روزنامه ایران ورزشی
1400/05/04
آنجا که باید به‌شدت جاه‌طلب بود
سرمقاله وصال روحانی صرفنظر از آنچه توسط شمشیربازان ایرانی در المپیک توکیو به‌ثبت رسید، باید تأکید کرد کل ورزشکاران کشورمان به نگرش و برخوردهایی از همین دست برای حضور قوی در ادوار مختلف المپیک نیاز دارند. محمد رهبری، علی پاکدامن و البته مجتبی عابدینی در اوایل این هفته طوری با رقبای‌شان در سابر انفرادی «توکیو 2021» نبرد کردند که انگار این حریفان هر یک صاحب توشه‌ای چشمگیر از مدال‌های المپیک، جهانی و اروپایی نبوده‌اند. از پیشینه شمشیربازان ایتالیایی، فرانسوی، مجاری و آلمانی همین بس که بیش از 50 سال است در این رشته حکومت می‌کنند و در میان مردانی که روبه روی سه نماینده ما در قسمت سابر انفرادی ایستادند، کسانی قرار داشتند که نه تنها چندین و چند مدال اروپایی در دهه 2010 کسب کرده‌اند بلکه رنگ مرغوب‌ترین مدال‌های المپیک و مسابقات قهرمانی جهان را هم به‌چشم دیده و آن را بارها زیب سینه فراخ خود ساخته‌اند. نمایندگان شمشیربازی ایران با این حال طوری با آنها جنگیدند که انگار نه رقبا بلکه خودشان قهرمان جهان و المپیک‌اند و مجار و فرانسه و ایتالیا و آلمان و روسیه فقط باید دنباله‌رو ما باشند. اصولاً چگونه می‌توان لفظ «قهرمان» را به تیمی اطلاق نکرد که با اسلحه شجاعت از هیچ چیز نمی‌هراسد و عنوانداران جهان را درو می‌کند و چطور می‌توان ایران را یک الگوی جدید و قوی و شایسته در شمشیربازی دنیا تلقی نکرد، در حالی که درس شهامت و جنگندگی و فداکاری در حد اعلای آن را به‌جامعه جهانی این ورزش و رقبای گران‌سنگ خود می‌دهد؟ مهم‌ترین اصل و کارآمدترین اسلحه و مؤثرترین فاکتور برای کسب بهترین نتایج در بالاترین سطح مسابقات ورزشی که سال‌هاست المپیک نماد و نمونه روشن آن تلقی شده، نترسیدن و با شهامت کار کردن است. درست است که اکتساب و اجرای تکنیک‌های هرچه بهتر و تمرین و ممارست هرروزه هم به‌کار ورزشکاران می‌آید اما تا سرنترسی نداشته باشید و جاه طلبی پیشه نکنید و آرزوهایتان تا سقف آسمان بالا نرود، به حداکثر نتایج متصور و مقدور نخواهید رسید و چه بسیار ورزشکاران شایسته و قوی در ایران و جهان که به لحاظ فنی و غنای کار و وسعت توانایی‌هایشان صلاحیت ذاتی رسیدن به بالاترین سکوها را داشته‌اند اما چون جاه‌طلبی لازم را نداشته و بیش از حد خجول و قانع بوده و فزون‌تر از اندازه به رقبا احترام گذاشته‌اند (و به واقع از آنها ترس داشته‌اند) هرگز به حداکثر حق خود نرسیده و بر سکوهای رفیعی نایستاده‌اند که تصاحب و فتح آنها حق‌شان بوده است. این دسته ورزشکاران همیشه عزیز و گرانقدر بوده و هستند و می‌توان درباره انسانیت و ذات پاکشان کتاب‌ها نوشت اما فاتحان ارشدترین سکوهای تاریخ همواره مردان و زنانی بوده‌اند که از نام بزرگ و عناوین مبسوط رقبای خود نهراسیده و برعکس آن را پل رسیدن خود به بالاترین افتخارات قرار داده‌اند. یک ورزشکار قوی و قانع هم ممکن است مدال‌های بسیار مهمی بگیرد و حتی در المپیک هم اول شود اما بزرگ‌ترین‌ها و ماندگارترین‌ها همیشه کسانی بوده‌اند که جاه‌طلبی‌شان و نترسیدن از رقبای ولو بسیار عنواندارشان هم در بالاترین سطح و میزان بوده و طوری با شهامت به دل حوادث زده‌اند که انگار توفان‌ساز اصلی و تصاحب‌کننده مهم‌ترین مدال‌های قبلی رشته‌شان نیز خودشان بوده‌اند و نه مجموعه‌ای از عنواندارانی که در دهه‌های اخیر به شدت درخشیده و توبره خود را سرشار از مدال‌های المپیک و جهان ساخته‌اند. مردان اسلحه سابر ایران، نفراتی از این قماش هستند. مردانی که مهارت‌های تکنیکی‌شان که البته بسیار مهم و تأثیرگذار است، سلاح اصلی‌شان به‌شمار نمی‌آید و حتی روزی 8 تا 9 ساعت تمرین نیز آنها را به تشنگان افتخاری تبدیل نکرده است که در آوردگاه فعلی توکیو به چشم دیده‌ایم بلکه ابزار اول‌شان و عامل اصلی توفیق‌شان نترسیدن از نامداران و انداختن هراس در دل آنها بوده است. جهان می‌تواند به مجتبی عابدینی، علی پاکدامن و محمد رهبری هرگونه که می‌خواهد نگاه کند و بر آنها و هر نتیجه‌ای که در توکیو گرفته‌اند و به زودی در سابر تیمی هم خواهند گرفت، هرگونه ارج و قربی را که لازم می‌داند قائل شود. اما ما که این بچه‌های بسیار شایسته را به‌غایت فزون‌تر از آنها می‌شناسیم و از کار فوق‌العاده با ارزش‌شان و همت سرمربی شایسته آنها (پیمان فخری) برای شکوفایی استعدادهایشان مطلع‌تر هستیم، می‌توانیم و باید همین روحیه مبارزه‌جویی، پرهیز از هراس، عزم عظیم به اثبات لیاقت و هجوم به دل حوادث سخت و سهمیگن را بزرگترین ویژگی‌های آنان بیانگاریم. خصلت‌هایی که سبب شده تمامی دنیای شمشیربازی به سابربازان ما احترام بگذارند و بفهمند که برای عبور از سد آنها باید مهارت‌هایی را به‌کار خود بیفزایند که پیش از اوجگیری ایران در این رشته نیازی به آنها حس نمی‌شد. مهم نیست که سابربازان ما چه مدال‌هایی را گرفتند یا نگرفتند و به‌زودی در سابر تیمی چه خواهند کرد و پراهمیت‌تر از هر نکته‌ای این مسأله است که تا مثل شمشیربازان ما در نهایت آرزومندی و در بالاترین سطح جاه‌طلبی و مبارزه‌جویی خود نباشید، مدال‌های عظیم‌ترین مسابقات جهان ورزش شامل المپیکی که در ژاپن جریان دارد و المپیک‌های 2024 پاریس، 2028 لس‌آنجلس و 2032 بریسبین و هر دوره مسابقه بزرگ پس از آن بیش از آن که در تور پهن‌شده شما بیفتد، به‌سوی دامان رقبای ساخته و پرداخته‌تر شما میل خواهد کرد.