روزنامه ایران
1400/04/16
سیری بیش از حد باعث شده خودشان را محق بدانند!
حامد جیرودی/ ذوب آهن و سایپا در حالی در اولین بازی هفته بیست و ششم لیگ برتر به تساوی 1-1 رسیدند که در دقیقه ۱۱ بازی، شهاب گردان دروازه‌بان ذوب آهن که با مهاجم سایپا تک به تک شده بود، او را بیرون از محوطه جریمه با خطا متوقف کرد و علی صفایی، داور مسابقه پس از این اتفاق به گردان کارت زرد داد اما پس از اعتراضات نیمکت‌نشینان سایپا در مشورت با داور چهارم، به گردان کارت قرمز داد. پس از این تصمیم، گردان به سمت داور چهارم حمله کرد و او را هل داد. در این بین چند نفر سعی داشتند دروازه‌بان ذوب آهن را آرام کنند اما او بشدت عصبانی بود و به سمت کمک داور هجوم می‌آورد. پس از این بازی، کمیته انضباطی اعلام کرد گردان با صدور قرار دستور موقت تا اطلاع ثانوی از کلیه فعالیت‌های مرتبط با فوتبال محروم است. این موضوع باعث شد تا به سراغ امیر حاج‌رضایی، کارشناس فوتبال برویم و او در گفت‌وگویی که با خبرنگار «ایران» داشت، درباره پرخاشگری‌های اخیر تیم‌ها، بازیکنان و مربیان فوتبال کشورمان چنین صحبت کرد: «من نمی‌توانم این مسأله را به درستی درک کنم. اگر در جامعه مشکلاتی وجود داشته باشد که همه از آن آگاهیم و باعث پرخاشگری بعضی از مردم میشود، میشود آن را درک کرد ولی جامعه فوتبال که از یک رفاه نسبی برخوردار است. فوتبال سخت است و هر چه هم که می‌گیرند مبارک‌شان باشد ولی شاید از آن طرف بام افتاده‌ایم. متأسفانه برای فرهنگ‌سازی در 2 فدراسیون گذشته هیچ کاری صورت نگرفت و حالا دامنه آن به ورزشگاه‌ها و درون زمین کشیده شده است. هر روز به این پرخاشگری‌ها افزوده میشود و فقط نوعش فرق می‌کند.»او ادامه داد: «حالا یک مقدار زیادی تیم‌ها روی داوری تمرکز می‌کنند و فقط می‌گویند که ما از داوری زیان می‌بینیم. طبیعتاً داوری مشکل دارد و قضاوت کردن مشکل است اما داوران ما بدون ابزار هستند. در همین بازی اخیر سوپرجام، داوران هدست داوری نداشتند و با هندزفری و ایرپاد کار می‌کردند و با چسب به گوش‌شان وصل کرده بودند که بسیار زننده بود. وقتی این همه گردش مالی در فوتبال هست که متأسفانه بخشی از آن با فساد همراه است، VAR که حرفش را هم نزنیم ولی یک هدست برای داور نمی‌خرند که مسلح باشد. این شرایط با برگزاری یورو تقارن پیدا کرده و ما این مسائل را می‌بینیم. یک داور در یورو به تکنولوژی دسترسی دارد و ابزارهای زیادی دارد و دائم از بیرون اطلاعات به او داده میشود و اگر جایی هم مشکوک شود، با VAR به کمکش می‌آیند و او تصمیمش را تصحیح می‌کند. اما در اینجا این طور نیست و اگر با این وضع همین طور به سراغ داور برویم، نه منصفانه است و نه اخلاقی. او هم یک انسان است که اشتباه می‌کند. اصلاً چنین چیزی نیست که یک داور تعمداً یک تیم را بازنده کند. بعد ببینید دستمزد آنها چقدر است و این پول ناچیز را چند وقت به چند وقت به آنها می‌دهند و اگر از آنها دفاع می‌کنم، به خاطر عشق‌شان به داوری است.»
حاج رضایی یادآور شد: «ما چرا ضعف‌هایمان را به داور و دست‌های پشت پرده ارجاع می‌دهیم؟ چرا می‌گوییم دولت طرفدار یک تیم است؟ همه تیم‌های ما دولتی هستند و فقط یکی دو تیم خصوصی هستند که آنها هم وضع خوبی ندارند. شاید یکی از دلایل به وجود آمدن این شرایط، سیری بیش از حد باشد و خودشان را محق می‌دانند که داور چهارم را مضروب کنند یا به او حمله و فحاشی کنند. در حالی که در تمام دنیا دو سه تیم در هر فصل سقوط می‌کنند.»
محمد مایلی‌کهن هم به این اشاره داشت که فرانسه، بلژیک، آلمان و پرتغال از یورو حذف شدند ولی آسمان و ریسمان به هم نبافتند و هیچ اتفاقی هم نیفتاد. حاج رضایی در این باره گفت: «من همیشه صراحت لهجه آقای مایلی‌کهن را تحسین کرده‌ام. ایشان کاملاً درست گفته است. برد و باخت مانند دوقلوهای به هم چسبیده است. باختن تلخ است ولی نمی‌شود گردن این و آن انداخت. داوران ما بی پناه هستند و غیر مسلح و این از بی‌کفایتی مسئولان سابق فوتبال است. داور انگار از بیمارستان آمده که به خودش چسب زده و این خودش پیام دارد و آن این است که فوتبال ایران بیمار است. ما 6 میلیون یورو باید به یک مربی بلژیکی ناکارآمد بدهیم در حالی که می‌توانیم این پول را خرج سخت‌افزارهای فوتبال خودمان کنیم تا از عدالت فاصله نگیرد. ما یک دستگاه داریم که یک توپی از خط دروازه رد شده را بگوید؟»
این بازیکن دهه 40 فوتبال ایران و مربی اسبق تیم ملی گفت: «من تظاهر به چیزی نمی‌کنم اما از شرایط موجود رنج می‌برم. برای فوتبالیست‌های ما مسائل مالی به حد کافی و وافی تهیه شده ولی وقتی با بعضی از آنها برخورد نشده و قانون‌های مدونی در فوتبال نداریم و نظارت خوبی نشده، روز به روز بدتر می‌شوند و به خودشان اجازه می‌دهند که در سیمای یک طلبکار ظاهر شوند.»
شاید کرونا باعث خیر شده که تماشاگران نیستند و اتفاق‌های بدتری نمی‌افتد. حاج رضایی در این باره چنین نظر داد: «بله این هم هست اما استادیوم بخش کوچکی از جامعه اصلی ماست. برای نمونه نتوانسته‌اند صندلی‌ها را شماره‌دار کنند و تماشاگر می‌ترسد یک لحظه برود و صندلی او را بگیرند. چه خدماتی به تماشاگر داده‌ایم تا عصیانگر نشود؟ البته نمی‌خواهم توجیه کنم. هواداران هم نقد اجتماعی دارند ولی کدام فرهنگ سازی انجام شده است؟ چقدر مصاحبه؟ چقدر ادبیات سخیف؟ چقدر افشاگری؟ کنایه یا مستقیم توهین کردن یا شکایت؟ فکر نمی‌کنم هیچ فوتبالی اندازه ما پرونده در AFC و فیفا داشته باشد.»
حاج رضایی خاطرنشان کرد: «دلیل این شرایط این است که لیگ باید مولد باشد. داور خوب، مربی خوب و بازیکن خوب تولید کند. دادن خدمات خوب به تماشاگر و احترام به آنها. اما اینها نیست. آقای مایلی‌کهن درست می‌گوید. مگر ما این شب‌ها یورو را نمی‌بینیم؟ ما هم باید گام‌های اولیه را برداریم. قهرمان جهان و اروپا رفتند چون می‌دانند ذات فوتبال همین است. اما در فوتبال ما از داوری انتقاد دارند و بیرون از زمین می‌گویند پول‌مان را نداده‌اند و ناهار نداریم بخوریم. درست که یک باشگاه باید به تعهداتش عمل کند اما عزت نفس‌تان کجا رفته است؟ من با فوتبال بزرگ شده‌ام و می‌دانم چقدر حساس است ولی واقعاً شما محتاج این هستید که غذایتان فلان نبوده و بهمان بوده است؟ من این حرف را به عنوان یک فضیلت نمی‌زنم اما فوتبال ایران را 2 سال است نمی‌بینم و گاهی برش‌هایی از آن را دنبال می‌کنم. خط و نشان برای همدیگر را ببینم؟ همین بغل گوش ما در باکو دارد یورو برگزار میشود و ومبلی لندن و رم ایتالیا نیست. مسابقات راحت برگزار میشود و این قیاس با فوتبال ما که داعیه بزرگی در آسیا را داریم، آزاردهنده است.»
سایر اخبار این روزنامه
دولت خود را مکلف به همکاری با رئیس جمهور منتخب می‌داند
هیچ آرزویی جز سربلندی این مملکت ندارم
رسیدگی به بحران قطعی برق دستور روحانی تأکید رئیسی
سایه «دلتا» همچنان بر سر سیستان و بلوچستان
نخبگان در حوزه فرهنگ فعالیت جریان‌ساز داشته باشند
سبقت دلتا از واکسیناسیون عمومی در پایتخت!
دختران در تله مخدرهای جدید
خشکسالی شکارچی بی‌رحم
آگاهی رسانی به کاربران جایگزین مناسبی برای فیلترینگ است
سیری بیش از حد باعث شده خودشان را محق بدانند!
صفحه شعر «ایران»
سلام ایران
فرزانگی و فرومایگی
«دو سده» و تحقق «آرزوی چین»
