روزنامه ایران ورزشی

آفتاب چلسی با توخل برآمد

یادداشت دانیله پروچ      توماس توخل، مردی که تابستان پارسال بعد از تماشای باخت مردانش در پاری‌سن‌ژرمن در فینال لیگ قهرمانان اروپا مقابل بایرن‌مونیخ سرافکنده به رختکن برگشت، در دومین فرصتی که برای حضور در فینال به دست آورد اشتباهات قبلی‌‌اش را تکرار نکرد و با یک برنامه تاکتیکی بی‌عیب و نقص، نقشه راهی کاملاً حساب‌شده را در اختیار شاگردانش در چلسی گذاشت تا این تیم را به یک پیروزی کاملاً شایسته برای رسیدن به دومین قهرمانی‌اش در بزرگترین رویداد فوتبال باشگاهی جهان برساند. بر خلاف او، پپ گواردیولا تصمیم گرفت برای فینال رقابت‌ها ترکیبی غیرعادی و متفاوت ( ترکیبی که هرگز آن را در تمام دوران حضورش روی نیمکت منچسترسیتی انتخاب نکرده بود) را به میدان بفرستد. او هیچ‌یک از دو هافبک فوق‌العاده‌اش فرناندینیو یا رودری را برای فرماندهی خط میانی به میدان نفرستاد و برای اینکه خلأ آنها هم احساس نشود، استعدادهای هجومی پرتعدادش را به میدان فرستاد. این تصمیم او باعث بر هم خوردن تعادل تیم، سردرگمی بازیکنان و از بین رفتن بازی سیال شد و همه اینها به‌خاطر نبود یک فرمانده در قلب میدان بود که خطراتی که چلسی از میانه زمین ایجاد می‌کرد را دفع کند. به عبارت دیگر، مهره‌چینی گواردیولا دقیقاً بر خلاف همان چیزی‌هایی بود که سبب شد فصل جاری برای او و مردانش خاص و با فتح دوباره لیگ برتر انگلیس همراه شود. در حالی توخل در کنار همسر و فرزندانش در حضور هواداران خوشحال چلسی در ورزشگاه دراگائوی پورتو جشن قهرمانی گرفته بود که مالک باشگاه رومن آبراموویچ از روی سکوها بار دیگر نظاره‌گر آن بود که چگونه باشگاهش قوانین مرسوم فوتبال را زیر و رو کرد. در دنیای چلسی، موفقیت از دل بی‌ثباتی بیرون می‌آید. عزل و نصب‌های مکرر مربیان جام می‌‌آورد و این کاری است که آنها به‌طور منظم انجام داده‌اند. این همان اتفاقی است که با قهرمانی تیم توخل در لیگ قهرمانان پس از روی کار آمدن این مرد آلمانی به‌عنوان جانشین فرانک لمپارد در ماه ژانویه انجام داد، مثل 9 سال پیش که روبرتو دی‌‌متئو در اواسط فصل به‌عنوان جانشین آندره ویلاش بواش انجام داد و در اولین فصل حضورش در چلسی قهرمان لیگ قهرمانان شد. هواداران چلسی از مربی آلمانی‌‌شان حتی قبل از اینکه بازی آغاز شود، به گرمی استقبال کردند و وقتی او برای انجام مصاحبه‌های مرسوم قبل از بازی وارد زمین شد، او را با صدای بلند تشویق کردند. او هم به این تشویق‌ها واکنش نشان داد که باعث شد بر شدت تشویق‌ها افزوده شود. شدت تشویق‌ها و صدای آنها در اواخر بازی کرکننده شد و توخل بار دیگر با تکان دادن دست‌هایش برای آنها خواست که بر تشویق‌های‌شان اضافه کنند. قهرمانان چلسی همه جای میدان بودند اما گل سرسبد آنها انگولو کانته بود که با عملکرد کامل و فوق‌العاده‌اش در میانه میدان کنترل‌کننده واقعی نبض بازی بود. زمانی که فرناندینیو سرانجام وارد زمین بازی شد، تقریباً 64 دقیقه دیرتر از آنچه انتظار می‌رفت، کانته آنقدر بر اوضاع مسلط شده بود که به این راحتی‌ها نمی‌شد او را از سر راه برداشت. عملکرد او برابر سیتی یکی از بهترین نمایش‌هایش در این فصل بود، نمایشی توأم با مهارت، انرژی و توانایی انکارناپذیر برای تأثیرگذاری در هر منطقه‌ای از میدان که توپ آنجا بود. اما اشتباه نکنید، کار او با غیبت فرناندینیو در زمین بازی حتی در سن 36سالگی و همینطور نبود رودری بسیار آسان‌تر شد. ریس جیمز یکی از بهترین بازیکنان میدان بود و با نمایشی که ارائه کرد بار دیگر این سؤال را برای خیلی‌ها به وجود آورد که آیا او نسبت به ترنت الکساندر آرنولد از لیورپول، برای حضور در سمت راست خط دفاعی ترکیب اصلی انگلیس در یورو 2020 سزاوارتر نیست. حضور او در این بخش از میدان به رحیم استرلینگ اجازه نفس کشیدن نداد تا جایی که پپ گواردیولا را از او مأیوس و مجاب به بیرون کشیدنش از زمین بازی کرد. در خط حمله هم با حضور کای هاورتس، چلسی یک سلاح مرگبار داشت که نشان داد عملکرد ضعیفش در ابتدای فصل تنها به‌خاطر عدم تطبیق با جو فوتبال انگلیس بوده است. میسون ماونت و تصمیمات پخته‌اش و بن چیلول و... همگی جزو نفراتی بودند که عملکرد خوب‌شان قهرمانی چلسی را به‌همراه داشت. اما در نهایت این توماس توخل است که باید بیش از همه به‌خاطر قهرمانی چلسی مورد تمجید قرار بگیرد و دلیلش هم خودباوری، اعتماد به نفس برای سازماندهی بنیان از هم پاشیده چلسی پس از اخراج لمپارد با اتخاذ تصمیماتی عاقلانه مانند برگرداندن آنتونیو رودیگر به قلب خط دفاعی و قرار دادن کانته در خط میانی و در پست تخصصی‌اش بود. همه اینها سبب شد اندوهی که او 264 روز پیش در همین پرتغال به‌خاطر باخت مقابل بایرن‌مونیخ تجربه کرد، تبدیل به خنده و قهقهه شود و چرا نباید می‌خندید؟ او معمار ساختاری برای بازی تیمش در شهر پورتو بود که آن را به قله افتخارات باشگاهی رساند. در سمت مقابل او، پپ گواردیولا با آه و حسرت پورتو را ترک کرد چون بار دیگر در ثبت نام خود در کنار بزرگانی مانند باب پیزلی، کارلو آنچلوتی و زین‌الدین زیدان به‌عنوان سرمربیانی که تاکنون سه‌بار فاتح لیگ قهرمانان شده‌اند، ناکام ماند. آخرین باری که او فاتح اروپا شد، یک دهه پیش در بارسلونا بود و او با وجود همه افتخارات بزرگی که در این مدت در رقابت‌های داخلی کسب کرده یک سال دیگر باید منتظر بماند تا فاتح قاره سبز شود. گواردیولا را به‌عنوان مربی می‌شناسیم که تیمش فوتبال را زیبا و هجومی به نمایش می‌گذارد اما شاید شنبه‌شب غرایز درونی او بر منطقش غلبه کردند تا او ترکیبی را به میدان بفرستد که همه حتی بازیکنان خودش را متعجب کرد و سکویی برای پرش چلسی به سمت جام قهرمانی شد. نقشه او شکست خورد و حالا باید انتقاداتی که ناگزیر از او می‌شود را بپذیرد. منبع: BBC  
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
بازی تکراری یا مذاکره صادقانه؟ (شهروند) دولت پزشکیان و رفیقان ناهمدل (یادداشت روز) (کيهان) دختر پرحاشیه صفدر پست گرفت (جوان)
سایر اخبار این روزنامه
نامه تهدید‌آمیز میلیچ: پولم را ندهید فسخ می‌کنم دشت اول دیدید تیم خاص کدام است؟ نعمتی ششمین پرسپولیسی تیم ملی پرسپولیس از عاملان پرتاب نارنجک شکایت کرد بشار و طارق در لیست عراق هواداران فولاد به دنبال برکناری نکونام سعداوی: در مورد سپاهان صحبتی نکردم کوپاآمه‌ریکا را تعطیل کنید آزمون و قایدی پلن A و پلن B اسکوچیچ هجوم زنبورها به جزیره! دوست دارم تمامی چالش‌ها را تجربه کنم مددی بماند یا اعضای هیأت مدیره؟ فکری: اعضای هیأت مدیره در حساس‌ترین زمان کار را رها کردند هت‌تریک جمالی با 6 حرکت آفتاب چلسی با توخل برآمد تمام این اتهامات در استقلال فراموش می‌شوند