اتفاق خاصی نیفتاده ایران باز هم میزبان نیست!

وقتی می‌گوییم قرار نیست اتفاقی رخ دهد، یعنی همین. وقتی گفتیم که ورزش نیازمند یک دیپلماسی قوی در عرصه‌های بین‌المللی است و با روند کنونی تفاوتی نمی‌کند چه کسانی بر سر کار باشند، یعنی همین، یعنی اینکه به‌رغم تمام وعده و وعید‌ها و تمام سروصدا‌ها در خصوص احقاق حق پایمال شده کشورمان در فوتبال آسیا ما باز هم باید برویم در زمینی بی‌طرف بازی کنیم.
دیروز خبر تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیا در خصوص میزبانی نمایندگان کشورمان در رقابت‌های لیگ قهرمانان آسیا از تیم‌های عربستانی در زمین بی‌طرف درست همان خبری بود که مدت‌ها منتظر شنیدنش بودیم. منتها برخی سعی داشتند طوری وانمود کنند که قرار است اتفاق جدیدی رخ دهد. درست مانند مسئولان قبلی فدراسیون و باشگاه‌ها که رفتند و پای میز نشستند و از یک موفقیت بزرگ و تاریخی حرف زدند، اما دریغ از یک میزبانی برای فوتبال ایران، ما حتی از هند هم عقب افتاده‌ایم!
بگذریم، اتفاق تازه‌ای نیفتاده، فقط کنفدراسیون فوتبال آسیا سر فوتبال ایران منت گذاشته و این حق را داده که خودمان انتخاب کنیم در کدام کشور از نمایندگان عربستان میزبانی کنیم. واقعاً دستمریزاد از این همه توجه و این همه امتیازی که برایمان قائل شدند. جای تشکر دارد از لابی پرنفوذ سعودی‌ها در فوتبال آسیا که چنین برنامه‌ای را برای فوتبال ایران در نظر گرفته‌اند.
البته این شاهکار فقط به تیم‌های باشگاهی ختم نمی‌شود و ظاهراً قرار است گریبان تیم ملی را هم بگیرد. تیمی که از صدقه‌سری مدیریت‌های قبل و فعلی فدراسیون فوتبال مجبور شد چهار بازی سخت را در بحرین برگزار کند حالا باید برای صعود از مرحله دوم به جام جهانی صابون بازی در عربستان یا امارات را هم به تن بمالد. هرچند که در این میان تنها نیستیم و بقیه هم هستند، ولی همین سکوت تمام آسیا در برابر زیاده‌خواهی عربستان و امارات هم جای سؤال دارد.


اتفاق تازه‌ای رخ نداده، ولی امیدواریم حداقل این آخری باشد. امیدواریم حداقل در دولت جدید یکی پیدا شود و پایانی برای این داستان غمبار بنویسد. امیدواریم شرایطی به وجود آید که بتوانیم از حداقل حقمان در فوتبال دفاع کنیم و حداقل میزبانی بگیریم. دردآورتر از تمام این‌ها ابراز رضایت و خوشحالی از وضعیت موجود است. سکوت این روز‌های فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش در قبال این حق‌خوری آشکار نشان از رضایت دارد، رضایتی که کار را برای نمایندگان فوتبال کشورمان مقابل حریفان عربستانی سخت کرده است. همه خوب می‌دانیم که بازی استقلال در عمان و دیدار تراکتور در امارات با الهلال و النصر هیچ تفاوتی با بازی این دو تیم در عربستان نخواهد داشت و باز هم باید چشم به ساق‌های بازیکنان و غیرت و تعصب آن‌ها به جای مدیریت آقایان و تدابیرشان برای احقاق حق فوتبال ایران داشته باشیم.
اتفاق تازه‌ای رخ نداده، کارمان سخت بود حالا سخت‌تر شده، به ویژه اینکه فقط یک بازی در پیش است و فرصت جبران اشتباه نیست. باید در همان یک بازی کار را تمام کنیم و این یعنی تلاش و عرق ریختن بیشتر بازیکنان و کادر فنی تیم‌ها برای جبران سلسله اشتباهات مدیریتی فوتبال. تلاشی که هر روز سخت و سخت‌تر می‌شود، چون هیچ عزمی برای به وجود آمدن یک دیپلماسی قوی در ورزش برای بازپس گرفتن حق تیم‌ها و ورزشکاران کشورمان وجود ندارد و بدتر اینکه معلوم نیست این سختی تا کجا ادامه پیدا خواهد کرد. معلوم نیست که باید از میزبانی چند رویداد ورزشی دیگر چشم‌پوشی کنیم، در حالی که مجبوریم به راحتی و بدون داشتن حق اعتراض در عربستان بازی کنیم.
اتفاق تازه‌ای نیفتاده، مدیران ورزش به‌ویژه فوتبال خیال‌شان راحت، بچه‌های ورزش ایران می‌روند و در زمین بی‌طرف بازی می‌کنند که اگر پیروز شوند پز آن می‌ماند برای آقایان مدیر!