روزنامه ایران ورزشی
1400/06/08
معمای شماره 8 برای گل‌محمدی
سرمقاله آرمن ساروخانیان پرسپولیس بعد از جدایی احمد نوراللهی نیاز به یک هافبک وسط داشت و با توجه به محدودیت‌های بازار فوتبال ایران رضا اسدی بهترین گزینه موجود در این پست بود. پرسپولیس در نهایت توانست رضایت بازیکن سابق سن‌پولتن اتریش را جلب و او را به تیم اضافه کند، ولی او ویژگی‌های متفاوتی نسبت به نوراللهی دارد و گل‌محمدی مجبور است که تغییراتی در تیمش به وجود آورد. در چیدمان لوزی 2-4-4 پرسپولیس نوراللهی به خوبی توانسته بود خودش را با نقش هافبک تهاجمی یا اصطلاحاً «شماره 8» تطبیق بدهد. او یک بازیکن فانتزی صرف نبود و در فاز دفاع هم نقش پررنگی داشت، ولی تأثیر مهم او در فاز حمله بود که می‌توانست در یک سوم هجومی و تحت فشار شدید بازیکنان حریف مهاجمان را تغذیه کند. نوراللهی همچنین به مهاجمان اضافه می‌شد و موج دوم حمله را تشکیل می‌داد. او در ریباندها تبحر داشت و در لیگ بیستم توانست ده گل بزند که معادل 21 درصد گل‌های پرسپولیس بود که برای یک هافبک آمار فوق‌العاده‌ای است و جدایی‌اش قطعاً روی آمار گل تیم تأثیر می‌گذارد. برای تصور اهمیت گل‌های نوراللهی در لیگ بیستم می‌توان آن را با آمار چند مهاجم مطرح پرسپولیس و استقلال مقایسه کرد. عبدی، ترابی و مغانلو، سه مهره تهاجمی پرسپولیس فصل گذشته به ترتیب 9، 5 و 4 گل زدند. همچنین مطهری، قایدی و دیاباته، سه مهاجم استقلال به ترتیب 7، 6 و 2 گل زدند. اسدی یک هافبک دفاعی یا «شماره 6» است و قد بلند و تبحرش در کارهای دفاعی دلایلی بود که مربیان قبلی از او حتی در پست دفاع میانی هم استفاده کنند. او می‌تواند خیال گل‌محمدی را بابت فضای جلوی محوطه جریمه راحت کند و بازیسازی از این نقطه را به خوبی انجام بدهد. همچنین در ضربات ایستگاهی دفاعی و هجومی برتری خوبی به تیمش خواهد داد، ولی سؤال اینجاست که تکلیف شماره 8 چه میشود؟ اگر گل‌محمدی اصرار به استفاده از سیستم 2-4-4 لوزی داشته باشد، اسدی گزینه مناسبی برای پست شماره 8 نیست و باید سراغ گزینه‌های دیگری برود. اولین نامی که به ذهن می‌رسد، سرلک است که فصل گذشته در پست هافبک دفاعی بازی می‌کرد و کادر فنی پرسپولیس ممکن است او را به عنوان جانشین نوراللهی انتخاب کند. او در چند بازی در پرسپولیس و حتی تیم ملی در این پست بازی کرد و در تمرینات هم می‌توان او را برای این نقش محک زد. وحید امیری و مهدی ترابی هم می‌توانند در این پست به میدان بروند، ولی جا به جا کردن آنها می‌تواند کارآیی پرسپولیس در کناره‌ها یا خط حمله را کاهش بدهد. راه حل بعدی این است که پرسپولیس تغییر سیستم بدهد و با اسدی و سرلک به عنوان دو هافبک دفاعی بازی کند. با این تصمیم آنها در پست اصلی‌شان بازی خواهند کرد و بیشترین کارآیی را خواهند داشت، به شرطی که شعاع حرکتی‌شان همپوشانی نداشته باشد. آنها همچنین می‌توانند به تناوب به حملات اضافه شوند و برتری عددی بسازند. در این حالت پرسپولیس می‌تواند از 2-4-4 خطی یا 1-3-2-4 استفاده کند. اگر نیاز به بازی با تک مهاجم باشد عالیشاه یا پهلوان توان بازی به عنوان مهاجم دوم را دارند و در صورت بازی با دو مهاجم هم عبدی و امیری یا مهاجمی که قرار است اضافه شود، زوج خط حمله را می‌سازند. گل‌محمدی اگر اهل ریسک باشد می‌تواند سراغ آرایش 3-3-4 هم برود. در این صورت اسدی در رأس عقب بازی خواهد کرد و می‌توان از سرلک و امیری به عنوان بازوهای راست و چپ استفاده کرد. با این روش پرسپولیس همچنان می‌تواند حریفانش را پرس کند و در فاز حمله ترکیب‌های مختلفی در دسترس کادر فنی خواهد بود. قطعاً اولویت گل‌محمدی این است که کمترین تغییرات را در تیمش به وجود آورد و در مرحله اول به دنبال پیدا کردن یک بازیکن شماره 8 برای تیمش خواهد بود، ولی اگر در تمرینات هیچکدام از گزینه‌ها جواب ندهند، چاره‌ای جز تغییر سیستم نخواهد داشت.
