روزنامه ایران

برج‌نشین‌ها راضی، مسکونی‌نشین‌ها ناراضی!

حمیده امینی فرد
خبرنگار
مرد سیه چرده نه چندان بلند قامتی که روی شانه‌هایش یک کیسه بزرگ زباله را به سختی با خود می کشد، در مخزن آبی رنگ پلاستیکی بزرگ را به زحمت باز کرده و کیسه را رها می‌کند و می نشیند روی زمین! از شدت خستگی نه توان بلند شدن دارد و نه می‌تواند حرف بزند.از پشت میله‌های قهوه‌ای رنگ ساختمان چشمش که به من می‌افتد آرام بلند شده و با دستی که از جدا کردن زباله‌ها سیاه و کثیف شده، در را باز می کند.
سرایدار 58 ساله ساختمانی است که می‌گوید تازگی‌ها برایشان سطل‌های جدید آورده‌اند. شهرداری دو مخزن گذاشته که باید زباله‌ها را به تفکیک خشک و تر جدا کنند. اما اهالی کمتر ساختمانی گوشش به این حرف‌ها بدهکار است. می‌گوید که یک کار جدید هم به کارهایش اضافه شده و مجبور است عصرها زباله‌های خشک را از لای زباله‌های‌ تر بیرون بیاورد و در مخزن جداگانه بیندازد. مدیر ساختمان او را موظف کرده تا اجازه ندهد کسی جلوی مجتمع زباله بیندازد. برای همین مرد هر از نیم ساعت جلوی مجتمع رژه می‌رود تا مبادا کسی زباله بیندازد و فرار کند. سرایدار می‌گوید: «اهالی راضی‌اند چون زحمتی بر گردنشان نیست.»


چند ساختمان آن طرف اما وضعیت فرق دارد. اهالی می‌گویند که طبق برنامه‌ریزی، زباله‌ها را سر ساعت مشخص داخل سطل‌ها می‌اندازند و خوشحالند که چشم‌شان به زباله‌های روی هم تلنبار شده جلوی خانه نمی‌افتد. «همین چند ماه پیش از بوی کثافت و شیرابه زباله‌های سر کوچه نمی‌توانستیم پیاده‌روی کنیم. آنقدر گربه جمع می‌شد که می‌ترسیدیم از کنار سطل‌ها رد شویم. همه ساکنان این خیابان زباله هایشان را در همین سطل می‌انداختند. بعضی اوقات آنقدر زباله جمع می‌شد که زباله‌ها از مخزن بیرون می‌ریخت. بعضی‌ها هم زباله‌هایشان را تفکیک می‌کردند و می‌گذاشتند کنار مخزن؛ اما بیشتر از آنکه نصیب مأموران شهرداری شود، زباله گردها سر می‌رسیدند و مخزن را خالی می‌کردند. کاش فقط خالی کردن مخزن بود، تمام کیسه‌ها را پاره می‌کردند و زباله‌های تر سرتاسر خیابان پخش می‌شد و تا مأموران شهرداری برسند و تمیز کاری کنند، زباله‌ها تا سر خیابان هم آمده بود.»
یکی دیگر از همسایه‌ها می‌گوید: «در این چند ماه جز چند کیسه زباله کوچک که بعضی‌ها از سر لجبازی یا بی‌فرهنگی سر کوچه پرت می‌کنند، تقریباً چشمش به هیچ زباله‌ای نزدیک محل زندگی‌شان نیفتاده و هیچ زباله گردی هم دیگر پایش به این منطقه باز نشده است.» زن همسایه راست می‌گوید، سرتاسر این شهرک را که بگردید چشم‌تان به‌ندرت به زباله‌ای که در اطراف رها شده باشد، می‌افتد. کوچه‌ها تمیز است و مخازن خشک و‌ تر زباله هم در بعضی مجتمع‌ها در جلوی ورودی به‌ شکلی که فقط در دسترس ساکنانش باشد، قرار داده شده.در بعضی مجتمع‌ها البته مخازن جلوی دید نیست و به خواسته اهالی مجتمع در پارکینگ یا حیاط پشتی قرار داده شده تا زباله گردها هوس ورود به مجتمع و خالی کردن مخزن به سرشان نزند. در آن سوی ماجرا البته برخی اهالی نظر دیگری دارند. تمیزی و زیبایی این شهرک با چند خیابان پایین تر قابل قیاس نیست.
در برخی کوچه‌ها با وجود اینکه شهرداری مخازن جدید تحویل داده، اما اهالی نامه زده و یا درخواست داده‌اند تا مخازن هزار و 100 لیتری به سرجای خود برگردد. علت را از زبان خودشان که می‌شنویم جالب توجه است! آنها معتقدند که خیلی از ساکنان حاضر به همکاری با مدیر ساختمان نشده‌اند و زباله‌ها را بدون تفکیک داخل یک سطل می‌ریختند که دردسر زیادی دارد. یا خیلی‌ها خودشان را موظف نمی‌دانند که سر یک ساعت مشخص زباله‌ها را تحویل دهند. «ما چندین بار با همسایه‌ها گلاویز شده‌ایم، نمی‌دانیم این زباله را چه کسی می‌گذارد جای قبلی!»
اما برخی هم می‌گویند وقتی سطلی نباشد حتی عابران پیاده هم زباله‌ای دارند نمی‌دانند کجا بیندازند. برخی‌ها حالا حفاظ‌های پلاستیکی جلوی خانه‌های در حال ساخت را تبدیل به سطل زباله کرده‌اند و آشغال‌ها را آنجا می‌اندازند و می‌روند. یکی دیگر از ساکنان کوچه دهم می‌گوید از زمانی‌که مخازن جمع شده و یک روز درمیان زباله‌ها را تحویل می‌گیرند، خیلی از همسایه‌ها زباله هایشان را داخل حیاط رها می‌کنند و می‌روند. برای همین ما دیگر به سرایدارمان اجازه ندادیم تا از این مخازن استفاده کند،درخواست هم زدیم تا مخزن قبلی را بگذارند سرجایش. چون هنوز نه آموزش داده‌اند، نه فرهنگسازی کرده‌اند. از مردم چه توقعی داریم که بدانند کی زباله بیندازند و کی بردارند! یکی دیگر از همسایه‌ها که بشدت از اجرای طرح ناراضی‌ است می‌گوید حیاط خانه ما تبدیل به زباله‌دانی شده. یک نفر شیشه گذاشته، آن دیگری مقوا و پلاستیک می‌اندازد. آنقدر سطل‌ها بزرگ هستند که برای برداشتن زباله باید تا کمر در سطل‌ها خم شویم. حتی ما شنیدیم یکی ازسرایدارهای محل با زباله گردها ساخت و پاخت کرده و کارش شده بود زباله خشک جمع کردن و فروختن. از سطل آشغال‌های اطراف هم جمع می‌کرد و می‌فروخت. زباله گردها فعلاً مناطق دیگر کار و کاسبی‌شان براه است. اما معلوم نیست وقتی این مخازن در همه مناطق تهران جمع شود چه اتفاقی بیفتد.
برخی‌ها هم می‌گویند از چند ماه پیش درخواست داده‌اند اما هنوز مخازن جای خودشان باقی‌است و مخازن جدیدی تحویل داده نشده و البته برخی هم شاکی‌اند که مخزن تحویل گرفته‌اند اما بازهم مخازن قبلی جلوی ساختمان؛ چهره کوچه را زشت کرده است!
حجم زباله‌ها در تهران از روزانه ۷هزار و ۵۰۰ تن حالا به حدود ۵ هزار و ۳۰۰ تن رسیده که به گفته فرزاد کلانتری مدیر طرح کاپ (کاهش آلودگی پسماند)، بخشی از آن متأثر از وضعیت اقتصادی مردم و البته بخشی هم به اجرای این طرح بر می‌گردد.
طرحی که حالا با تحویل دو مخزن آبی و مشکی برای زباله‌های خشک و‌ تر موجب شده تا کار چالش برانگیز تفکیک زباله از مبدأ بالاخره پیشرفت کند. طرحی که فعلاً اختیاری است و هیچ هزینه‌ای هم بابت تحویل مخازن از شهروندان گرفته نمی‌شود، اما جریمه‌ای هم در انتظارشان نیست! برخلاف کشورهای توسعه یافته که حالا از این مدل استفاده می‌کنند اما در تهران مردم عادت دارند تا هر زمان و هر روز و هر جا که خواستند زباله هایشان را رها کنند. در حالی‌که در این مدل زباله‌ها برخلاف جمع‌آوری روزانه؛ یک روز درمیان و براساس برنامه‌ریزی مشخصی جمع می‌شود. بیشترین هدف از اجرای این طرح قطعاً کاهش زباله گردی در تهران است.
 کلانتری می‌گوید: «ما چاره‌ای جز این نداریم، باید دست زباله‌گردها و پیمانکاران غیر مجاز را از زباله‌ها کوتاه کنیم!»  اما آیا مردم از اجرای این طرح راضی اند؟ طرح «تفکیک از مبدأ» در ابتدا یعنی از حدود دو سال پیش از ساختمان‌های شهرداری شروع شد. حدود هزار و ۱۰۰ ساختمان به این طرح پیوستند. بعد با مصوبه استانداری به ساختمان‌های اداری رسید و حالا هم در شهرک‌ها، مجتمع‌های مسکونی و مراکز تجاری و اداری در حال انجام است.
از سال گذشته در برج‌ها و مجتمع‌های بالای ۵۰ واحد کار شدت گرفته و نمونه بارز آن هم به گفته کلانتری در منطقه۲۲ است. از اواخر سال گذشته ۷۱مجتمع بالای ۱۰۰ واحد در این منطقه مخازن ویژه دریافت کرده‌اند و تا پایان خرداد هم تعدادشان به ۱۴۰برج می‌رسد. تعداد مجتمع‌های مسکونی ۲۰واحدی به بالا در تهران حدود ۴هزار و ۵۰ واحد و آمار شهرک‌های مسکونی نیز ۱۷۰ شهرک برآورد شده است. در منطقه ۶ و ۸ تهران نیز در دو ناحیه کار پیشرفت بالایی داشته و همه پلاک‌ها در این بخش مخازن ویژه دریافت کرده‌اند و اگر احیاناً ساختمانی مخزن ندارد مدیر ساختمان درخواست نداده است،چون اجباری نیست.
البته مخازن با توجه به ظرفیت ساختمان‌ها متفاوت است. کلانتری معتقد است که اجرای این طرح حمایت مردم را می‌خواهد و نهادهای قانونگذار باید برای آن جریمه تعیین کنند.چون شهروندان طبق قانون مدیریت پسماند مسئول تولید زباله هستند و در کشورهای پیشرفته نه دو مخزن که چندین مخزن تعبیه شده و کسی حق ندارد زباله‌ها را تفکیک نشده تحویل دهد. اما مردم همچنان برای اجرای این طرح مقاومت می‌کنند. حتی خیلی‌ها نامه زده و از شهرداری خواسته‌اند تا مخازن هزار و ۱۰۰ لیتری را برگرداند. ظاهراً اجرای این طرح به آموزش، فرهنگ سازی و اطلاع‌رسانی بیشتری نیاز دارد.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
فرصت‌هاي ترامپيزم (اعتماد)وزیر کار:یارانه ثروتمندان به تدریج حذف می‌شود (شهروند) انتقال پایتخت؟ شوخی می‌کنید؟! (جوان) با دورزدن قانون مجلس به اروپا برای تحریم‌ها پاداش ندهید! (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
ایام رحلت بنیانگذار انقلاب اسلامی و شهادت امام جعفر صادق (ع) را تسلیت می‌گوییم سخنرانی رهبرمعظم انقلاب در سالگرد ارتحال امام (ره) زمان بیدار شدن غول آسیا امام‌ و مردم حمایت مردمی بزرگترین سرمایه است امروز همه به تعامل سازنده افتخار می‌کنند نه تقابل مردم در اندیشه امام محور تصمیمات هستند شایعه مغناطیسی شدن بدن پس از تزریق واکسن کرونا شناور خارک آتش‌ گرفت و غرق شد آغاز طرح «آمایش سرزمین» بازگشت شیرازی‌ها به بافت تاریخی ترمیم شده شهر برج‌نشین‌ها راضی، مسکونی‌نشین‌ها ناراضی! نامزدان 1400 چه گفتند؟ وعده‌های انتخاباتی در ترازوی نقد اولین مناظره شنبه 15 خرداد مشاهده دود گسترده در نزدیکی پالایشگاه تهران سلام ایران