روزنامه آرمان ملی
1400/03/20
مطالبات کارگران؛ رسم‌الخط وعده‌ها
ناصر چمنی عضو کانون انجمن صنفی کارگران ایران در کشور ما وضعیت عجیبی برقرار است، بدین‌معنا که با توجه به اینکه در برهه انتخابات قرار داریم و شعارهای زیادی برای تامین معیشت مردم به‌ویژه خانواده‌های کارگری داده میشود تا بتوانند مشارکت مردم را برای شرکت در انتخابات جذب کنند؛ براساس سوابق و تجربیات گذشته، بعد از انتخابات هیچ‌کس به فردی که به آن رای داده دسترسی ندارد. در موضوع تعیین دستمزد 1400 که در اسفند 99 مطرح شده بود، قریب به اتفاق نمایندگان مجلس به‌ویژه در کمیسیون اجتماعی درباره این موضوع صحبت و اظهارنظر می‌کردند و تاکید داشتند دستمزدهای جامعه کارگری باید افزایش یابد. در واقع نمایندگان مجلس از این موضوع برداشت پوپولیستی کردند و به شکل دقیق‌تر دست روی نقطه ضعف مردم گذاشته میشود. مشکل از جایی شروع میشود که بحث از اوج می‌گذرد و به روال عادی برمی‌گردد. در این شرایط دیگر نمی‌توان هیچ‌کدام از آنهایی را که خود متولی و دلسوز کارگران بوده‌اند، پیدا کرد. آنها دیگر در این باره صحبت نمی‌کنند که با رشد تورم چه بالایی سر دستمزدهای کارگران می‌آید و همه چیز تمام میشود. در حقیقت ماه 11 و 12 هر سال فصل حرف زدن درباره مطالبات کارگران است. الان هم که به انتخابات ریاست‌جمهوری نزدیک می‌شویم، همین شرایط برقرار شده است و نامزدهای انتخاباتی به نوعی قصد دارند از موضوع مطالبات کارگری برای جمع‌آوری رای استفاده کنند؛ درحالی‌که بخش عمده‌ای از وعده‌هایی که در حوزه بهبود وضعیت اقتصادی می‌دهند قابل اجرا نیست، چراکه ساختار اقتصادی کشور دچار آسیب‌های بسیار عمیق شده و نیاز به برنامه‌ریزی دقیق و اجرایی با مشخص شدن هزینه‌ها و بودجه‌ها دارد. نمایندگان مجلسی که برای مطالبات کارگران اصرار داشتند حتی پاسخ درخواست ملاقات و برگزاری جلسه برای اعلام وضعیت کارگران را نمی‌دهند و وقتی نماینده مردم این‌طور با جامعه بزرگ کارگران برخورد می‌کند چه انتظاری می‌توان از رئیس‌جمهور داشت. سال 92 آقای روحانی روی کار آمد و بارها درباره تحقق مطالبات کارگران سخن گفت و وعده داد، اما نه‌تنها قانون را اجرا نکردند که آن را هم زیرپایشان گذاشتند. آیا نمایندگان کارگران تاکنون نه به خود رئیس‌جمهور به معاونان و وزرای رئیس‌جمهوری دسترسی داشته‌اند تا بتوانند حرف‌شان را بزنند؟ اینکه در زمان انتخابات از همه مطالبات کارگران صحبت میشود و وعده اجرای دقیق قانون و رسیدگی به معیشت آنها داده شود؛ یک رسم شده که آسیب‌های زیادی را به جامعه وارد می‌کند و مهمترین این آسیب‌ها از بین رفتن اعتمادی است که جامعه باید به دولت داشته باشد. نباید مطالبات کارگران را دستمایه تبلیغات انتخاباتی کرد، چراکه معیشت مردم شوخی‌بردار نیست و با سیاسی‌کاری هم مشکلی برطرف نخواهد شد؛ بلکه فاصه بین کارگران و دولت را بیشتر می‌کند و این اتفاق اصلا به صلاح کشور نیست.
سایر اخبار این روزنامه
توهين-آتش زدن عكس!
حضور حداكثري تنها راه شكست تماميت خواهان است
آزادي‌هاي اجتماعي قرباني معيشت
جزئیات قتل ۵ زن در غرب کشور
تاييد‌صلاحيت‌ها بايد بيشتر مي بود
از مریخ آمده‌اید؟
استانبول بدون توقف تور؟!
شاید «تَکرار» خاتمی چاره‌ساز باشد
مطالبات کارگران؛ رسم‌الخط وعده‌ها
مناظره‌‌ها بوی خواب و عدم‌شفافیت می‌دهند
پایان خوش مذاکرات وین
شیوه برگزاری مناظره ها ؛ زیرسوال
بگومگوهای ظریف و بلینکن
