سابقه تاریخی واکسیناسیون درایران

علی اکبر پیوندی‪-‬ کشور ما ایران در این قسمت ازجهان از معدود کشورهایی است که نزدیک به دویست سال سابقه استفاده از واکسن در پیشینه تاریخی خود دارد. زمانیکه با عزم و اراده آهنین میرزا تقی خان امیر کبیر صدر اعظم بزرگ و برجسته دوران قاجار طرح ابله‌کوبی علیرغم مقاومت سرسختانه وجاهلانه رمالان و فال‌گیران متنفذ و درباریان کوته‌فکر که شایع کردند که با ابله‌کوبی اجنه در بدن انسان وارد میشوند. در پایتخت وباصطلاح (دار الخلافه) به اجرا درآمد. و به تدریج مردم متوجه شدند که می‌توان با استفاده ازعلم پزشکی روز در مقابل بیماری‌های مسری وکشنده به مصونیت رسید. و اصولا مملکت ما تا همین اواخر و احتمالا همین حالا در تقسیم‌بندی بهداشتی جهانی در حوزه مدیترانه شرقی صاحب نام و حیثیت و اعتبار ممتاز و منحصربه فرد بود و هست و تهیه اجرای واکسیناسیون در حد و اندازه وسیع و پردامنه نه تنها در ایران بلکه در منطقه نسبت به بیماریهای همه گیر فلج اطفال، سل، سیاه سرفه، سرخک و مالاریا و... دارای ظرفیت و توانایی قابل توجهی بوده وهست. واگرچه تاکنون درمهار این پاندمی نوظهور به دلایل زیادی موفق نبوده، لیکن میتوان و باید امیدوار بود که بزودی با تکیه بر مهارت و بنیه سنگین دانشمندان و متخصصین پزشکی و تکنسین‌های ماهر و زبردست این رشته و‌ضعیت نامناسب فعلی که به نوعی درماندگی شباهت دارد. و واقعا در شان جامعه پزشکی ایران نیست به شرایط مطلوب و مطمئنی ارتقاء خواهد یافت وکادر درمان کشور اززیر ضرب کار وتلاش اگر چه ستایش برانگیز درگیری با این بیماری مهلک خارج خو اهد شد. چون‌ که سزاوار نیست نیروهای درمانی کشور که در جریان جنگ تحمیلی قدرت و لیاقت بی‌همانند و مثال‌زدنی خود را نشان داد و اکنون نزدیک به دو سال است که علاوه بر خدمت شبانه روزی تعدادی شهید هم تقدیم مام میهن کرده است. به این صورت درحالت خستگی و فرسودگی قرار بگیرد مشهور بود و هست که لبخند آرامش‌بخش پرستاران و کادردرمان در رویارویی
با بیماران بستری درروی تخت بیمارستان، اولین بارقه امیدبه بازیافت حیات و سلامتی را در ذهن و فکر بیماران زنده می‌کند؛ چیزی که اکنون برچهره خسته و فرسوده نیروی
کادردرمان کشور رنگ باخته است.