ما را به «خیر» تو امیدهاست!

تحلیل ژورنالیستی نخستین نشست رئیس‌جمهور منتخب، نشان از موفقیت نسبی سید ابراهیم رئیسی داشت. پرهیز از اطاله کلام، پاسخ‌های بعضاً سرراست و ورود به برخی حوزه‌ها مثل دعوت از ایرانیان مقیم خارج و مالیات بر فعالیت‌های نامولد، نشان داد آقای رئیسی اهمیت اولین نشست خبری را برای نشان دادن ظهور فکری نو در دولت آینده می‌داند. هرچند نیاز است تا رئیس‌جمهور منتخب «به مقدار کافی» پاسخ‌هایی را که به پرسش‌های معمول و تکراری می‌دهد، تازه‌تر و غیرکلیشه‌ای انتخاب کند. این شیوه هم مزیتی نسبی برای جذابیت یک رئیس‌جمهور است و هم مردم را بیش از پیش پای صحبت منتخب خود می‌نشاند و این یعنی برقراری یک ارتباط سالم دوطرفه. رئیس‌جمهور نباید هوچی‌گر و هیاهوآفرین باشد، ولی نوآفرینی و جریان‌سازی و به‌هم‌زدن بازی و معادلات سیاسی به‌ویژه در حوزه سیاست خارجی، ضرورت یک سخنران انقلابی است.
اما به عنوان روزنامه‌نگاری که سه دهه است مجبور به زندگی با ترشحات و تراوشات فکری و زبانی ملال‌آور برخی تریبون‌داران دولتی بوده‌ام، معتقدم آن پاسخ یک کلمه‌ای «خیر» به پرسش «آیا با رئیس‌جمهور امریکا دیدن می‌کنید؟» گرانیگاه محکم و کاملاً حرفه‌ای و بی‌سابقه در تریبون سی‌ساله دولتی‌ها بود. نمی‌دانم خود آقای رئیسی آن پاسخ یک کلمه‌ای «نه» بایدن را به پرسشی درباره غنی سازی ایران به یاد آورد که چنین پاسخ مشابهی داد یا نه، به هرحال امریکا باید بداند آنجا که حرف امریکاست، ما با قاطعیت و بدون لکنت زبان و بدون توضیح اضافی-که هر توضیح اضافی نشانه مهر و محبت و شوق و اشتیاق است- پاسخ می‌دهیم!
بایدن در ۲۴ بهمن ۱۳۹۹ وقتی خبرنگار از او پرسید «آیا قبل از اینکه ایران غنی‌سازی را متوقف کند، امریکا به برجام باز خواهد گشت؟» فقط گفت: «NO»!
و در پاسخ به سؤال دیگری درباره ایران به جای «بله» فقط سرش را به پایین تکان داد. آن رفتار اهمیت پاسخ یک کلمه‌ای امروز رئیس‌جمهور منتخب را برای ما آشکار می‌کند. باید به آقای رئیس‌جمهور منتخب گفت بعد از سال‌ها سستی و تمایل و غش کردن به سوی امریکا که خیری در آن برای ملت ایران نبود، ما را به این «خیر» تو امیدهاست!


شاید ارزیابی برخی فعالان رسانه و سیاسی کشور از نخستین نشست رئیس‌جمهور منتخب، «جلسه‌ای بیش از حد محافظه‌کارانه» بود. بدون آنکه این تحلیل را رد یا قبول کنیم، می‌توان یادآور شد که باید مرز مشخصی بین «اهمیت حفظ آرامش روانی مردم» و «اهمیت اقناع‌گری و باورمندی و جذابیت سخنرانی شخص اول اجرایی» قائل شد و وظیفه یک رئیس‌جمهور کشف و شناسایی این مرز باریک و حرکت به سمت سخنرانی‌های اقناعی و در عین حال پرشور است.
دعوت آقای رئیسی از ایرانیان مقیم خارج و دعوت از رسانه‌ها برای همفکری و نقد دولت و تأکید بر اینکه «من خادم همه ملت ایران هستم» از بخش‌های برجسته این نشست بود که آگاهانه علیه فعالان «رئیسی‌هراسی» که میراث شوم چهار سال پیش بود، به کار رفت.
توصیه‌ای هم به تیم رسانه‌ای رئیس‌جمهور منتخب رواست که در همه جای دنیا مرسوم است آنچه را رئیس‌جمهور متمایل است بازگو کند، دست‌کم در پرسش خبرنگاران دولتی می‌گنجانند، نه اینکه او مجبور شود در پایان نشست حرف‌های مهم خود را به صورت بیانیه‌ای جداگانه مطرح کند!