مراسم تحلیف نمادی از اقتدار و استحکام نظام

با اینکه نظام‌های جمهوری یا مردم سالار به گردش قدرت به صورت آرام و به‌دور از تنش و منازعه قدرت، شهرت یافته‌اند، اما با بروز پاره‌ای تغییرات سیاسی-اجتماعی که سیاست را به توده‌های مردمی کشانده، تأثیرگذاری فضای مجازی فراتر از رسانه‌های دولتی بر عرصه قدرت و فضای سیاسی، عدم مراعات قواعد دموکراسی از سوی رقبا در عرصه رقابت‌های انتخاباتی یا عدم پذیرش نتایج و تردیدآفرینی نسبت به سلامت انتخابات و... دوره انتقال قدرت را در نظام‌های جمهوری به دوره مستعد هرگونه تنش و ناآرامی سیاسی تبدیل کرده است.
اگر در سالیان گذشته، چنین پدیده‌ای در قالب نظریه انقلاب‌های رنگی برای بی‌ثبات‌سازی و مدیریت نتایج انتخابات توسط دولت‌های غربی علیه کشور‌های مستقل یا نظام‌های سیاسی ناهمراه با غرب، موضوعیت داشت، اما انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری در امریکا نشان داد که دامنگیر خود آنان نیز شده است. به‌گونه‌ای که آشوب‌های انتخاباتی امریکا و منازعاتی که به کنگره این کشور به عنوان نماد اصلی جمهوریت کشیده شد، ننگ تاریخی برای دموکراسی لقب گرفت.
دشمنان نظام جمهوری اسلامی و نیرو‌های براندازی که خود را از مقابله مستقیم با نظام ناتوان یافته‌اند، تلاش بسیاری نمودند که انتخابات اخیر ریاست‌جمهوری در ایران اسلامی و انتقال قدرت ناشی از آن را به چالش سیاسی-امنیتی و تنشی بزرگ برای ایجاد اختلال و مزاحمت در روند اداره کشور تبدیل نمایند. از این رو زمانی که برخلاف تصورات و تلاش‌های آنان اصل انتخابات با حضور هوشمندانه مردم تبدیل به حماسه‌ای بزرگ شد، آنان به دوره انتقال قدرت چشم امید دوختند. جنگ پرشدت و پردامنه روانی-رسانه‌ای در دوره انتقال قدرت که با هدف تبدیل نارضایتی‌های اجتماعی به شورش و ناامنی دنبال می‌شد تا از تنش‌های آبی خوزستان به‌عنوان جرقه‌ای برای جنگ داخلی استفاده نماید، در آستانه مراسم تحلیف به تهدیدات نظامی آشکار توسط رژیم صهیونیستی پیوند خورد. تهدیداتی که در قالب یک سناریو کثیف و پس از بروز حادثه برای یک نفتکش متعلق به صهیونیست‌ها در دریای عرب، از همراهی و هماهنگی امریکا و انگلیس نیز برخوردار شد. در همین هماهنگی و هم‌افزایی برای تشدید تنش با استفاده از حربه تحریم، حتی سخن از اقدام جمعی علیه ایران مطرح گردید که به پشتوانه آن‌ها رژیم تروریستی و جنگ‌طلب صهیونیستی وقیحانه برای جنگ یک‌طرفه علیه جمهوری اسلامی ایران اعلام آمادگی نمود.
با وجود چنین جو سنگینی که با برخی اقدامات دیپلماتیک جانبدارانه امریکا و برخی دولت‌های اروپایی نیز آمیخته شده بود، مراسم تحلیف ریاست‌جمهوری کشورمان به صورت پرشکوه و آبرومند برگزار شد. حدود ۲۰۰ مهمان خارجی از ۷۳ کشور و ۱۱ سازمان بین‌المللی و منطقه‌ای در این مراسم شرکت کرده و از نزدیک شاهد ثبات سیاسی و روند اداره کشور و زندگی مردم بودند. برگزاری این مراسم در چنین فضا و شرایطی چند دستاورد بزرگ برای کشور عزیزمان داشت که پیام آن برای دشمنان جمهوری اسلامی نیز روشن و البته آزادهنده است:


۱- اثبات ناکارآمدی سیاست انزوای جمهوری اسلامی ایران که حضور مهمانان خارجی در مراسم تحلیف که شامل طیفی از کشور‌های مختلف پنج قاره جهان و سازمان‌های مختلف بین‌المللی و منطقه‌ای می‌شدند، خط بطلانی بر سیاست انزوا و محدودسازی ایران اسلامی به حساب می‌آید.
۲- اثبات استحکام و اقتدار نظام که برگزاری مراسم در امنیت کامل و بی‌تأثیر بودن تمامی تهدیدات و تحرکات و تلاش‌های رژیم تروریستی و اشغالگر صهیونیستی، گروهک‌های ضدانقلاب و برانداز برای ناامن‌سازی امنیت پایدار، اقتدار و استحکام نظام جمهوری اسلامی ایران، برای تمامی ناظران ازجمله مهمانان خارجی مسجل گردید.
۳- اثبات شکست سیاست تحریم و فشار اقتصادی علیه جمهوری اسلامی ایران که با مشاهده روند زندگی مردم و اداره کشور توسط مهمانان و به‌ویژه خبرنگاران خارجی دعوت‌شده برای مراسم می‌تواند به خارج مرز‌ها منعکس گردد؛ بنابراین نمی‌توان انتظار داشت که دشمنان، بیگانگان و معاندان در ادامه تلاش‌های کینه‌توزانه ازجمله جنگ روانی و رسانه‌ای خود، نسبت به ابهام آفرینی نسبت به مراسم تحلیف بی‌تفاوت مانده و حاشیه‌سازی نداشته باشند، اما از اصحاب رسانه و مدعیان نشسته بر سر سفره نظام انتظار می‌رود که در امتداد خط تبلیغی و رسانه‌ای معاندان مفلوک و وامانده قرار نگرفته و بر طبل یأس و منفی‌گرایی نکوبند و لااقل نیمه پر لیوان را هم در نظر قرار دهند. بی‌تردید برگزاری این مراسم بزرگ با برخی کاستی‌ها همراه بوده، اما دستاورد‌های بزرگی نیز داشته که جای قدرشناسی و همچنین واگویی و بازتاب رسانه‌ای نیز دارد.