روزنامه وطن امروز
1400/02/30
بقیع؛ قربانیِ خوارجِ زمان
اشکان صدیق: امروز هشتم شوال، سالروز تخریب بقاع متبرکه ائمه بقیع است. حدود یک قرن پیش در سال 1344 هجری قمری وهابیت با سوءبرداشت از مفاهیم دینی و قرآنی اقدام به تخریب بسیاری از آثار اسلامی از جمله قبور مطهر ائمه بقیع کرد. با کمال تاسف به رغم توصیه قرآن کریم، تفکر و جریانی انحرافی در جهان اسلام به وجود آمد که هرگونه توسل و تبرک به مقربان درگاه الهی را شرک می‌پنداشت و با این سنت حسنه مبارزه سخت و وحشیانه‌ای داشت. می‌توان یکی از بزرگ‌ترین قربانیان این تفکر متحجر و انحرافی را بقاع و حرم‌های متبرکه ائمه اطهار به‌حساب آورد. وهابیت تکفیری ملعون در ۲ مرحله به بسیاری از اماکن مقدس نه تنها شیعه بلکه جهان اسلام یورش برد و آنها را تخریب و اشیای نفیس و با ارزش آنها را به یغما برد. اماکن مقدسی که این جریان تکفیری به آنها حمله کرد بدین شرح است: بارگاه مطهر امام حسن مجتبی(ع)، امام سجاد(ع)، امام محمدباقر(ع) و امام جعفر صادق(ع)، قبر منسوب به فاطمه زهرا(س)، قبر عبدالله بن عبدالمطلب و آمنه پدر و مادر پیامبر اسلام، قبر مطهر فاطمه بنت‌اسد(ع) مادر امیرالمومنین(ع)، قبر مطهر حضرت ام‌البنین(ع)، قبر عباس عموی پیامبر، قبر ابراهیم پسر پیامبر(ع)، قبر اسماعیل فرزند حضرت امام صادق(ع)، قبر دختر‌خواندگان پیامبر(ع)، قبر حلیمه سعدیه مرضعه پیامبر(ع) و قبور شهدای زمان پیامبر. همچنین گنبدهای قبور حضرت عبدالمطلب(ع)، ابی‌طالب(ع)، خدیجه(س) و زادگاه پیامبر(ع) و فاطمه زهرا(س) و «خیزران» عبادتگاه سری پیامبر(ع) و قبر حضرت حمزه(ع) و شهدای احد و قبر حضرت حوا در جده به دست این جریان تخریب شد. این گروه خطرناک وقاحت را به جایی رساند که گنبد منور نبوی در مدینه را نیز تخریب کرد ولی از ترس مسلمانان، قبر شریف نبوی را تخریب نکرد. یکی از شنیع‌ترین کارهای این جریان حمله به کربلای معلا و کندن ضریح مطهر حضرت امام حسین(ع) و غارت جواهرات و اشیای نفیس حرم مطهر و کشتن حدود ۷۰۰۰ نفر از علما، فضلا و سادات و مردم کربلا بود. سپس به قصد تخریب حرم امیرالمومنین علی(ع) به سمت نجف حرکت کردند که به قصد شوم خویش دست پیدا نکردند. وهابیون در حالی با برداشت‌های غلط از قرآن به تخریب قبور اهل‌بیت و بزرگان تاریخ اسلام پرداختند که قرآن کریم به صراحت عکس این برداشت را تبلیغ کرده و به مومنان دستور داده است. قرآن کریم پس از نقل داستان اصحاب کهف، در آیه 21 این سوره از زبان مردم توصیه می‌کند که بر مدفن اهل حق و کسانی که برای خداوند متعال مجاهدت کردند مسجد و جایگاهی برای گرامیداشت یاد و خاطره آن مجاهدان راه پروردگار بنا شود تا هیچ وقت ارزش و مقام والای این بندگان مخلص خدا به فراموشی سپرده نشود و حتی مردم برای عبادت پروردگار بر سر مزار این بزرگان حاضر شوند و آنها را وسیله شفاعت و توسل خود به درگاه باری‌تعالی قرار دهند.