علی‌اکبر ارجمندنیا، رئیس هیأت مدیره کانون فارغ ‌التحصیلان دکتری روانشناسی و آموزش کودکان استثنایی نیز برای «شهروند» توضیح داد که رسانه و سینما هر دو تأثیر متفاوتی را بر افراد یک  جامعه می‌گذارند.
او با تأکید بر اینکه دغدغه اصلی در سینما فروش است و جذب مخاطب ادامه می‌دهد: «بر این اساس به‌طورکلی مقولاتی مانند عشق، خشونت روابط جنسی و چیزهایی شبیه اینها، موضوعاتی‌اند که برای مخاطب جذاب هستند و عمده فیلم‌ها بر همین موضوعات مبتنی. ولی در موضوع رسانه اگر بخواهیم رسانه نوشتاری را مطلوب نظر قرار دهیم، شرایط فرق می‌کند، به‌طورکلی چون مخاطب گرایشی به موضوعات هیجان‌انگیز دارد، سینما و رسانه به ‌نوعی به این موضوع اشراف پیدا کرده‌اند و سعی می‌کنند برای جذب مخاطبان‌شان به این موضوعات توجه جدی کنند؛ چنانچه بسیاری روزنامه‌ها را می‌بینید که بخش حوادث دارند، زیرا بسیاری از مخاطبان به این موضوعات علاقه دارند. درنهایت سینما و رسانه ماهیتا دغدغه جلب و جذب مخاطب دارند و در این راه به روش‌هایی متوسل می‌شوند.»
رئیس موسسه روانشناسی دانشگاه تهران خاطرنشان می‌کند: «هیچ کشوری انتظار و تصوری را که ما از رسانه داریم، ندارد؛ مثلا ما توقع داریم که رسانه‌ای چون صداوسیما نقش مثبت‌اندیشی داشته باشد؛ البته این انتظار خوبی است، ولی جالب است بدانیم در هیچ جای دنیا چنین انتظاری را از رسانه‌های مکتوب یا تصویری ندارند؛ یعنی انتظار این است که رسانه بتواند خبررسانی کرده و منعکس‌کننده واقعیت‌های جامعه باشد (با اینکه می‌خواهند یا می‌توانند کاری ندارم). جذابیت اخبار منفی به‌مراتب برای مخاطبان بیشتر است. او با تأکید بر اینکه اخبار مثبت شاید به‌درستی و با جدابیت  به مخاطب منتقل نشود، خاطرنشان کرد: «به ‌صورت کلی جذابیت اخبار منفی به‌ مراتب برای مخاطبان بیشتر است و فیلمسازان و سینماگران و اصحاب رسانه هم تصور می‌کنند این موضوع را بسیار خوب می‌دانند و این ‌یکی از برجسته‌ترین دلایل پرداختن به این موضوعات منفی با نیت جذب مخاطب است که در جامعه ما به‌شدت آسیب‌دیده است.» این روانشناس با تأکید بر اهمیت اثرگذاری خبرهای خوب در جامعه ادامه می‌دهد: «تأثیر خبرهای امیدبخش و دلگرم‌کننده بر سلامت روان افراد و بهبود شرایط اجتماعی، اصلی مورد تأیید است؛ اما با یک بررسی سرانگشتی می‌توانیم متوجه شویم اخبار مثبتی که امروز به مخاطب منتقل می‌شود، به‌ مراتب کمتر از اخبار منفی‌ است و جامعه ما در معرض بمبارانی از اخبار منفی قرار دارد.»
او تأکید می‌کند: «امیدآفرینی در جامعه می‌تواند نقشی مصونیت‌زا داشته باشد و به افزایش شادی و نشاط و بهزیستی روانی کمک کند؛ ضمن اینکه افزایش نشاط اجتماعی در بُعد جسمی می‌تواند کمک کرده، آسیب‌پذیری جسمی را کاهش داده و بدن را در مقابل انواع میکروب‌ها و ویروس‌ها مقاوم کند؛ یعنی سیستم ایمنی بدن در زمانی که امید بالاست، تقویت‌شده و قابلیت بیشتری برای مقابله با ویروس‌های مهاجم دارد. ضرورت اخبار مثبت و امیدآفرین بر کسی پوشیده نیست و لازم است که حتما برای این موضوع فکری بشود و خبرنگاران در کنار دنبال کردن دغدغه جذب مخاطب، به اخبار توسعه و پیشرفت بپردازند و از سیاه‌نمایی دوری کنند.»