نیت آلکنو از برخی انتخاب‌ها

گزارش محسن آجرلو       تیم ملی والیبال در حالی تمرینات هفته‌های پایانی خود را پیش از اعزام به لیگ ملت‌ها سپری می‌کند که ترکیب نهایی برای اعزام به این رقابت‌ها مشخص شده و نفرات برگزیده تمرینات نهایی را برای آمادگی کامل انجام می‌دهند. نفراتی که حضور اکثرشان در لیست نهایی مشخص و قابل پیش‌بینی بود اما آمدن نام برخی دیگر و صدالبته حذف برخی چهره‌ها سؤالاتی را در ذهن اهالی والیبال ایجاد کرده که قابل بررسی است.  طبق لیست اعلامی آلکنو؛ میلاد عبادی‌پور، رضا عابدینی، سعید معروف، سیدمحمد موسوی، پوریا فیاضی، محمدرضا حضرت‌پور، مسعود غلامی، امیر غفور، صابر کاظمی، محمدجواد معنوی‌نژاد، علی‌اصغر مجرد، علی شفیعی، میثم صالحی، محمدطاهر وادی، آرمان صالحی، امیرحسین اسفندیار و بردیا سعادت، 17 بازیکنی هستند که برای سفر به ایتالیا و حضور در لیگ ملت‌ها انتخاب شده‌اند. نفراتی که پست به پست بررسی‌شان خواهیم کرد.   پست بی‌دغدغه آسان‌ترین کار برای آلکنو، انتخاب سرعتی‌زن‌ها بود. با توجه به نفراتی که پیش از اعلام لیست در اردو مانده بودند، تقریباً هیچ بازیکنی از این پست خط نخورد و همگی در لیست نهایی جای گرفتند. سید محمد موسوی به عنوان بهترین سرعتی زن ایران و یکی از بهترین‌های دنیا به طور قطع اولین انتخاب هر مربی در دنیا بین این بازیکنان است. علی شفیعی هم که چند سالی است جای خود را در این پست باز کرده و اغلب هم در ترکیب قرار می‌گیرد. در این میان علی اصغر مجرد و مسعود غلامی هم دو سرعتی زن دیگر ایران در لیگ ملت‌ها هستند که به سبب عملکرد قابل قبول خود در سپاهان و شهرداری ارومیه به تیم ملی رسیدند. مجرد که دوره گذشته لیگ ملت‌ها برای اولین بار ملی‌پوش شد و عملکرد بسیار خوبی از خود بجا گذاشت و غلامی هم پس از یک وقفه کوتاه، یک بار دیگر به تیم ملی برگشته و در تلاش است تا جایگاه گذشته خود را پس بگیرد. رضا عابدینی هم پنجمین سرعتی زن این ترکیب 17 نفره است که او هم سابقه حضور در تیم ملی را دارد و البته شانس نسبتاً کمتری از سایر گزینه‌ها برای حضور در ترکیب اصلی دارد. در مجموع پست سرعتی با حضور موسوی و البته چهار بازیکن آماده، یکی از کم دغدغه‌ترین پست‌ها برای آلکنو است که تقریباً مطمئن است از میان این پنج نفر، می‌تواند دو بازیکن آماده برای هر بازی انتخاب کند.   ترکیب تجربه و جوانی یکی از پر ترافیک‌ترین پست‌های تیم ایران طی سال‌های اخیر دریافت‌کننده بوده. پستی که همواره تعداد قابل توجهی بازیکن مدعی را به خود دیده و البته خیلی وقت‌ها هم تبدیل به پاشنه آشیل و نقطه ضعف تیم ایران شده است. خیلی وقت‌ها هم مربیان برای انتخاب ساده‌تر، تعداد قابل توجهی از دریافت‌کننده‌ها را در ترکیب نهایی قرار می‌دادند تا دستشان برای انتخاب بازتر باشد. آلکنو اما آنقدر در این مورد زیاده‌روی نکرده و تعداد معقولی دریافت‌کننده را با خود به ایتالیا می‌برد. حضور میلاد عبادی‌پور به عنوان بهترین بازیکن ایران در این پست طی سال‌های اخیر که از قبل مشخص بود. پوریا فیاضی هم به سبب عملکرد خوبش در دوره گذشته لیگ ملت‌ها و بازی‌های معقول در لیگ برتر، یک بار دیگر در ترکیب قرار گرفته است تا با تجربه‌اش این پست را سنگین‌تر کند. جواد معنوی نژاد هم سومین دریافت کننده تیم ایران است که پس از چند سالی افول، شرایط بهتری پیدا کرده و گویا قرار است یک بار دیگر برای تیم ملی به میدان برود. در کنار این دو بازیکن اما دو چهره جوان‌تر هم حضور دارند تا در رویداد جهانی کسب تجربه کنند. امیرحسین اسفندیار پس از کنار گذاشته شدن در دوران کولاکوویچ و از دست دادن شانس بازی برای تیم ملی، یک بار دیگر به اردو دعوت شد، و این بار در لیست نهایی قرار گرفته است. میثم صالحی هم پنجمین دریافت‌کننده لیست آلکنو است که شاید سخت‌ترین کار ممکن را برای قرار گرفتن در ترکیب و البته تیم نهایی برای المپیک داشته باشد اما به طور قطع تجربه بسیار خوبی را از لیگ ملت‌ها برای خودش خواهد اندوخت. برگشت به عقب؟ یکی از بحث‌برانگیز‌ترین تصمیمات آلکنو، انتخاب طاهر وادی به عنوان پاسور دوم و جانشین سعید معروف بود. انتخابی که با کنار گذاشتن جواد کریمی انجام شد و خیلی از کارشناسان را به اظهارنظر واداشت. اگرچه پس از اعلام لیست کریمی به اردو بازگردانده شد اما هنوز خبری از حضور او در تیم اعزامی نیست. طی سال‌های اخیر سرمایه‌گذاری خوبی روی کریمی شده و خودش هم با رفتن به لیگ بلژیک و بازی در اروپا، تلاش کرده تا در مسیری رو به جلو حرکت کرده و به جانشین شایسته‌ای برای معروف تبدیل شود. کاری که در دو دوره گذشته لیگ ملت‌ها از پس آن برآمد و در معدود بازی‌هایی که به میدان رفت، عملکرد قابل قبولی داشت. حالا باید دید که دیدگاه آلکنو برای این انتخاب چیست. آیا به تجربه بیشتر وادی برای رقابت‌های حساس چشم دوخته و یا فعلاً نظری روی کریمی ندارد و ترجیح می‌دهد با وادی کار کند؟ تصمیم معقول در دو پست باقیمانده یعنی لیبرو و پشت خط زن هم نگاهی مشابه پست‌های قبل دیده می‌شود. پست‌هایی که نفر اول در آنها مشخص است و آلکنو ترجیح داده تا برای نفرات دوم یا سوم، جوان‌هایی را انتخاب کند که بتوانند در سال‌های آینده به کار تیم ایران بیایند. محمدرضا حضرت پور به عنوان لیبرو اصلی ایران طی دو سال اخیر، انتخاب اول آلکنو خواهد بود و آرمان صالحی جوان نفر دوم این پست است که برای اولین بار به اردو دعوت شده. آلکنو در این پست مهدی مرندی را کنار گذاشت که اگر تجربه بیشتری داشت و عملکرد خوبی در لیگ داشت اما به اندازه صالحی آینده نداشت و شرایطش منطبق بر سیاستگذاری‌ها نبود. در پشت خط زن هم امیر غفور یکی از بهترین‌های دنیاست و بدون شک انتخاب اول هر مربی. با این حال برای نفرات دوم و سوم، دست آلکنو پر بود از انتخاب‌هایی که همگی جوان بودند. با این حال او ترجیح داد دو گزینه‌ای را انتخاب کند که شاید آماده‌تر بودند و کمتر آزمایش شده بودند. صابر کاظمی به عنوان یکی از بهترین‌های لیگ و بردیا سعادت، جوان و خوش آتیه، نفرات دوم و سوم پشت خط زن تیم ایران هستند که در لیگ ملت‌ها به میدان خواهند رفت. در مجموع لیستی که آلکنو ارائه داده، به جز یکی دو مورد لیست عجیبی نیست. با این حال همین انتخاب نکردن یکی دو بازیکن مانند کریمی و یلی و البته انتخاب تندروان به جای اکبری برای نشستن روی نیمکت، تصمیم‌هایی هستند که خیلی‌ها دوست دارند ریشه آن را بدانند. آیا آلکنو قصد دارد در لیگ ملت‌ها که مأموریتش در آن آماده کردن تیم اصلی برای المپیک و البته آینده‌نگری تعیین شده، قصد آماده کردن ستاره و آزمون خطای جوان‌ترها را دارد و نفرات دوم آزموده‌ را در تهران باقی می‌گذارد یا انتخابش را کرده و اعتقاد چندانی به بیرون مانده‌ها ندارد؟