روزنامه خراسان

با اشک و بغض بخوانید!

شنیدن درد و رنج عزیزان جانبازی که از جان و هستی شان گذشتند تا مردم کشور در امنیت باشند، غم انگیز است اما برخی از این جانبازان قصه ای متفاوت دارند. قصه ای که وقتی خانواده هایشان تعریف می کنند ناخودآگاه اشک از چشمانت می ریزد و غم سراسر وجودت را می گیرد. امروز می خواهیم روایت فرزند یک جانباز اعصاب و روان را بنویسیم که در رشته توییتی منتشر کرده بود. رشته توییتی که خواندنش شاید بتواند گوشه ای از درد و رنج این عزیزان و خانواده های شان را نشان دهد و تلنگری باشد تا قدردان این عزیزان باشیم. محمد ... در رشته توئیتی نوشت:  1-       اولین تصویرایی که از بابا یادمه صورت پر از اشکش بود وقتی که داشت دست و پای مامان رو می‌بوسید و عذرخواهی می‌کرد! مامان هم با بینی‌ که ازش خون می اومد دستش روی شونه‌های بابا بود و سرش رو می‌بوسید و می‌گفت فدای سرت... دست خودت که نیست... فدای یه تار موت... 2-    بعد بابا من رو نگاه می‌کرد و می دید که ترسیدم و می‌گفت قربونت بشم بابا، می‌بخشی منو؟ اگه دوباره این جوری شدم تو نیای جلوها! بغلم می‌کرد، امن بود... ولی از چند سال بعد منم می‌رفتم جلو... باید می‌رفتم که مامان ضربه‌های کمتری بخوره، آخه ماشاءا... بابا درشت بود... 3-       وقتی تلویزیون فیلمی از بمبارون، انفجار یا صحنه‌ای از جنگ نشون می‌داد، وقتی تو خیابون کسی دستش رو می‌ذاشت رو بوق و ول نمی‌‌کرد، وقتی یه بچه‌ای تو دوست و آشنا یه دفعه جیغ بلندی می‌کشید... بابا شروع می‌کرد به لرزیدن و کنترلش  رو از دست می‌داد. 4-  باید سرش رو موقع تشنج از لبه میز و مبل دور می‌کردیم، من می افتادم روش و دستاش رو می‌گرفتم و مراقب ‌بودم که زبونش رو گاز نگیره، مامان هم مراقب پاهاش بود... خیلی طول نمی‌کشید... ولی بابا واقعا اذیت می‌شد... 5-  وقتی تموم می شد یه مدت کوتاهی گیج بود، بعد بلند می شد و با ترس سر و صورت و دست و پای ما رو چک می‌کرد که مبادا زده باشه و بلایی سرمون آورده باشه... بابا رو سال ۶۳   موج انفجار گرفته بود و مامانم با این که می‌دونست سال ۶۴ به عنوان شوهر انتخابش کرد... 6-     بابا سال هفتاد MS هم گرفت و بیشتر و بیشتر اذیت شد و می‌شه... ولی خب علم پیشرفت کرد و برای هر دو مشکل، داروی کنترل ساخته شد... یه روز در میون باید آمپولی رو تزریق کنه که کمیاب شده، یعنی نایاب شده! 7-   یه آشنایی چند روز پیش پشت تلفن بهش گفته: می‌بینی، رفتین هم خودتون رو بیچاره کردین هم ما رو... یه مشت بچه قطار شدین که برید صدام رو بزنین؟ حالا هم نگران نباش به شما‌ها می‌رسن، بدبخت مردم...! 8-     بابا جواب نداده بود، قطع کرده و به مامان گفته بود: من که دنبال کارتشم نرفتم ولی منظورش از به شما‌ها که می‌رسن، دماغیه که ازت شکستم و جوونی توست که به باد دادم، ببخش که بهت رسیدم! یادم رفت ازش عذرخواهی کنم که رفتم صدام رو بزنم، آخه اون سال ۶۰ رفت انگلیس و حالا هم اومده بود واسه خاک سپاری باباش... 9-     مامان هم پاشده بود و از روی دیوار اتاق، قابی که توش به خط خوش نوشته «هَذَا مِن فَضْلِ رَبِّی»(هرچه که دارم به لطف پروردگارم است) آورده و گفته بود ما این جمله رو الکی نزدیم به دیوار. بعدم نشسته بودن و چایی شون رو خورده بودن...مامان و بابا آدما‌ی عجیبی هستن. من و برادر و خواهر کوچیک‌ترم به این نتیجه رسیدیم! 10-      بابا خوبه، چند سالی هست دیگه به اون حال دچار نمی شه... داروها خوب عمل کردن، بابا به طور رسمی جانباز نیست، یعنی اصلا دنبالش رو نگرفته، تا پنج سال پیش هم مثل همه کارمی‌کرد و تازه بازنشسته شده.
لینک منبع خبر
پربازدیدترین‌های روزنامه ها
وزیر کار:یارانه ثروتمندان به تدریج حذف می‌شود (شهروند) اتمام حجت هسته‌ای تهران (جوان)فرصت‌هاي ترامپيزم (اعتماد) اخبار ویژه (کيهان)
سایر اخبار این روزنامه
واریزی نقدی به خزانه خراسان رضوی؛ صفر آغاز حمله طالبان به پنجشیر تامل ایران در خان هفتم وین   انهدام کروز 900 هزار دلاری با موشک 10 دلاری با اشک و بغض بخوانید! ضرورت بازنگری در وعده های اقتصادی چشم در چشم مرگ در بام دنیا فیش های خبرساز برق زیر نورافکن بینندگان جان، چشم انتظار ساعد باقری و صالح علا وضعیت کرونا در مشهد نزولی نشده است آتش طرح تحول سلامت به جان «پزشک خانواده» ستاره‌های موفق و ناموفق نیم سال تلویزیونی اعتیاد وطلاق از من قاتل ساخت!