چرا سانسور؟

آنها که یکشنبه شب سعی کردند قدری از مصائب زندگی روزمره فاصله گرفته و پای یک بازی فوتبال پر هیجان بنشینند عملا با رفتار صدا وسیما زهرشان شد.
بالاخره سانسور هم آداب و رسومی دارد.نمی شود ِیلخی قیچی در دست گرفت و برید!باید اصول و ضوابطی را رعایت نمود.مثلا تلاش کرد حدالمقدور از هیجان و جذابیت اثر کاسته نشود. هر چند تحت هر شرایطی سانسور عمل مذمومی است ولی بهرحال تلویزیون ملی حتی عاجز است از سانسوری که به اصل اثر ضربه وارد نکند.
اگر بخواهم در یک خط بگویم فاجعه کجا بود باید عرض کنم که درست آن لحظه‌ای که تیم فوتبال انگلیس به گل رسید در صحنه‌های آهسته شاهد شادی تماشاگران ایتالیایی بودیم و آن لحظه‌ای که ایتالیا گل زد شاهد شادی تماشاگران انگلیسی بودیم!
البته بنده به لطف اینترنت و شبکه‌های اجتماعی از شبکه‌های اصلی پخش کننده فوتبال برخی از صحنه‌هایی که مورد سانسور قرار می‌گرفت را تطبیق دادم که نتیجه جالب بود.


فکر می‌کنم تصمیم گیران ساختمان
جام جم کلا و اصولا برداشت اشتباهی از مردم ایران دارند که چنین سانسورهایی را روا می‌دارند.فی المثل،در تمام سریال‌های خارجی که دوبله شده و در شبکه‌های صدا وسیما روی آنتن می‌رود پوشش بازیگران زن با تماشاگرانی که هنگام شادی و تماشای فوتبال تصویر شان سانسور شده تفاوت چندانی نداشت!
باور بفرمایید برای هرکس می‌تواند این سوال ایجاد شود که چگونه ممکن است کسانی که تصمیم گیر هستند به این نتیجه رسیدند که این بخش نباید باشد زیرا برای مردم خوب نیست و به صلاح شان نمی‌باشد.
البته تصور بنده این است که هدف از سانسور‌های یکشنبه شب بیش از آنکه مشکل نمایش شادی و پوشش خاص زنان اروپایی باشد بدون ماسک بودن این تماشاگران بوده است!آری؛تعجب نکنید.تلویزیون در بخش‌های خبری خود مدام در حال انتشار گزارش‌هایی مبنی بر این است که همانطور که در ایران گرفتار پیک‌های کرونا هستیم در اروپا و غرب نیز چنین است و واکسیناسیون گسترده هم چندان شرایط را نتوانسته تغییر دهد.خب عقل سلیم می‌گوید نمایش این حجم از تماشاگر بدون رعایت پروتکل‌های بهداشتی و ماسک آیا زیر سوال بردن صحت این گزارش‌ها نیست؟پیدا کنید پرتقال فروش را!