کرونا انگیزه‌ام را برای المپیک بیشتر کرد

سرویس ورزشی جوان آنلاین: سه سال پیش که تیم ملی کشتی فرنگی ایران برای حضور در مسابقات قهرمانی جهان راهی نورسلطان قزاقستان شد شاید کمتر کسی شانسی برای موفقیت سبک وزن تازه کار اعزامی ایران به این رقابت‌ها که نخستین حضورش در قهرمانی جهان را تجربه می‌کرد قائل می‌شد. علیرضا نجاتی، کشتی‌گیر وزن ۶۰ کیلوگرم، اما با عملکردی درخشان و دستاورد مهمی، چون کسب سهمیه المپیک نشان داد توانایی آن را دارد تا افتخاراتی را که سال‌ها پیش سوریان در سبک وزن فرنگی کسب کرده بود تکرار کند. نجاتی در ابتدا می‌گوید: «سطح مسابقات بالا بود و مدعیان زیادی آمده بودند که همه درصدد کسب مدال و سهمیه بودند، اما باید جواب اعتمادی را که کادر فنی و محمد بنا به من کرده بود می‌دادم. حمید سوریان هم کمک‌های زیادی به من کرد. تعدادی از مدعیان این وزن از حریفان سوریان بودند و او به من گفت که دقیقاً با چه روشی مقابل آن‌ها کشتی بگیرم و با تلاش و حمایت‌های کادر فنی و البته یاری خدا توانستم با نتایج خوبی سید اله تاژایف از ترکمنستان، هایتم محمود از مصر، کیم سئونگ هاک از کره جنوبی و ایوو آنگلوف قهرمان جهان از بلغارستان را از پیش‌رو بردارم و راهی نیمه نهایی شوم و دومین سهمیه کشتی فرنگی ایران را کسب کنم. در نیمه نهایی، اما برابر کنیچیرو فومیتا قهرمان جهان از کشور ژاپن شکست خوردم.»
اوج کار فرنگی‌کار جوان تیم ملی که در نورسطان قزاقستان تمجید همگان را برانگیخت جنگندگی مثال‌زدنی برابر المورات تاسمورادوف، دارنده برنز المپیک و همچنین نقره و برنز جهان از ازبکستان بود: «کشتی گرفتن برابر نفر سوم المپیک آسان نبود، اما لحظات ابتدایی کشتی حریف از غفلت من سود برد و پنج امتیاز گرفت که در ادامه توانستم با راهنمایی‌های مربیان و تلاش بسیار با یک کامبک عالی نتیجه را به سود خود تغییر دهم و به گردن آویز برنز دست یابم، چراکه تا لحظه آخر مأیوس نشدم و دست از مبارزه برنداشتم و خدا را شکر توانستم به چیزی که می‌خواستم دست پیدا کنم.»
موفقیت در قزاقستان، اما نتیجه حضور در تمرینات، اردو‌ها و تورنمنت‌هایی بود که توانست نجاتی را در عین جوانی چنان آبدیده کند که در رقابت‌های جهانی از او به عنوان پدیده مستعد کشتی فرنگی ایران یاد کنند: «دو سال پیش از این موفقیت در رده سنی جوانان بودم که با اعتماد روح اله میکائیلی، مربی استعدادیاب قم در رقابت‌های لیگ بزرگسالان به میدان رفتم و برابر کشتی‌گیران قدر و مدال آوران جهان و المپیک کشتی گرفتم که فارغ از کسب نتیجه تجربه باارزشی برای من بود. چند ماه قبل از جهانی قزاقستان نیز در جام تورلیخانوف با برتری مقابل میگنیان سیمنوف به مدال طلا رسیدم و در تورنمنت گرجستان هم حضور نسبتاً موفقی داشتم که حضور در همین تورنمنت‌ها و تمرینات پرفشار بود که باعث شد در مسابقات جهانی موفق به کسب سهمیه و گردن آویز برنز شوم.»
دوبنده پوش فرنگی ایران بعد بازگشت از رقابت‌های جهانی تمام تمرکزش را روی تمریناتش گذاشت تا بتواند نظر کادر فنی و بنا را برای حضور در المپیک جلب کند. رقابت‌هایی که یک سال به تعویق افتاد: «بلافاصله بعد بازگشت از جهانی قزاقستان بود که تمریناتم را آغاز کردم. فرصتی برای استراحت نداشتم. همه هدفم حضور در المپیک بود و برای رسیدن به آن باید نظر کادر فنی و اعتماد بنا را جلب می‌کردم. شرایط خوب پیش می‌رفت. حتی تصمیم گرفتم برای دوری از حواشی و تعریف و تمجید‌ها از فضای مجازی هم خداحافظی کنم تا بی‌دلیل اسیر غرور کاذب نشوم، اما کرونا المپیک را یک سال عقب انداخت. تمرین کردن در آن شرایط سخت بود، اما نه برای من که هدفم حضور در المپیک و کسب مدال این رقابت‌ها بود. به همین دلیل همه چیز را به فال نیک گرفتم، چراکه این تعویق یکساله می‌توانست برای من فرصتی مناسب باشد برای کسب تجربه پس اجازه ندادم این مسئله کوچک‌ترین تأثیری در وضعیت جسمی و روحی روانی‌ام داشته باشد و برعکس انگیزه‌هایم بیشتر هم شد، چون می‌توانستم با تجربه بیشتری نسبت به قبل به مصاف حریفانم در المپیک بروم.»


علیرضا نجاتی که ۳۲ سال بعد از مهدی مرادی گنجه که در سال ۱۹۸۸ موفق به کسب سهمیه المپیک سئول در کشتی فرنگی شده، امیدوار است این موفقیت بتواند تأثیر مثبتی در نگاه مسئولان به کشتی شهر قم داشته باشد: «افتخار بزرگی برای من است که توانستم بار دیگر ورزش قم را صاحب سهمیه المپیک کنم و امیدوارم این موفقیت تأثیر مثبتی در وضعیت ورزش قم به خصوص کشتی این شهر داشته باشد. متأسفانه شهر قم با وجود استعداد‌های فراوان و مربیان خوب و استعدادیابی، چون روح‌اله میکائیلی تنها یک سالن کشتی به نام خانه کشتی دارد که کشتی‌گیران بسیاری را به جامعه کشتی معرفی کند و ما در باشگاهمان از قهرمان جهان و آسیا داریم تا مدال آوران جوان و... که از نونهالان تا بزرگسالان کار می‌کنند و لیاقت آن را دارند که شرایط بهتری برایشان مهیا شود و امیدوارم با کسب مدال در المپیک بتوانم تأثیری در بهبود شرایط مربیان استعدادیاب و کشتی‌گیران با استعداد قم بگذارم.»
دوبنده‌پوش المپیکی ایران، اما این روز‌ها تمام تمرکزش روی تمرینات برای رفتن روی سکوی المپیک است: «اردو‌های سختی را در ۱۱ مرحله پشت سر گذاشتیم و در شرایط بدنی و همچنین روحی خوبی به سر می‌بریم و انگیزه، تلاش و هیجان بچه‌ها با نزدیک‌تر شدن به زمان برگزاری المپیک بیشتر و بیشتر هم می‌شود. اگرچه بنا در تمرینات بسیار سختگیر است، اما خوب می‌دانیم که این سختگیری به‌خاطر خود ماست برای اینکه حضور موفقی در المپیک داشته باشیم. علاوه بر آن حضور سوریان در کنار بچه‌ها در تمرینات روحیه خوبی به ما می‌دهد. شخصاً ۱۳، ۱۴ ساله بودم که کشتی‌های سوریان را از تلویزیون تماشا می‌کردم. از همان زمان آرزوی دیدن سوریان و رفتن به المپیک را داشتم و حالا حمید سوریان در تمرینات کنار ماست و این خیلی به ما روحیه می‌دهد برای رسیدن به هدفی که درالمپیک داریم.»
فرنگی‌کار جوان ایران، اما خوب می‌داند که انتظارات از او به عنوان عضوی از تیم ملی کشتی فرنگی تا چه اندازه بالاست: «میدان المپیک با تمام مسابقاتی که تا پیش از این پشت سرگذاشتیم تفاوت دارد. شاید، چون نگاه همه دنیا به این آوردگاه مهم است. با این وجود خوب می‌دانم که کشتی ایران چشم و چراغ ورزش کشور است و بیشترین انتظار و بار مدال آوری کاروان ایران بر دوش کشتی‌گیران است. این شاید کار را سخت کند مخصوصاً برای من که نخستین حضورم در المپیک را تجربه می‌کنم، اما با وجود همه کم لطفی‌هایی که در حق کشتی شده و می‌شود همه ذهن من و دیگر کشتی‌گیران و کادر فنی تنها معطوف به موفقیت در المپیک است. به همین دلیل در تمام این مدت نه فقط در تلاش برای آمادگی جسمانی که آمادگی ذهنی خود نیز بودیم تا با بهترین شرایط و شناخت کافی از حریفان راهی توکیو شویم، چراکه ما انتخاب شدیم تا پرچم پر افتخار کشورمان را در المپیک بالا ببریم. پس باید به دلیل آرزو‌های بچگی خود و شاد کردن دل مردم جواب اعتمادی را که به ما شده است به بهترین شکل ممکن بدهیم و با دست پر از المپیک بازگردیم.»