روزنامه آرمان ملی
1400/06/01
اشک تمساح لندن برای کسب درآمد
سید وحید کریمی تحلیلگر مسائل بین‌الملل «کی یر استارمر» رهبر حزب مخالف دولت انگلیس، نخست وزیر انگلیس را به خیانت در افغانستان متهم کرد. قطعا منظور وی خیانت به مردم و کشور افغانستان نبود. از دست دادن ۱۵۰هزار شغل شهروندان انگلیس، «خیانت منظور» رهبر حزب کارگر انگلیس است. هزینه آمریکا در افغانستان قطعا برای مردم و آبادانی افغانستان هزینه نشده بود و شرکت های خصوصی ساختمان سازی و امنیتی و تخلیه معادن غنی لیتیوم افغانستان و سیاستمداران انگلیس و آمریکا و آزمایشگاه های تسلیجاتی بهره مند دلارهای آمریکایی مورد اعتراض دونالد‌ترامپ بودند. اعتراض و اتهام خیانت، به دلیل عدم ادامه کسب درآمد است. در اوایل اشغال افغانستان توسط انگلیس و آمریکا و سپس مداخله ناتو به حمایت از انگلیس و آمریکا، نظامیان انگلیس تاکید بر ماندگاری انگلیس البته با «قدرت سخت» و مالی آمریکا برای صد سال داشتند و ترامپ، رئیس جمهوری قبلی آمریکا خواب انگلیسی‌ها را از صد سال به بیست سال کاهش داد. در این مقاله به‌روش «اغفال» سیاست خارجی آمریکا توسط انگلیس پرداخته میشود. در اوایل دولت تونی بلر در انگلیس، وی سفری به پاکستان داشت. طی دیدار از مدارس، از اینکه از دروس فیزیک و شیمی و ریاضی خبری نبود و فقط قرآن می‌خواندند تعجب اعتراض آمیز کرد ولی در بازگشت، از آنجایی که انگلیسی‌ها در تبدیل موضوعات مسئله‌دار و بحران به فرصت استاد هستند و کلا از طریق بحران ارتزاق می‌کنند، به ایجاد اسلام افراطی و تشکیل تفکر حکومت طالبان و القاعده و داعش اقدام کرد و متعاقبا حمله القاعده مستقر در افغانستان به نیویورک، زمینه حضور مشترک انگلیس با آمریکا در افغانستان با هزینه آمریکا، مدیریت تداوم بحران را فراهم کرد. مستند است بخشی از هزینه خانواده سلطنتی انگلیس که، پرداخت کنندگان انگلیسی مالیات اعتراض داشتند از بازار مواد مخدر افغانستان تامین می‌شد. مناطقی هم که انگلیس در افغانستان در اشغال داشت بیشترین تولیدکننده مواد مخدر بودند. چند نتیجه حاصل است؛ اشک تمساح انگلیس برای از دست رفتن درآمد است و مردم افغانستان نیست. جو بایدن، رئیس‌جمهوری آمریکا کورکورانه سیاست ترامپ در افغانستان را اجرا کرد و اندیشمند بودن کادر سیاست خارجی دولت آمریکا را زیر سوال برد. آمریکا بار دیگر ثابت کرد ابر قدرتی«بی مغز» و فقط قدرت سخت و با کیسه پول است و قدرت نرم هدایت سیاست خارجی آمریکا در لندن است. البته بین تونی بلر و بوریس جانسون تفاوت است. بلر قدرت اغفال و ترغیب بوش پسر را داشت ولی بوریس جانسون از جایگاه بلر برای ادامه اغفال آمریکا برخوردار نیست و برای همین در پارلمان انگلیس مورد اعتراض قرار گرفت که چرا طی ۱۸ ماه برای ادامه «کسب درآمد» از افغانستان برای انگلیس از جیب آمریکا موفق نبود!
سایر اخبار این روزنامه
دارو در انبار- مردم سرگردان
تغيير رفتار طالبان؟ - منتظر باشيد؛ به زودی
عنابستانی و این همه حاشیه!
سانسور صداي احمد مسعود در رسانه ملی
روند مثبت بورس را مديريت كنيد تا تثبيت شود
«خورشيد مشرق» غروب کرد...
حمایت حداکثری از وزرای پیشنهادی اقتصاد و امور خارجه
اولویت مهم دولت رئیسی؟
اشک تمساح لندن برای کسب درآمد
از تحولات منطقه عقب نمانيم!
فساد درون سیستمی
آقای رئیس جمهور! لطفا بخوانید
منفعت پایداری‌چی‌ها از تخریب خطیب
