روزنامه جوان
1400/04/21
آنچه باید از فینال کوپا بیاموزیم
برزیل – آرژانتین؛ این یعنی جنگی تمام‌عیار، مثل نبرد تن به تن در خط مقدم. چیزی شبیه به تانک‌هایی که برای شکستن صفوف دشمن مقابل هم صف‌آرایی می‌کنند. این را سال‌هاست که به گوشمان خواندند و سال‌هاست که به چشم دیده‌ایم. رقابتی تنگاتنگ، با جدیت و حتی گاه چاشنی خشونت. هرچه هست قدرت تاکتیک است و توانایی‌های تکنیکی که هر دو یک هدف را دنبال می‌کند، چه در این سوی میدان و چه در آن سوی میدان. مهم کسب نتیجه و برتری برابر حریف است، آن هم تا لحظه آخر و زمانی که سوت پایان بازی به صدا درمی‌آید. بعد از آن، اما داستان کاملاً تغییر می‌کند، درست مثل صلح بعد از جنگی تمام‌عیار با کشته‌های بسیار. دیگر کسی یادآور اتفاقات دقایق قبل نمی‌شود.زیباتر از نتیجه رقم خورده در فینال کوپا و جامی که آرژانتین بالای سر برد برای تکمیل ویترین افتخارات مسی، اتفاقاتی بود که بعد از به صدا درآمدن سوت پایان بازی رخ داد؛ مصاف دو رقیب همیشگی فوتبال دنیا مملو از صحنه‌های دیدنی، شوت‌های سرضرب، سیو‌های جانانه، توپ‌ربایی‌های هیجان‌انگیز، تکنیک‌های فردی و تاکتیک‌های تیمی بود که هر کدام می‌تواند کلاسی آموزشی باشد، اما آنچه در پایان شب قهرمانی آلبی‌سلسته دنیا را به تحسین واداشت، صحنه‌های تحسین‌برانگیز بود که بار دیگر ثابت کرد اخلاق‌مداری در فوتبال بیش از هر موفقیتی در چارچوب مستطیل سبز اهمیت دارد. نکته مهمی که در فوتبال ایران طی سال‌های اخیر کوچک‌ترین توجهی به آن نشده است.
سوت پایان بازی مجوزی بود برای جاری شدن اشک‌های نیمار که در قهرمانی قبلی حضور نداشت و این‌بار به‌رغم تلاش بسیار دستش به جام نرسید. نیمار را، اما نه هم‌تیمی‌های مغمومش از نتیجه رقم خورده که سرمربی آرژانتین بود که در آغوش گرفت برای آرام کردن، آن هم درست زمانی که باید در میان حلقه شادی شاگردانش برای بالا بردن جام قهرمانی حضور داشت. صحنه‌ای که دنیا را به تحسین واداشت، درست مانند زمانی که تیته با وجود ناراحتی از اتفاق رقم خورده و عدم تکرار قهرمانی به جای زانوی غم بغل گرفتن یا کوبیدن حریفی که جام را از او و یارانش ربوده بود به سمت مسی رفت و نخستین فردی بود که قهرمانی مسی با آرژانتین را به فوق‌ستاره آلبی‌سلسته تبریک گفت و شاید مهم‌تر از تمام این‌ها در آغوش گرفتن نیمار توسط مسی بود. لحظه‌ای که دوربین‌های زیادی آن را شکار کردند تا بهانه‌ای شود برای اینکه نیمار در جشن رختکن آرژانتین هم حضور پیدا کند. در کنار رفتار‌های شایسته و قابل تحسین بازیکنان و مربیان دو تیم، ایجاد تونل از سوی آرژانتینی‌ها برای برزیلی که برای گرفتن مدال نقره راهی شده بود از جمله اتفاقات جالب توجه و تأثیر‌گذار فینال کوپا‌آمه‌ریکا بود که می‌تواند درس‌های بسیاری برای فوتبال ایران باشد که طی سال‌های اخیر چنان غرق در حاشیه‌های جنجالی شده که به کلی رعایت مسائل اخلاقی را از دستور کار خود خارج کرده است، به‌طوری‌که در پایان هر بازی شاهد رفتار‌هایی تأسف‌بار هستیم، آن هم از نفراتی که خود باید آموزنده رفتار‌های اخلاقی باشند.
فینال کوپا‌آمه‌ریکا درسی به یادماندنی به فوتبال ایران داد؛ اینکه رقابت‌ها محدود به مستطیل سبز است و بعد از پایان بازی و به صدا درآمدن سوت داور، داستان کری‌خوانی‌هایی که گاه از آن به دشمنی تعبیر میشود باید به دست فراموشی سپرده شود تا فوتبال همچنان جذابیت‌های تحسین‌برانگیز خود را حفظ کند. جذابیت‌هایی که برزیل و آرژانتین بعد از ۹۰ دقیقه جنگ تن به تن تصویرسازی متفاوتی را از آن به رخ دنیا کشیدند. تصویری که باید سرلوحه قرار گیرد برای رهایی از رفتار‌های تأسف‌باری که سال‌هاست در فوتبال ایران شاهد آن هستیم. البته بدان معنا نیست که فوتبال ایران خالی از هرگونه مسائل اخلاقی است. اینجا هم گاهاً رفتار‌های قابل تحسینی، چون فریاد‌های منصوریان در همین هفته بر سر بازیکن خودی که همتای خود در پرسپولیس را مضروب کرده بود دیده شد. رفتار‌هایی که بی‌توجهی به لزوم وجود آن در فوتبال برای حفظ جذابیت‌های آن طی سال‌های اخیر به ندرت شاهدش بوده‌ایم و آنچه در فینال کوپا‌آمه‌ریکا رخ داد، همان چیزی است که فوتبال ایران نیازمند یادگیری آن است.
سایر اخبار این روزنامه
نفوذ با ایده پروتستانتیسم اسلامی
خنثی کردن بمب‌های امریکایی‌ها در کابل
سهم‌خواهی ممنوع
کنکور اشتباه، بی‌هدف و خارجی!
فعالیت ۴ میلیون بیماریاب در شبکه ثامن بسیج
برق از سر یارانه پنهان پرید!
حجاب استایل‌ها به دین و زن نگاه تجاری دارند
عربده‌کشی روی گسل فرودستی اجتماعی
دموکرات‌ها و جمهوریخواهان شانه به شانه در سیرک منافقین
طالبان به مرز چین رسید هند دنبال مذاکره
احیای برجام؛ تقریباً «هیچ‌تر» از «هیچ»
۳ نسل از خانواده ما همزمان در جبهه دفاع از حرم بودیم
آنچه باید از فینال کوپا بیاموزیم
