از کلید تا بیل

مجید ابهری‪-‬ در تمام تلاش‌های اجرایی و سیاسی، شعار و نماد، دوعامل تفکیک کاندیداها از یکدیگر بوده و گاه این سمبل‌های شعاری تا سال‌های سال در آن کشور باقی مانده والهام بخش بسیاری از برنامه‌ها وسیاستگذاری‌ها می‌گردد. کوتاه سخن اینکه در آغاز تبلیغات انتخابات دکتر روحانی، ایشان کلیدی از جیب بیرون آورده و با شعار گشایش قفل‌های بسته وارد میدان رقابت‌های سیاسی وانتخاباتی گردید. قفل‌های بسیاری بر درهای بسته بود که بدون گشودن آن‌ها کاهش مشکلات قابل تصور نبودند. در این میان بیکاری، مخصوصا بین فرهیختگان وافراد متخصص سبب شد بسیاری از جوانان از ازدواج و ایجاد خانواده وحشت داشته باشند. گرانی بعنوان غول گریخته از بند، بدون هیچگونه مانع به یکه تازی مشغول شد. گاهی قیمت‌ها روزانه وحتی ساعتی دچار تغییر می‌شدند. در این کشمکش‌ها ناگهان کرونا حمله به شهرها وروستاها را آغاز کرد ودست به کشتار بیرحمانه هموطنانمان زد. البته اکثریت کشورها و مردم آن‌ها طعم تلخ این ویروس کشنده را چشیده و قربانیان مختلفی دادند اما سرعت عمل در تهیه وتامین واکسن توانست تا اندازه قابل توجهی از آمار تلفات انسانی کاسته واز گسترش دامنه این دیو زنجیر گسسته، جلوگیری نمایند. علیرغم وعده‌ها و گفتمان‌های مرتبط، درمقایسه با بسیاری از کشورها، ما آمار چندان مثبتی در این زمینه بدست نیاوردیم. تنها دلخوشی ما در این فضای دردناک توفیق پزشکان ومتخصصان ایرانی در تولید واکسن کووید ۱۹ می‌باشد. البته تحریم‌ها حتی در این روزهای پایانی دولت حاضر، همچون بلایی هولناک موجب آزار ملت بوده ومعلوم نیست که بالاخره این حربه ناجوانمردانه چه وقت ازبالای سر ما برداشته خواهد شد. در همین روزها ناگهان جناب رئیس جمهور ضرورت وجود دو بیل را اعلام نمودند. یک بیل برای شکستن کمر کرونا و بیل دوم برای حمله به کمر تحریم. ظاهرا کلید ابتدای دولت در بازکردن قفل‌های زنگ زده مشکلات، چندان توفیقی کسب نکرده و اینک نیاز به بیل پیدا شده تا به وسیله آن‌ها کمر موانع باقی مانده شکسته شوند. دعا میکنیم این اقلام سریعا یافت شوند تا نیاز به کلنگ و لودر و... پیدا نشود.