از مولود کعبه با «غدیر» تا ظهور

جماعتی به دور کعبه نشسته بودند. آن روز نگاه هفت آسمان به کعبه بود؛ واقعه‌ای بزرگ برای اولین بار و آخرین بار در حال وقوع بود. فاطمه بنت اسد از درد زایمان به سوی کعبه شد و دیوار آن شکاف برداشت و جبرائیل و میکائیل و اسرافیل گرد خانه کعبه در طواف شدند و خداوند سبحان میزبان مادری شد که نوزاد او یکی از ارکان هدایت عالم بود و اینگونه علی، کعبه مقصود در خانه خدا چشم به جهان گشود و او را به پیامبران پیشین برتری داد، چنانکه مریم را برای زایمان عیسی (ع) از بیت‌المقدس به بیرون شهر هدایت نمود، اما مادر باب‌المقام را به خانه خود فراخواند که چنین فضیلتی را در سخن و کلمات نتوان برشمرد، یک سؤال بزرگ در این رخداد نهفته است که این فضلیت چرا تنها برای علی بود؟!
بدیهی است نیمی از پاسخ در عید قربان مستور است، خداوند ابراهیم (ع) را با آزمون‌های متعدد محک زد و پس از تحمل امتحانات سخت که برجسته‌ترین آن‌ها قربانی فرزند بود، به او فرمود: تو را امام برای مردم قرار دادم و او را به مقام امامت رساند و این امر مؤید آن است که بین ۱۳رجب و روز عید قربان و روز عید غدیر نقاط مشترکی است که از لحاظ معرفتی و با نگاهی عمیق، به امر ولایت و امامت باید به آن نظر کرد. تنها ۱۳نفر در بین اولاد آدم به این مقام رسیدند که اولین آن پس از ابراهیم نبی (ع) و پیامبر اعظم (ص) علی بن ابیطالب (ع) بود.
اما بسنده نمودن به این اشتراک کم لطفی به مقام متعالی و رفیع امیرالمؤمنین (ع) است. از این حیث با نگاهی ویژه به چشمه زمزم و نهر کوثر و نهر غدیر به یک حقیقت غیرقابل انکار و مسجل دست پیدا می‌کنیم؛ خدای جل و علا در سوره کوثر می‌فرمایند: انا اعطیناک الکوثر که در تفسیر کوثر، معانى شایگانی گفته شده که نهرى است در بهشت یا حوض پیامبر (ص) که در روز قیامت افراد فراوانى اطراف آن گرد مى‌آیند و از آن خیر کثیر بهره می‌برند و مراد از کوثر دخت نبی اکرم (ص) حضرت زهرا (س) و شیعیان علی بن ابیطالب (ع) هستند که از آن نهر به دست مولایشان سیراب می‌شوند که با عنایت به فرمایش رسول اکرم (ص) که فرمودند؛ یا على تو برادر، وزیر و پرچمدار من در دنیا و آخرت هستى و تو صاحب و ساقی آن حوض مبارک هستی...
در توصیف غدیر هم بیان شده، نهری است نزدیک یکی از میقات‌های پنج‌گانه حج که رسمی‌ترین شکل ممکن اعلام ولایتِ ساقی کوثر، علی بن ابیطالب (ع) در کنار آن نهر از لسانِ مبارک رسول‌الله (ص) صورت گرفته که مردم را ابرام و تأکید نمودند، حاضران این پیام را به غایبان برسانند! که بیانگر استمرار، ابلاغ این پیام‌تا قیامت است.


اما به دنبال وجه اشتراک نهر کوثر، چشمهِ زمزم و نهر غدیر، باید اقرار کرد که قرار گرفتن حاجیان در کنار چاه زمزم و تمتع از آن آب پربرکت، عمید و نشانگر مظهر پاکی است که ذات حضرت حق آن را نگهبان است. با اندکی روشن‌بینی و امعان نظر درمی‌یابیم که چاه و نهر هر دو محل تجمع آب هستند که چنانچه در دل صحرا و در میان کویر باشید و در مسیر هدایت، آنچه تو را حیات می‌بخشد، سیراب شدن از چشمه زلال معرفت است که در هر دو عیدِ (قربان و غدیر) هدایت امام، شرط اساسی آن به شمار می‌رود که به طریق اولی خداوند سبحان غدیر را بر قربان به جهت پیروی از رکن سوم ارکان هدایت رجحان و برتری داد.
دوش وقت سحر از غصه نجاتم دادند
واندر آن ظلمت شب آب حیاتم داد
و از این نگاه آب طبق نظر عرفا همان ولایت است که موجب جاودانگی در طریق ایصال الی المطلوب می‌شود.
همان طور که آب ظاهر را تطهیر می‌کند، طهارت باطنی هم بدون ولایت علی بن ابیطالب (ع) به عنوان یکی از ارکان هدایت میسر نمی‌گردد.
چون اشک بیندازیش از دیده مردم
آن را که دمی از نظر خویش برانی
رسول خدا (ص) برای اینکه حقیقت علی (ع) را برای صحابه و همه مردم روشن گرداند، در مقاطع گوناگون و در حضور افراد متعدد دست به معرفی ایشان زده و آنی از توصیف و تمجید وی غافل نبوده که گویی همه فلسفه رسالت او در تبیین و تحسین شخصیت علی (ع) دور می‌زده است و آنچه در آخرین آیات وحی، بر او نازل شد و او را مأمور ابلاغی کرد که اتمام نعمت و اکمال دین، به آن بستگی داشت و مهم‌ترین رسالت رسول اکرم (ع) تبیین این جمله بود:
«من کنت مولاه فهذا علی مولاه».
در حقیقت واقعه غدیر، یک جریانی است که ابتدایش مدینه، میانه‌اش کربلا و انتهایش ظهور حضرت مهدی (عج) است.
حال شیعیان مولا علی (ع) را در آخر‌الزمان صبری است جزیل که یعقوب (ع) را طاقت آن نیاید و به قول حضرت حافظ
به آب دیده بشوییم خرقه‌ها از می‌که موسمِ ورع و روزگارِ پرهیز است
اللهم عجل لولیک الفرج.