پدیده «سالمندان سر راهی» را جدی بگیریم

امیر محمود حریرچی‪-‬ افزایش تعداد سالمندان مجهول الهویه که به دلایل مختلف هیچ اطلاعاتی از هویت خود نداشته و درگوشه و کنار شهر رها شده‌اند، پدیده اجتماعی «سالمندِ سرراهی» را به وجود آورده است؛ موضوعی که با روند افزایش جمعیت پیر، نگران‌کننده و چالش‌برانگیز است. افزایش مشکلات اقتصادی، نبود حمایت‌های اجتماعی و ناتوانی خانواده‌ها در نگهداری و پرداخت هزینه‌های مراکز نگهداری سالمندان، خواسته یا ناخواسته پدیده سالمند آزاری و در نتیجه سالمند سرراهی را دو چندان کرده است و اگر وضع به همین منوال پیش برود با رواج این پدیده شوم مواجه
خواهیم شد.
واقعیت این است که رفاه اجتماعی در جامعه ما به کلی فراموش شده است، در بحث رفاه اجتماعی ۲ بخش از جامعه مورد توجه زیادی قرار می‌گیرند، یک دسته افراد زیر ۱۵ سال هستند و دسته دیگر افراد بالای ۶۰ سال که به اصطلاح سالمندان نامیده می‌شوند. اما از آن جایی که رفاه اجتماعی و حقوق شهروندی در کشور ما کاملا بی‌معنا است در چنین شرایطی اولین قشری که آسیب می‌بینند همین گروه‌های حساس بالای ۶۰ و زیر
۱۵سال هستند.


وقتی حداقل نیازهای سالمندان به عنوان حقشان از طرف دولت و حاکمیت و به موجب قانون تامین نشود، خانواده‌ها هم توان نگهداری از سالمندان را ندارند و در نهایت آن‌ها را رها می‌کنند. چون این بخش از سالمندان که درباره آن‌ها صحبت می‌کنیم معمولا از اقشار پایین جامعه هستند دقیقا مثل کودکانی که سر راه گذاشته می‌شوند، بنابراین خانواده‌ها توانایی مالی رسیدگی به
آن‌ها را ندارند. همین حالا ما با پدیده‌هایی مثل سالمندان کار و خودکشی سالمندان مواجه هستیم و اگر موضوع به همین منوال پیش برود در دهه آینده ما نسلی از سالمندان را خواهیم داشت که نه حمایت اجتماعی دارند و نه حمایت خانوادگی چراکه با الگوی تک‌فرزندی و بی‌فرزندی، جوانان امروز که همان سالمندان فردا هستند از حمایت‌های عاطفی در روزهای سالخوردگی نیز محروم خواهند شد. به همین دلیل هم به نظر می‌رسد به زودی پدیده سالمندان سر راهی رواج پیدا خواهد کرد.
دولت باید ساز و کار درستی در خصوص نگهداری از سالمندان و ارائه خدمات به آن‌ها در نظر بگیرد تا از شیوع پدیده سالمند سر راهی جلوگیری کند.