وعده‌های رئیس‌ جمهوری در اولین گفت‌وگو با مردم بررسی شد واقع گرایی رئیسی

رئیس جمهوری در گفت و گوی دو شب گذشته خود، ۱۵ وعده و برنامه را مطرح کرد.
حجت الاسلام والمسلمین سید ابراهیم رئیسی در گفت‌وگوی دو شب گذشته خود به موضوعات اصلی کشور از جمله مقابله با کرونا، مشکلات معیشتی و مذاکرات هسته‌ای، اشاره کرد و ۱۵ وعده به مردم داد.
این وعده ها شامل واردات واکسن، تامین مالی واکسن، تسریع واکسیناسیون، پرداخت معوقات کادر درمانی، ساخت۴ میلیون مسکن، مبارزه با فساد، ارتباط نزدیک با مردم، گزارش دهی به مردم،ایجاد ثبات در بازار، کاهش تورم، افزایش تولید، کاهش بیکاری، فعال کردن اقتصاد گردشگری و اقتصاد دریا، تضمین سرمایه گذاری برای ایرانیان و ادامه مذاکرات هسته‌ای برای رفع تحریم‌ها بود.
به نظر می رسید رئیس جمهوری در اولین گفت‌وگوی خود واقع گرایانه با مشکلات برخورد کرد هرچند که در خصوص ساخت یک میلیون مسکن در سال مبهم و چند پهلو سخن گفت با این حال به نظر می رسد از این وعده غیر عملی به نوعی صرف نظر کرده است.


4 کلمه کلیدی در گفت‌و‌گوی تلویزیونی رئیسی؛ روی زمین نه در فضا
عصر ایران در تحلیلی از سخنان رئیس جمهوری نوشت: در اولین گفت‌و‌گوی تلویزیونی سید ابراهیم رئیسی در مقام رئیس جمهوری و در پاسخ به پرسش‌های مرتضی حیدری که در نقش نماینده افکار عمومی ظاهر می‌شود، 4 تعبیر کلیدی را می‌توان متمایز دانست: تامین واکسن، حمایت از دولت برآمده از رای مردم در افغانستان، مذاکرات نتیجه‌محور درباره برنامه هسته‌ای و وعده ساخت مسکن. در هر 4 مورد می‌توان گفت آقای رئیسی واقع‌گرایانه سخن گفت و از فضای تخیلی فاصله گرفته است:
1. تاکید بر ضرورت «تامین واکسن» به جای اصرار بر تولید و به نتیجه رسیدن واکسن‌های ادعایی داخلی و قول تامین واکسن به میزان 40 میلیون دُز تا آخر همین ماه، نشان می‌دهد واقعیت کرونا جای هیچ سخن دیگری باقی نگذاشته است. وقتی‌ بلافاصله پس از «تامین» به منابع ارزی و تلاش‌های وزارت خارجه و گفت‌و‌گوی خود با سران کشورها اشاره می‌شود یعنی منظور، واردات است و گرنه اگر قرار بر عرضه واکسن داخلی بود که به ارز و وزارت خارجه ربط نداشت.
نه حرفی از خودمان می‌توانیم تولید کنیم بود نه نام بردن از انواع واکسن‌های داخلی و نه منتظر آنها نشستن. صریح و روشن: واردات. جالب این که از واردات سریع به عنوان «حرکت انقلابی» یاد شد.
2. یک میلیون مسکن؛ آقای رئیسی زودتر از آنچه تصور می‌شد به این واقعیت پی برده که وعده ساخت یک میلیون مسکن در سال در وضعیت فعلی اقتصادی که دولت دچار کسری بودجه است شدنی نیست ولو نایب رئیس مجلس بگوید ما انجام دادیم و شد. ولی کافی است یک میلیون را در 50 (‌مساحت حداقلی) و در 6 میلیون (قیمت ساخت حداقلی بدون محاسبه قیمت زمین) ضرب کنیم تا به عدد 300 هزار میلیارد تومان برسیم!
اصل وعده را انکار نکرد اما کوشید بار دولت را سبک کند و گفت هم دولت می‌سازد، هم تسهیلات می‌دهد تا مردم بسازند، هم انبوه‌سازان می‌سازند، هم 200 هزار مسکن در روستاها مقاوم سازی می‌شود. یعنی قرار نیست همه را دولت بسازد.
بدین ترتیب در همین یک ماه رئیس جمهوری جدید متوجه شده که ساخت یک میلیون واحد مسکونی در سال از عهده دولت به تنهایی برنمی‌آید و اساسا اگر مردم شغل و درآمد کافی داشته باشند، شرکت‌های خانه ساز سرمایه‌گذاری کنند، تعاونی‌های مسکن زمین در اختیار بگیرند و قیمت‌ها معقول شود و بانک‌ها وام مناسب‌تری بپردازند مجال خانه‌دار شدن فراهم می‌آید و به صرف این که دولت بخواهد بسازد، شدنی نیست.
3. پاسخ به پرسشی درباره به قدرت رسیدن طالبان در افغانستان فراتر از تصور بود. استقبال از خروج آمریکا و این تحلیل که شکست خورده البته قابل انتظار بود ولی اعلام حمایت از «دولت برآمده از رای مردم» در حالی که طالبان اساسا به رای و انتخابات باور ندارد، مایه شگفتی است. انتظار می‌رفت بر تشکیل دولت فراگیر و به تعبیر خود افغان‌ها «همه شمول» تاکید شود اما منوط کردن حمایت به «برآمدن از آرای مردم» با آنچه در عمل شاهدیم سازگار نیست. چرا که به نظر می‌رسد جمهوری اسلامی واقعیت طالبان را پذیرفته اگرچه شتابی در به رسمیت شناختن ندارد و در این مورد هم سو با سازمان ملل و کشورهای اروپایی عمل خواهد کرد. تنها از طالبان خواسته شده سهم دیگران و خاصه هزاره‌ها و فارسی‌زبانان را منظور کند و درباره نوع حکومت نیز اگرچه ممکن است اعلام «امارت اسلامی» به جای «جمهوری اسلامی» هم پذیرفته شود اما نیاز به توضیح ندارد که توصیف «امیر‌المومنین» به جای «امیر» برای نفر اول طالبان مشکل‌زاست و موجب تاخیر یا حتی به رسمیت نشناختن دولت بعدی افغانستان می‌شود.
(افکار عمومی در ایران البته این اظهارات را بیشتر تعارف‌آمیز می‌داند و اگر قرار بر جلب نظر مردم ایران در افغانستان باشد هیچ سخنی چون ستایش مقاومت در پنجشیر یا دست‌کم نام بردن از احمد شاه مسعود شیرین نمی‌نشیند چرا که پنجشیر نه دره که آخرین پنجره است.)
4. کلمه کلیدی دیگر «مذاکره نتیجه‌محور» درباره مناقشه هسته‌ای بود و این تعابیر را از زبان آقای رئیسی نشنیدیم: اقتصادمان را به برجام گره نمی‌زنیم، به خنثی‌سازی تحریم‌ها به جای تلاش برای رفع تحریم‌ها فکر می‌کنیم یا مذاکره بی‌حاصل است بلکه «مذاکره برای مذاکره» را نفی و مذاکره به قصد نیل به نتیجه را تایید کرد چرا که دریافته هر گونه پالس منفی درباره توافق و مذاکره بر قیمت دلار و به تبع آن بهای کالاها و خدمات اثر می‌گذارد.
واردات به جای تولید واکسن، تسهیلات به جای اصرار بر ساخت مسکن به دست دولت، دفاع از دموکراسی در افغانستان و علامت مثبت برای مذاکره همه از این واقعیت حکایت می‌کند که آقای رئیسی قصد دارد روی زمین حرکت کند. دیشب، پای او روی زمین بود و در عالم خیال سیر نمی‌کرد.
سایر اخبار این روزنامه
وعده‌های رئیس‌ جمهوری در اولین گفت‌وگو با مردم بررسی شد واقع گرایی رئیسی ژوبین صفاری خط باریک پوپولیسم مذاکره‌ای که سخت به نتیجه می‌رسد معمای مبهمِ احیای برجام در افغانستان چه خبر است؟ ضد و نقیض‌ها از دره مقاومت طالب‌ها حقوق زنان را به رسمیت می‌شمارند؟ زنان علیه طالبان بدون هماهنگی تیم اقتصادی دولت کاری نمی‌توان از پیش برد ایجاد یک میلیون شغل در سال؛ از شعار تا عمل از تراکتوری که زنوزی تحویل گرفت تا تراکتوری که تحویل داد میراث پدرخوانده بعد از مالکیت سه ساله «ابتکار» چالش‌های حوزه مسکن را در گفتگو با کارشناسان بررسی کرد مسکن، بخش فراموش شده در دولت‌ها محسنی اژه‌ای در نشست با هیئت رئیسه کمیسیون قضایی و حقوقی مجلس: قانون مجازات اخلالگران در نظام اقتصادی به روز شود دادستان کل کشور: برگ سبز خودرو سند مالکیت است محمد باقر قالیباف: گام اول در تعامل بین دولت و مجلس به خوبی برداشته شد تلاش برای جدایی مسکن از راه ادامه دارد؟ زیلوی رنگ و رو رفته «تفکیک و ادغام» کفِ صحن بهارستان