شروع آشنایی‌اش با هلال‌احمر به نوجوانی برمی‌گردد؛ سال‌هایی که  ورزش کاراته را دنبال می‌کرد و با راهنمایی یکی از دوستانش با هلال‌احمر آشنا شد. بنیامین رئیسی در سال 1390 دوره‌های کمک‌های اولیه و دیگر دوره‌ها را گذراند و در سال 92، وقتی که تنها 17 سال داشت، اولین کشیک اداری در هلال‌احمر اصفهان را تجربه کرد.

یک سال بعد، یعنی وقتی تنها 18 سال داشت به عنوان نجاتگر در پایگاه جاده‌ای شهرستان لنجان مشغول امدادرسانی شد. حالا 25 سال دارد و جوان‌ترین امدادگر اصفهان است که در آزمون ایثار پذیرفته شده.

او می‌گوید: «اولین حادثه جاده‌ای که در آن به عنوان نجاتگر حضور داشتم، تصادفی در محور لنجان بود که سه مصدوم بر جا گذاشت. تا قبل از آن روز فکر می‌کردم دیدن صحنه تصادف برای من سخت باشد و شاید حضور در حوادث سنگین باعث آزارم شود، اما در همان اولین عملیات متوجه شدم که امداد، بهترین کاری است که من می‌توانم انجام دهم.

نه اینکه تماشای صحنه‌های تصادف برای من ناراحت‌کننده نباشد، اما در زمان حادثه خیلی خوب بر احساس و رفتارم مسلط بودم و آنچه در دوره‌های مختلف آموزش دیده بودم، مو‌به‌مو انجام می‌دادم. در آن تصادف دو نفر از سه مصدومی که وضعیت وخیمی داشتند، نجات پیدا کردند و این اولین تجربه من بود.»

کم سن‌وسال‌ترین عضو هلال‌احمر اصفهان است که درجه ایثار خود را دریافت کرده؛ آن هم در 23 سالگی. حتی وقتی برای ادامه تحصیل مجبور به سفر به شهری دیگر شد، دست از علاقه‌اش به امداد برنداشت. برای همین امدادرسانی در پایگاه‌های جاده‌ای اصفهان، کرمان و چهارمحال‌وبختیاری را در کارنامه خود دارد.

بعد از اتمام دوره کاردانی در رشته مکانیک بود که با پیدا کردن مسیر مورد علاقه‌اش برای ادامه زندگی، رشته مدیریت عملیات امدادونجات را برای دوره کارشناسی انتخاب کرد. در هفت سال حضورش در میان امدادگران هلال‌احمر، بیش از 2هزارو800  مصدوم را به کمک تیم‌های عملیاتی نجات داده است. مستندسازی از مأموریت‌های امداد هلال‌احمر، اوقات خارج از پایگاه را برای او پر می‌کند.

افراد نیازمند و سالخورده‌ای در روستاها بودند که با ابتلا به کرونا حتی توان خارج شدن از خانه را نداشتند. دهیاری‌ها و معتمدان روستایی در این مواقع ما را باخبر می‌کردند تا برای رسیدگی به این افراد و تزریق آمپول و سرم به آنها سر بزنیم.

خاطره‌انگیزترین حادثه‌ای که تاکنون در آن حضور داشته، مربوط به نجات جان نوزادی است که با صورتی کبود، روی دستان مادرش به پایگاه امداد جاده‌ای آورده شده بود :«شیر در گلوی نوزاد گیر کرده و راه نفسش را بسته بود.

صورتش کبود شده و وضعیت خوبی نداشت. خیلی زود ساکشن را شروع کردیم و برای باز کردن راه تنفس نوزاد، هر اقدامی که می‌شد، انجام دادیم. فایده نداشت. همزمان با آمبولانس به طرف  مرکز درمانی حرکت کردیم که 15 کیلومتر با ما فاصله داشت.

نوزاد هیچ علایمی از برگشت نشان نمی‌داد. حتی مادرش هم دیگر ناامید شده و در شوک فرو رفته بود. درست مقابل اورژانس که رسیدیم، بالاخره اقدامات‌مان جواب داد و نفس نوزاد برگشت. صدای گریه‌اش بلند شد.

رنگش دوباره سفید شد. دکتر که بالای سرش آمده بود، گفت نیاز به هیچ اقدامی نیست. حال نوزاد خوب است و می‌تواند به خانه برگردد. این بهترین خاطره‌ای است که از نجات دیگران در ذهن دارم و هر بار به آن فکر می‌کنم، انرژی می‌گیرم.»

البته این تمام ماجرا نیست؛ از آغاز فعالیت در هلال‌احمر، به  دوستان، اطرافیانش و به مردم نیازمند روستاهای محروم شهرستان لنجان هم کمک می‌کند. رئیسی می‌گوید: «روستاهای محرومی در اطراف لنجان وجود دارند که در آن افراد نیازمند هم زندگی می‌کنند.

سال‌هاست به کمک دوستانم به صورت داوطلبانه به این روستاها می‌رویم و افراد نیازمند را شناسایی می‌کنیم. دهیاری‌های این روستاها ما را به‌خوبی می‌شناسند و در شناسایی نیازمندان و برطرف کردن نیازهای مردم با ما همکاری می‌کنند. با آغاز شیوع کرونا، در این روستاها به توزیع اقلام بهداشتی و معیشتی می‌پرداختیم.»

شنیده بود که مردم روستایی که به کرونا مبتلا می‌شوند، برای حاضر شدن پرستار خصوصی در منزل و تزریق یک سرم یا آمپول، باید هزینه زیادی بپردازند؛ هزینه‌ای که بسته به شرایط روستا و دوری و نزدیکی به مرکز شهرستان، از 200 تا 400 هزار تومان متغیر است.

بنیامین رئیسی می‌گوید: «در این روستاها مرکز بهداشت وجود دارد و خدمات اولیه را به مردم ارایه می‌دهد، اما افراد نیازمند و سالخورده‌ای بودند که با ابتلا به کرونا حتی توان خارج شدن از خانه را نداشتند. دهیاری‌ها و معتمدان روستایی در این مواقع ما را باخبر می‌کردند تا برای رسیدگی به این افراد و تزریق آمپول و سرم به آنها سر بزنیم.

داوطلبانه به خانه‌هایشان می‌رفتیم و به آنها رسیدگی می‌کردیم. همین موضوع هم یکی از مهم‌ترین دلایلی بود که باعث شد جایزه تندیس فداکاری دانشجوی هلال‌احمر در سال 1399 به من برسد.»

در روزهایی که هیچ‌کس حاضر به رفتن به خانه فرد مبتلا به کرونا نبود، به خانه این افراد نیازمند می‌رفت و داروهای مورد نیازشان را برای آنها تأمین می‌کرد. رئیسی دو بار هم در این میان به کرونا مبتلا شد.

او می‌گوید :«مردان و زنان سالخورده‌ای که برای کمک به خانه‌شان می‌رفتیم، خیلی با دیدن ما خوشحال می‌شدند و تا از خانه بیرون برویم مدام ما را دعا می‌کردند. دختر یکی از سالخوردگانی که به خانه‌شان رفته بودیم، پرستار بود و عضو کادر درمان کرونا.

همان روزها این خانم پرستار خودش به کرونا مبتلا شده بود و به همین دلیل نمی‌توانست برای رسیدگی به پدر و مادرش، به خانه آنها برود، اما برای اینکه پدر و مادرش نگران نشوند، به آنها درباره بیماری‌اش چیزی نگفته بود.

آنها فکر می‌کردند دخترشان در شیفت بیمارستان است و به همین دلیل امکان سر زدن به آنها را ندارد. آن روز مدام به این فکر می‌کردم که این پرستار برای کمک به سلامت مردم، خودش را در معرض خطر قرار داده است. خودم را وسیله‌ای می‌دانستم که خدا برای کمک به پدر و مادر این پرستار فرستاده است.»

مقابله با کووید- ۱۹

انجام خدمات پرستاری رايگان و داوطلبانه به مدت ۳۶۵روز در بیش از ۱۰ روستای محروم و کم‌برخوردار و خانواده‌های بی‌بضاعت درگیر ويروس کووید-19

انجام داوطلبانه در رابطه با آموزش و پیشگیری از ويروس کرونا به صورت حضوری برای بیش از ۱۰هزار نفر در مناطق محروم

تشکیل گروه داوطلبی سلامت و تیم فرشتگان حیات در مناطق  محروم جهت شناسایی خانواده‌های محروم و درگیر ويروس کرونا به جهت پخش اقلام ضروری بهداشتی، دارویی و مواد غذایی اضطراری

سفیر سلامت شهرستان‌ در جلوگیری از نشر، آموزش و پیشگیری از ویروس کرونا به مدت ۳۶۵روز

فعالیت داوطلبانه در بخش کرونای بیمارستان و ارایه خدمات داوطلبانه به بیماران کرونایی

فعالیت داوطلبانه بیش از ۲۴۰ساعت در پست‌های غربالگری کووید- ۱۹ و جلوگيری از نشر ویروس کرونا در شهرستان‌

تهیه و توزیع بسته‌های معيشتی بین اقشار محروم و بی‌بضاعت در همه‌گیری ويروس کرونا

تولید محتوا  و آموزش‌های مجازی به ۴هزار مخاطب به منظور جلوگیری و کاهش شیوع ويروس کرونا

حضور داوطلبانه در طرح ضدعفونی معابر و اماکن عمومی به مدت ۲۳۰ساعت

اهدای بیش از یک‌هزار ماسک در بین کودکان در معرض ویروس کرونا در مناطق محروم  و روستاهای شهرستان لنجان و مبارکه

حضور در طرح آمران سلامت (حضور در سطح شهر)، ناظران سلامت و طرح‌های مرتبط با کاهش شیوع ویروس کرونا

حضور داوطلبانه به مدت هشت سال در پایگاه امدادونجات جاده‌ای شهرستان لنجان استان اصفهان، حضور داوطلبانه به مدت دو سال در پایگاه امدادونجات جاده‌ای شهرستان بروجن استان چهارمحال‌وبختیاری، حضور داوطلبانه در پایگاه امدادونجات شهرستان شهربابک استان کرمان به مدت ۶ماه

داوطلبانه در بیش از 683 مأموریت جست‌وجو و نجات در حوادث جاده‌ای و تصادف

امدادرسانی به بیش از 1/116 امدادخواه و مصدوم در تصادفات جاده‌ای در هشت سال

امدادرسانی به طبیعت‌گردان و کوهنوردان آسیب‌دیده در 12 مأموریت جست‌وجو و نجات در کوهستان

امدادرسانی و پشتیبانی در 10مأموریت جست‌وجو و نجات در آب‌های خروشان زاینده‌رود

احیای موفق پنج مصدوم در حوادث جاده‌ای و شهری

آموزش امداد و کمک‌های اولیه به  بیش از ۷۰۰ نفر از کارکنان مشاغل خدمات‌رسان در ارتباط با مردم

آموزش امداد وکمک‌های اولیه در مدارس (دادرس) شهرستان‌ به مدت سه سال و آموزش بیش از یک هزار دانش‌آموز

برگزاری کلاس امداد و کمک‌های اولیه در کمپ‌های ترک اعتياد

اجرای طرح پیمان در شهرستان برای جوانان در معرض خطر

برگزاری کلاس‌های آموزشی برای افراد در معرض آسيب‌های اجتماعی و همکاری با اداره بهزیستی

حضور طرح ملی نه به اعتیاد در جوانان و نوجوانان

پنج دوره طرح ایمنی و سلامت مسافران نوروزی

عضو تیم استانی سحر و حضور در مناطق محروم شهرستان آران و بیدگل

حضور موثر در برگزاری برنامه‌های غنی‌سازی  اوقات فراغت سازمان جوانان‌

آموزش و حضور در طرح ایمنی در برابر زلزله‌ در مدارس

آموزش امداد و کمک‌های اولیه و چگونگی برخورد با حوادث انسان‌ساز با حضور بیش از ۱۰۰کارگر صنایع دفاع استان اصفهان

فعالیت در طرح یاس(یاران اجتماعی ستیز) شهرستان مبارکه

فعالیت در طرح سحاب

سامانه حرکت‌های امدادی و بشردوستانه

خدمت داوطلبانه در روزهای کرونایی