روزنامه جوان
1400/05/23
کابینه سیزدهم سربازان میدان خدمتند نه ژنرال‌های مدعی
کابینه دولت سیزدهم در موعد قانونی خود همانگونه که رئیس‌جمهور وعده آن را داده بود چهار شنبه به مجلس شورای اسلامی برای بررسی و رأی اعتماد معرفی شد. طبیعی بود که در این معرفی، با توجه به اینکه اکثر چهره‌های این فهرست ۱۹ نفره ناشناخته، جدیدالورود و در واقع می‌توان گفت چهره سیاسی شناخته شده‌ای نبودند، برخی اظهار نظر‌ها در جامعه مطرح شود که این اظهار نظر‌ها از چند منظر قابل بررسی است؛ عده‌ای از آنجا که در ۱۳ دوره ریاست جمهوری به جز یک دوره کوتاه هشت ساله در دولت‌های نهم و دهم که با چهره‌های جدید مواجه شدند، در همه این ادوار، غالباً با چهره‌های تکراری و عناصر سیاسی مواجه بودند، در چنین وضعیتی وقتی فهرست وزرای پیشنهادی رئیس‌جمهور سیزدهم را دیدند رو ترش کرده و لباس وزارت را برای آن‌ها گشاد فرض کردند. این عده با این نگاه همان جماعتی هستند که همواره طرفدار وضع موجودند و معتقدند اداره کشور برای همیشه با این تعداد افراد شناخته شده صاحب کرسی وزارت در ادوار مختلف امکان پذیر خواهد بود. این در حالی بود که شعار آیت‌الله رئیسی و جریان انقلابی همراه وی پیش از انتخابات این بود او می‌خواهد بیاید تا وضع موجود را تغییر دهد و طبیعی است که لازمه تغییر وضع موجود در گام اول انتخاب وزرایی است که اعتقاد به این تغییر وضعیت داشته باشند و به هیچ وجه نمی‌توان با چهره‌های تکراری ادوارگذشته وضعی را تغییر داد مگر آنکه آن افراد امتحان خود را در دوره‌ای خوب داده باشند.اما در میان منتقدان کابینه معرفی شده آیت‌الله رئیسی عده‌ای هم هستند که خودشان را بیشتر مستحق این پست می‌دانند و در مقام مقایسه بین خود و رفیق دیروزشان که در آستانه وزارت قرار دارد، خود را شایسته‌تر فرض کرده و می‌گویند چرا من انتخاب نشده‌ام؟ این عده در این مدت از هیچ کوشش و لابیگری برای رسیدن به پست وزارت فروگذار نکردند که البته رفتار بسیار ناپسندی است. چرا که لابی کردن و دویدن برای گرفتن مسئولیت در نگاه دینی و انقلابی، امری مذموم است. بنابراین، برخی مخالفت‌ها و اظهار نظر‌ها درباره کابینه پیشنهادی آقای رئیسی به مجلس را باید از این جنس دانست که امیدواریم در بررسی‌ها و رأی اعتماد‌ها و مخالفت‌ها در مجلس این نگاه مذموم حاکم نگردد که البته با وجود مجلس انقلابی که داریم چنین چیزی دور از ذهن خواهد بود، اما نباید از تزریق این نگاه از خارج به مجلس غافل بود.
برخی دیگر با معرفی دو سه وزیر کارآمد دولت احمدی نژاد در دولت سیزدهم، هجمه به کابینه معرفی شده را برای خود یک فرض واجب دانسته و تلاش کردند وانمود کنند این کابینه همان کابینه دولت‌های نهم و دهم است. این در حالی است که قرار نیست کسانی که در کار برای مردم امتحان خود را به درستی پس داده‌اند فقط به جرم اینکه در دولتی مسئولیت داشته و از قضا منشأ خدمات بزرگ و تحول آفرین در همان مقطع بوده‌اند، برای همیشه حذف شوند و کشور از خدمات ارزنده آن‌ها محروم گردد. عده‌ای که با این عینک به کابینه آقای رئیسی نگاه می‌کنند به این نکته توجه ندارند که خواسته یا ناخواسته در سناریوی بی اعتبار کردن دولت جدید گام بر می‌دارند و این آن چیزی است که مخالفان «دولت تحول‌خواه و تغییر‌دهنده وضع موجود» در کشور به دنبال آن هستند.
عده‌ای دیگر که از ترکیب کابینه پیشنهادی آیت‌الله رئیسی ابراز نارضایتی می‌کنند در اردوگاه اصلاح طلبان و برخی جناح‌های سیاسی اصولگرا هستند که این روز‌ها با برداشت اشتباه از طرح دولت «وفاق ملی» آرزو‌های دیگری را در ذهن خود می‌پروراندند. آن‌ها با همین نگاه، این روز‌ها شروع به نقد کابینه پیشنهادی آقای رئیسی کرده و معتقدند کابینه سیزدهم از همه جناح‌ها بهره نبرده، پس این کابینه را نمی‌توان فرا جناحی دانست. در این خصوص باید گفت اولاً فرا جناحی بودن به معنای حضور همه جناح‌های سیاسی در کابینه نیست که در این صورت، دولت تبدیل به شرکت سهامی میشود و هر کسی به دنبال سهم‌خواهی از دولت خواهد بود. این همان اشتباه بزرگی است که برخی دولت‌های گذشته مرتکب آن شدند و دولت به دلیل داشتن چند سر و کابینه چند پاره، همچون دولت روحانی که خروجی آن ناهماهنگی، عدم انسجام و در نهایت در اوج ناکارآمدی و بی عملی شدید بود، چنین وضعیتی را تاکنون در کشور حاکم کرده است. ثانیاً فرا جناحی بودن و دولت وفاق ملی به معنای انتخاب افراد بدون نگاه به جنبه جناحی و سیاسی آن‌ها و بر اساس رویکرد حاکم بر دولت جدیدی است که آمده تا وضع موجود را تغییر بدهد و با نگاه انقلابی و درونزوایی اقتصاد و تخصص، این دولت را برای رسیدن به اهداف اعلام شده همراهی کند.
بدون پیش داوری درباره عملکرد آینده کابینه‌ای که در نهایت با رأی مجلس سکان اداره کشور را برعهده خواهد داشت، رویکرد این دولت و وزرای آن را می‌توان رویکرد خدمت بی منت از همان جنسی دانست که رئیس‌جمهور از آن برخوردار است. آنچه مسلّم است، این است که این دولت کمر همّت بسته تا مشکلات مردم را تا آنجا که در توان است، مرتفع نماید. روز پنج شنبه رئیس‌جمهور با حضور در داروخانه ۲۹ فروردین و نشستن پای درد دل‌های مردم نشان داد که کابینه پیشنهادی او از چه ویژگی‌هایی باید برخوردار باشد. اقدامی که روحانی در طول دوره هشت ساله رئیس‌جمهوری خود حتی یکبار هم آن را انجام نداد.
کابینه پیشنهادی آیت‌الله رئیسی برخلاف کابینه روحانی به استثنای چند وزیر دولت‌های یازدهم و دوازدهم که رفتن در بین مردم و تلاش برای رفع مشکلات آن‌ها را تا حدودی از برنامه‌های خود می‌دانستند، مابقی آن‌ها زندگی لاکچری و رفتار ژنرالی را بر کار شبانه روزی و تلاش برای حل مشکلات مردم ترجیح می‌دادند. تجربه تلخ دولت روحانی باعث شده است که آقای رئیسی برای پیشبرد برنامه‌های خویش، کسانی را انتخاب کند که خودشان را در جایگاه سرباز برای خدمت به مردم بدانند نه ژنرال‌های مدعی‌ای که فقط سابقه ۲۸ ساله وزارت خود را همچون زنگنه به رخ مردم بکشند و بلایی سر صنعت نفت بیاورند که امروز در مقام مقایسه با کشور‌های منطقه شاهد آن هستیم. کابینه‌ای با ویژگی خدمت در دولت رئیسی با وجود چهره‌های جدید و عدم شهرت به مراتب کارآمدتر از کسانی خواهند بود که صرفاً تاکنون نان شهرت خود را می‌خوردند و از کم‌ترین توان اجرایی برخوردار بودند. این نمونه را حتی در دولت روحانی هم می‌توان سراغ گرفت. کیست که نداند اسلامی، وزیر غیر مشهور مسکن و شهرسازی و راه و ترابری دولت دوازدهم روحانی چندین هزار برابر عباس آخوندی، عنصر مشهور، ولی بی خاصیت دولت یازدهم روحانی کار کرده است.
سایر اخبار این روزنامه
