روزنامه ایران ورزشی
1400/05/11
آدم برفی‌ها در آفتاب تموز
گزارش یک میعاد نیک سی و دومین دوره از بازی‌های المپیک تابستانی در حالی در دهکده ساحلی توکیو به روزهای پایانی نزدیک شده که حال و روز کاروان موسوم به ستارگان ایران زمین اصلاً خوب نیست. کاروان اعزامی ورزش ایران به رقابت‌های المپیک ۲۰۲۰ توکیو که شاید از ستاره بودن تاکنون فقط نامش را نمایان کرده، در ورزش مادر بدترین نتیجه‌اش را برجای گذاشت تا ماحصل حضور دوومیدانی‌کاران ایرانی در دهکده بازی‌ها، یک آبروریزی تمام عیار باشد. دوومیدانی‌کاران کاروان ورزش کشورمان که مدت‌ها پیش‌تر سهمیه المپیک را کسب کرده بودند، چنان رکوردهای بد و اسفباری را از خود در توکیو برجای گذاشتند که شاید باعث شود تا ماه‌ها و سال‌ها هیچ نوجوانی تمایل به شرکت در ماده‌های این رشته را در خود حس نکند. پس از فرزانه فصیحی که البته در چرایی اعزام او به‌عنوان نماینده دوومیدانی ایران به المپیک ۲۰۲۰ هم ابهاماتی وجود داشت و البته او هم صرفاً توانست از دور مقدماتی صعود کند و در نقطه صفر قرار بگیرد، احسان حدادی و حسن تفتیان سردمدار ناکامی و فاجعه رشته مادر در المپیک کرونازده لقب گرفتند. دارنده مدال نقره المپیک ۲۰۱۲ لندن که تاکنون قطعاً بسیار بیشتر از آنچه لیاقتش را داشته با تکیه بر همین تک مدال دریافت کرده، در چهارمین المپیک دوران زندگی حرفه‌ای خود در حوالی ۳۶ سالگی چنان نتیجه بد و غم‌انگیزی را از خود برجای گذاشت که شاید مثال آن را نتوان در تاریخ دوومیدانی یافت. حدادی که چند ماه پیش از بازی‌های المپیک با بهانه‌گیری‌های عجیب و البته سیاست‌های لوس‌پرورانه کمیته ملی المپیک و فدراسیون دوومیدانی، جراحی عارضه خار پاشنه در کشور آلمان را ابداع کرد و اردوهای بلندمدتی را با سرمربی خارجی‌اش در کشورهای غربی گذراند، دست خانواده ورزش کشور را در کمرکش رقابت‌های المپیک در پوست گردو گذاشت تا بار دیگر ثابت شود که اتکا کردن به تک ستاره‌ها در ورزش، هرگز سیاست موفق و مورد قبولی نخواهد بود. شگفت آنکه احسان حدادی پس از رقم زدن یکی از بدترین نتایج تاریخ پرتاب دیسک در المپیک، مهم‌ترین تورنمنت ورزشی جهان را رقابتی تدارکاتی برای موفقیت در بازی‌های آسیایی ۲۰۲۲ هانگ‌ژو دانسته و از عملکرد رو به سقوط خود قصد دفاع داشته. ماجرا جایی نگران‌کننده میشود که دریابیم تسری چنین نگرشی به سایر ورزشکاران کشورمان همانند شیوع خانمانسوز ویروس کووید-۱۹ در دنیا، باعث گردن‌کشی و یاغی‌گری خرده‌پاها و نابودی تمام و کمال ورزش کشور طی کمتر از ۱۰ سال خواهد شد. دیگر دوومیدانی‌کار کاروان موسوم به ستارگان نیز نتوانست حتی شبحی از رکوردهای پیشین خود را در پیست توکیو به نمایش بگذارد تا او هم یکی از پرطمطراق‌ترین حذف شده‌های رشته مادر لقب بگیرد. حسن تفتیان که او هم مانند احسان حدادی در وفور امکانات تمرین کرده و از هیچ اردوی خارجی و هزینه‌کرد گزافی برای آماده‌سازی‌اش دریغ نشده، همه بیت‌المال را با نمایشی شبیه به یک توریست در المپیک ۲۰۲۰ توکیو بر باد داد تا لزوم ساری شدن یک جریان تنفسی تازه در دوومیدانی کشور بیش از پیش احساس شود. بازی‌های المپیک توکیو علی‌رغم نتایج بد روی پیست، یک نکته مهم داشت و آن هم پایان دوره حرفه‌ای شبه ستاره‌هایش بود. فدراسیون دوومیدانی از همین امروز باید دست به کار شود تا استعدادهای جوان‌تر و ستاره‌های واقعی، پیست المپیک ۲۰۲۴ پاریس را به محل افتخارآفرینی کشورمان مبدل سازند.
