛ بنابراین من باید فقط تا المپیک تمریناتم را انجام بدهم. در‌حال‌حاضر نهمین مرحله از اردوی تیم ملی کاراته زنان برای حضور در المپیک در جریان است. دومین دوز واکسن را هم زدیم و همه هدفمان این است که بهترین نتیجه را در توکیو بگیریم.
بحث واکسینه‌شدن المپین‌های ورزشی این روزها با انتقادهای زیادی مواجه شده. یک‌سری از منتقدان می‌گویند که المپین‌ها نباید در اولویت باشند. نظر شما چیست؟
خود من خیلی دلم می‌خواست اول از همه پدر و مادرهای‌مان و افرادی که جزء گروه‌های پر‌خطر جامعه هستند، واکسن بزنند؛ اما واقعا باید بگویم درباره بازی‌های المپیک شرایط خیلی اضطراری و متفاوت است. درست است که واکسن‌زدن اجباری نیست؛ ولی ما به‌نوعی در یک عمل انجا‌م‌شده قرار گرفتیم. زدن واکسن اصلی‌ترین پروتکل این بازی‌هاست. به هر حال ما هم جزئی از مردم هستیم و می‌خواهیم در بازی‌های المپیک یک اتفاق ملی را رقم بزنیم. ما همین الان هم که واکسینه شدیم، مدام در اردوها تست می‌دهیم؛ چون کرونا آن‌قدر ویروس مرموزی است که هنوز درمانش صددرصدی نیست. هنوز هم احتمال مبتلا‌شدن وجود دارد. به هر حال چاره‌ای جز مراقبت نداریم. کاراته هم برای اولین بار است المپیکی شده و ما باید حواس‌مان به این باشد که به بهترین شکل ممکن از این امتیاز استفاده کنیم.
برنامه‌ای برای اردوی مشترک با تیم‌های خارجی در آستانه المپیک ندارید؟
نه تیم ملی ایران چنین برنامه‌ای ندارد. به دلیل اینکه زمان زیادی تا المپیک نمانده و همه چیز باید مخفی بماند. تمرین مشترک با رقبا تعاملی را ایجاد می‌کند که زیاد جالب نیست. باعث میشود تا تکنیک و تاکتیک حریفان برای هم رو شود.
قبلا گفته بودید که هیچ پیش‌بینی‌ای درباره المپیک نمی‌کنید. الان هم همین نظر را دارید؟
بله، من هیچ وقت دوست ندارم هیچ مسابقه‌ای را پیش‌بینی کنم. به‌ویژه المپیک را که بزرگ‌ترین میدان است و کاراته هم برای اولین بار قرار است در آن به میدان برود. مردم مطمئن باشند که می‌خواهیم توان کاراته ایران را در بازی‌های المپیک نشان بدهیم. همان‌طور که در این چند سال اخیر اعتبار این ورزش را در دنیا بالا بردیم. کاراته قشنگی‌های زیادی دارد و ما این قشنگی‌ها را در توکیو به نمایش می‌گذاریم.
سایر اخبار این روزنامه
به گفتمان رأی دهید نه به اشخاص
ضرورت تشکیل دولتی پاسخگو
سرداران آمدند
دستگیری ۲۰۰ پرسنل قوه قضائیه
نشست تشکل‌های دانشجویی با مقام معظم رهبری
بازگشت به‌انتخابات تک‌قطبی
سیاست خارجی هر کشور ادامه سیاست‌های داخلی آن کشور است
ما هم جزئی از مردم هستیم
علیه لنین
فوتبال و جامعه مدنی
نهادهای نظارتی کجا بودند؟
کم‌آبی مشکلی ملی و نه منطقه‌ای
یک سرهنگ بیاید
زندگی‌کردن یک امر دسته‌جمعی است )تفاوت ۲ از ۸(
