ترومای فرهنگی

قربانعلی تنگ شیر‪-‬ باید پذیرا باشیم که کرونا موجب یک انقلاب و دگرگونی در سبک زندگی مردم دنیا شده و رعایت اصول بهداشتی را نهادینه کرده است. هنر و مناسبات هنری هم می‌تواند در پس این بحران‌ به تحولی بنیادی در مدیریت خود برسد که رشد و ارتقای آن را در پی داشته باشد. بحران‌های اجتماعی همواره در تاریخ بشر وجود داشته و همواره اراده و آگاهی انسان بر این بحران‌ها غلبه کرده است.
همچنین تکامل جامعه بشری را در طول تاریخ رقم زده است. جهان انسان مدرن ضرورت‌های بازسازی‌هایی را در ایجاد شهروند دیجیتال و دولت الکترونیک را نمودار کرده است.باید به فکر تغییرات اساسی اجتماعی در سبک زندگی انسان امروزی و تحولات فناورانه در حوزه رسانه بود. چون به هر حال کرونا نیز به پایان خواهد رسید و ما باید با خود را متناسب با ضرورت‌ها و ملزومات پدید آمده در زیست اجتماعی منطبق کنیم. همانطور
که در عرصه مطبوعات با بحران روزنامه‌نگاری؛ کاغذی روزنامه نگاری
اینترنتی و فناوری جایگزین آن شد تا پرچم این رسانه


به زمین نیفتد در سینما و تئاتر هم می‌توان با اکران آنلاین و برگزاری جشنواره‌ها یا گفتگوهای آنلاین در فضای مجازی و شبکه‌های اجتماعی شاهد ظرفیت‌های تازه‌ای برای گفتگوهای فرهنگی و به پژوهش گرانه درباره هنر‌ها باشیم. در روزهای قرنطینه و انزوا انسانها حریصانه به دنبال خواندن کتاب، تماشای فیلم و سریال و گوش دادن به موسیقی بودند. یکی از بزرگترین تاثیرات دوران قرنطینه فرصت خوبی به فعالان این حوزه‌ها داده تا مطالعات خود را تعمیق کند و از طریق شبکه‌های اجتماعی با مخاطبان خود ارتباط قوی‌تر بر قرار کنند.
گاهی بحران‌های بیرونی به تحولات درونی یک پدیده منجر شده و زمینه و زمانه یک جهش توسعه یافته را فراهم می‌کند. حالابا این ضربه ترومای اجتماعی که به هنر در دنیا وارد شده ممکن است از وضعیت برزخی و بلاتکلیفی درآید.هنر جامه جدید به تن کند «جفری الکساندر» نظریه‌پرداز تروما فرهنگی می‌گوید: (در موقعیت ترومای فرهنگی روابط جدیدی میان ساختارها، سیستم‌ها، مفاهیم و کنش‌ها برقرار می‌شود) در چنین موقعیتی « مسئولیت اجتماعی »و «کنش سیاسی» معنا و هستی تازه پیدا می‌کند و افراد و سازمانها ناگزیر باید متناسب با این موقعیت ساز و کار و عملکرد خود را باز تعریف کرده و ارائه کنند. واقعیت این است که ترومای فرهنگی یک امر طبیعی نیست بلکه یک «برساخته اجتماعی» است که محصول نوع مواجهه و تحویل تاویل ما از رخدادها و بلایا و حوادث هولناک است. باید در برابر کرونا ایستادگی کرد نه وادادگی. در برابر آن و با ارائه راهکار تبیین و تعیین سیاست‌های استراتژیک برای
برون رفت از این بحران تا هنرها بتوانند در دوران پسا کرونایی به پویایی و اثرگذاری و کارآمدی خود برسند.تا بتوانند مثل گذشت افتخار و اعتبار خود را در جهان حفظ کنند.زیرا این روزها بشر دارد نوع دیگری از زیست را تجربه می‌کند و کرونا برای بلعیدن جمعیت دورهمی برنامه‌ریزی کرده است.با خود شیرینی‌هایی می‌آورد و تن‌ها را می‌بلعد و اجتماع و جمعیت و با هم بودن باعث قوی‌تر شدن آن می‌شوند.
هنر مثل هر آیینی به جمعیت زنده است و جمعیت برای تداوم و بقا به آیین.