از رئیس قبلی بپرسید علت آشفتگی کرونایی چیست!

در عرف بین‌المللی کمک به کشور‌ها و ملل گرفتار در آسیب‌های محیطی و بلایای طبیعی امری معمول و رایج است. صرف‌نظر از جایگاه اقتصادی و سیاسی کشور آسیب‌دیده، بعضی از ممالک توانمند کمک به آن‌ها را در پروتکل‌های اساسی خود قرار می‌دهند. حتی کشور‌هایی که چندان شرایط مالی مناسب ندارند در راستای مساعدت‌های انسانی اقدام به یاری می‌نمایند.
البته بر هیچ‌کس پوشیده نیست که کشور ما نیز در شرایط بحرانی اعم از بلایای طبیعی مثل سونامی و سیل و زلزله یا جنگ‌های داخلی و منطقه‌ای در حد و اندازه کشور‌های توانمند کمک‌های مالی پزشکی و فنی خود را ارسال کرده‌است، گاهی نیز بیشتر از کشور‌های به اصطلاح جهان اول مساعدت نموده‌اند. در جنگ‌های سوریه، یمن، عراق و حتی فرامنطقه‌ای‌تر از این‌ها کمک‌های مستشاری و نظامی ما تعیین‌کننده نهایی و قطعی بوده و می‌باشند.
با گسترش ویروس کووید۱۹ و پاندمی ویرانگر کرونا در سراسر دنیا هر کشور بر اساس امکانات انسانی و درمانی شروع به اقدامات لازم نمود. نخبگان و فرزندان توانمند ما به‌خاطر حفظ غرور ملی تلاش خود را به کار گرفتند تا حرکت گرانقدر خود را به نتیجه برسانند.
اما وعده اول بهار و اول تابستان مثل بسیاری از قول‌ها به بایگانی نسیان سپرده شدند. کشور‌های دارای پیمان‌های مختلف و متعددی با ما بودند که در این دوره وانفسا نیز ما را تنها گذاشتند. فروش و ارسال قطره‌چکانی شرکت اسپوتنیک نیز مزید بر علت وضعیت نابسمان واکسنی در ایران گردید. دادستان هند به‌علت نیاز مبرم کشور متبوعش به واکسن از پرواز هواپیمای بارگیری شده به مقصد ایران جلوگیری کرد و دستور به تخلیه آن داد.


در این گیر‌ودار کشور ژاپن در حرکتی انسانی حدود ۳ میلیون دوز واکسن را رایگان برای ما ارسال نمود. همزمان با این اقدام صربستان نیز تحت عنوان کمک‌های انسانی اقدام به ارسال واکسن به عنوان هدیه به کشور ما نمود.
سؤال این است که در عرصه جهانی تکلیف شخصیت جهانی ما چه می‌شود؟ مدیریت ضعیف و عدم انسجام در سیاستگذاری‌ها باعث شد آمار فوت‌شدگان و بیماران روز به روز بیشتر شود.
عجیب‌ترین نکته و کمی هم خنده‌آور این است که برخی از اصحاب اندیشه و رسانه از دولت هنوز مستقر نشده توقعات عجیب و غریب دارند؛ در حالی که هنوز مهر صلاحیتشان خشک نشده و افرادش بر صندلی وزارت ننشسته‌اند.
سؤال دوم این است که چرا این منتقدان خوش انصاف از وزرای حاضر و رئیس قبلی‌شان نمی‌پرسند که علت این آشفتگی‌ها چیست؟! چه کسانی جوابگوی خانواده‌های داغدار هستند؟ امید ما این است که کاستی‌های دولت روحانی در دولت سیزدهم جبران شود.
* رفتارشناس و آسیب شناس اجتماعی