التماس امریکایی برای جلوگیری از شکست

دستیار وزیر خارجه امریکا در مصاحبه‌ای با شبکه خبری العربیه، خطاب به گروه‌های مقاومت عراقی که حملاتی علیه اشغالگران امریکایی انجام می‌دهند، گفته است: «ما از آن‌ها می‌خواهیم، از آن‌ها خواهش می‌کنیم کاری با ما نداشته باشند، تا بتوانیم با این دشمن مشترک یعنی داعش بجنگیم.»
این مواضع عاجزانه مقام امریکایی پس از موج جدید حملاتی است که گروه‌های مقاومت و مردمی عراق به تلافی اقدامات تروریستی امریکایی‌ها انجام داده‌اند. حملاتی که پس از اقدامات نیرو‌های امریکایی به دستور رئیس‌جمهور این کشور علیه نیرو‌های حشدالشعبی در مرز سوریه صورت گرفت؛ نیرو‌هایی که در خط مقدم مبارزه با داعش قرار داشتند.
از این رو جونی هودی قبل از این التماس، اعتراف کرده است که «درک می‌کنم، بعضی از این شبه‌نظامیان با کار‌هایی که ایالات متحده هنگام مبارزه با داعش انجام می‌دهند، کاملاً مخالفند» این دقیقاً همان علت اصلی اقدامات مشروع گروه‌های مقاومت مردمی علیه اشغالگران می‌باشد. یعنی نیرو‌های امریکایی که به بهانه مبارزه با داعش وارد کشور عراق شده‌اند، اقداماتی انجام می‌دهند که نه‌تن‌ها به شکست و نابودی داعش منتهی نمی‌شود، بلکه تداوم حیات داعش، حاصل اقداماتی است که امریکایی‌ها مرتکب آن شده‌اند. اقداماتی، چون مورد هدف قرار دادن نیرو‌های حشدالشعبی و ارتش عراق در شرایطی که معمولاً در آستانه پیروزی بر تروریست‌های داعشی قرار داشته یا آن‌ها را به محاصره خود درآورده‌اند. وقیحانه‌تر از این به شهادت رساندن ابومهدی مهندس و سردار قاسم سلیمانی که فرماندهان عالی مبارزه، با داعش بوده، ولی به دستور شخص رئیس‌جمهور امریکا، آن‌هم در نزدیک فرودگاه بغداد هدف تروریسم دولتی امریکایی‌ها قرار گرفته‌اند. همچنین جابه‌جایی مشکوک عناصر داعش توسط نیرو‌های امریکایی و ایجاد تأمین برای آن‌ها در برابر نیرو‌های نظامی و امنیتی عراقی از دیگر اقداماتی است که گروه‌های مقاومت با آن مخالفند.
از این رو پس از شهادت ابومهدی مهندس و سردار سلیمانی پارلمان عراق قانون اخراج نیرو‌های امریکایی را به تصویب رساند که متأسفانه تاکنون امریکایی‌ها نسبت به این تصمیم نمایندگان مردم عراق بی‌اعتنایی پیشه کرده و با تصور ضعف دولت عراق برای اجرای این تصمیم، حتی به‌دنبال تقویت حضور خود برآمده‌اند که ورود کاروان‌های لجستیکی و تمرکزبخشی به حضور نیرو‌های امریکایی در پایگاه‌های بزرگ نظامی و انتقال بخشی از آن به اقلیم کردستان عراق در همین راستا صورت گرفته‌است. در چنین شرایطی گروه‌های مقاومت مردمی با هشدار به امریکایی‌ها و همچنین دولتمردان عراقی، اجرای مصوبه مجلس را درخواست و پیگیری نموده و مبارزه‌ای فرسایشی علیه اشغالگران را نیز طراحی و به اجرا گذاشته‌اند که حمله به مراکز استقرار نظامیان امریکایی و کاروان‌های لجستیکی آنها، با به‌کارگیری پهپاد‌های عملیاتی وارد مرحله جدیدی شده که می‌تواند تهدیدات و خطرات جدی‌تری را متوجه اشغالگران سازد. همچنین بهره‌گیری از ادوات نظامی کارآمدتر و تجارب کسب شده در روند مبارزات، گروه‌های مقاومت را در وضعیت بهتری قرار داده و حمایت مردمی از این مبارزات، دست مقاومت را برای توسعه و شدت‌بخشی به عملیات ضداشغالگران بازتر کرده است، به‌گونه‌ای که هم تعداد عملیات و هم شدت اقدامات افزایش یافته و تداوم آن می‌تواند به تکرار سرنوشت اشغالگران در افغانستان، یعنی فرار کثیف و بی‌اعتباری هرچه بیشتر امریکایی‌ها منتهی شود. البته امریکایی‌ها، مقاومت را به اقدامات تلافی‌جویانه تهدید و در مواردی دست به حملاتی تروریستی علیه آن‌ها زده‌اند که حمله به نیرو‌های حشدالشعبی در مرز سوریه به دستور رئیس‌جمهور امریکا نمونه اخیر آن است. اما واقعیت این است که این حملات تنها به نفرت مردم عراق از امریکا دامن زده و ضرورت استفاده از زور برای بیرون راندن اشغالگران را اثبات و حمایت‌های مردمی از گروه‌های مقاومت را تقویت می‌کند. در چنین شرایطی مقاومت دست بالا را داشته و مردم برای اقدامات ضدامریکایی آنان حاشیه امن و حمایتی را فراهم می‌کنند. در این صورت دولت عراق نیز مجبور به همراهی است و مجموعه این عوامل می‌تواند زمینه‌ساز شکست و فرار ذلیلانه نیرو‌های امریکایی از عراق باشد. این التماس‌ها با تصور جلوگیری از این شکست، دنبال می‌شود.