روزنامه جوان
1400/06/04
محضر اوین
دوربین‌های هک شده اوین، حداقل سه ضعف بزرگ را در مدیریت این زندان – که با فیلم‌های منتشر شده، دیگر ندامتگاه نامیدن آن گزاف خواهد بود- پیش روی ما قرار می‌دهد: اول بدرفتاری با زندانیان دوم نظارت نداشتن مسئولان مافوق بر عملکرد مسئولان زندان و سوم ضعف در امنیت سایبری. مورد اول، چون عیان‌تر و درگیری آن با روح و روان مخاطب و البته مرتبط با اصل کرامت انسانی و احترام به جسم زندانی است، دیده شده و مورد اعتراض قرار گرفته، اما مورد دوم که اصل ماجراست، تحت الشعاع اهمیت مورد اول قرار گرفته است. سومی هم در کنار دو مورد دیگر از خاطر‌ها رفته است. گرچه از اهمیت خالی نیست و ضعف‌های امنیت سایبری روز به روزبیشتر عیان میشود.
محمدمهدی حاج محمدی، رئیس سازمان زندان‌ها و اقدامات تأمینی و تربیتی کشور با انتشار پیامی در صفحه توئیتر خود ضمن «پذیرش مسئولیت» در قبال رفتار‌های زندانبانان که آن را «غیرقابل قبول» خوانده و با «تعهد به تلاش بر عدم تکرار» آن، رسماً عذرخواهی کرده است. این پذیرش مسئولیت و عذرخواهی شفاف که در جای خود مورد تحسین است، باید مورد استقبال قرار بگیرد و استقبال از آن، شاید این است که در مورد این موضوع، دیگر از اعتراضات تند و فریاد‌های مکتوب گذر کرد و وارد دیالوگ و آسیب‌شناسی شد. فریاد برای آن است که مسئول موردنظر متوجه نکته منفی موجود شود؛ لذا وقتی خود آن را پذیرفته، باید دغدغه را در فضای آرام دنبال کرد. این آرامش، مسیر
اصلاح می‌پیماید.
دوربین‌های مداربسته اوین برای چیست؟ آیا فقط برای کنترل زندانیان است که تخلفی نداشته باشند و یا مثلاً با هم درگیر نشوند؟ پس نظارت بر عملکرد مأموران حاضر در زندان چگونه انجام میشود؟ تأسف‌آورتر از بدرفتاری با زندانیان، این است که نظارت بر اوین و عملکرد زندانبانان و اوضاع آنجا آنقدر ضعیف بوده که مأموران و مسئولان امور اصلاً احساس نمی‌کنند که آن دوربین‌های مداربسته بالا سرشان با ضبط بدرفتاری آن‌ها می‌تواند برایشان مشکل‌ساز شود، وگرنه حداقل کمی! مواظب رفتارشان می‌بودند دیگر؛ نه؟ اما آن‌ها خیال‌شان جمع است که کسی دوربین‌ها را چک نمی‌کند یا اگر هم چک کند و ببیند، می‌گذرد. همین خیال جمعی آنان است که این ذهنیت ترسناک را ایجاد می‌کند که این بدرفتاری نه «موردی» بلکه به یک «روال» در زندان تبدیل شده است. آیا زندانیان غیر از زندانبانان خود مسئولی را می‌بینند که بتوانند حرفی بزنند و صدایشان به بالاتر از زندانبان برسد؟ دوربین‌ها برای چیست؟ از خداترسی که گویی خبری نیست، حداقل دوربین‌ترسی کاش بود. اما برای دوربین‌ترسی هم نیاز است فرد خطا کار وجود آن دوربین را برای آینده خود مضر بداند، وگرنه وقتی قرار است دوربین‌ها فقط زندانی را کنترل کند و از نظارت بر زندانبان بگذرد، طبیعی است مأموری که از خدا نمی‌ترسد، از دوربین مداربسته هم نترسد. اگر به «عالم محضر خداست» ایمان عملی باشد، نظارت‌ها به پس از هک دوربین‌های مدار بسته منتقل نمی‌شود. اوین گویا فقط محضر زندانبان‌هاست، خدایگان اوین!
می‌دانید آقای قاضی! دنیا‌ها کوچک شده، خودهایمان بزرگ؛ دنیا‌های ما محضر خدا نیست، محضر خودمان است. خیلی که غیر خودمان باشد، محضر دوربین‌های مداربسته است، آن هم اگر هک شود! هک این دوربین‌ها را انگار کن قیامت ما؛ یوم تبلی السرائر...
سایر اخبار این روزنامه
این چه شیری است که آدم می‌خورد؟!
قانون ضمانت اجرایی می‌خواهد!
بسیج ۵۴۲ پایگاه واکسیناسیون را با طرح شهید سلیمانی اداره کرد
محشر یوم‌الفرار امریکایی در کابل
«گاندو» پیشگام تحول‌آفرینی در فیلمسازی و سریال‌سازی
خرید امن در فضای مجازی
دولت زمین ۴ میلیون مسکن را در سال اول تأمین کند
تلویزیون در برنامه‌سازی برای مادر‌ها کم‌کاری کرده است
اعتماد حداکثری
شکست نظامی شکست فرهنگی
سفارت امریکا در کابل را موزه عبرت کنید!
محضر اوین
