رادیو مشهد و روزنامه خراسان؛ همزادهای 73 ساله

نخستین‌بار، در چهارم اردیبهشت ماه سال 1319 بود که گوش مردم ایران با صدای رادیو آشنا شد؛ بالاخره رادیو تهران راه افتاد و به صورت روزانه، برنامه‌هایی را ارائه می‌کرد. پس از آن، در دیگر شهرها نیز، رادیوهای محلی ایجاد شد و در نیمه دوم دهه 1320، تقریباً در بیشتر مراکز استان‌ها، رادیو اختصاصی فعال شده‌بود. جالب است بدانید که به دلیل انحصار فرستنده‌های بی‌سیم به ارتش، نخستین رادیوهای محلی ایران، با کمک و حمایت واحدهای نظامی و پادگان‌های مستقر در استان‌های مختلف شکل گرفت و حتی نخستین مدیران این تشکیلات هم، نظامی بودند. 22 شهریورماه سال 1328، رادیو مشهد با نام «رادیو لشکر خراسان» رسماً کار خود را آغاز کرد؛ پخش برنامه در ساعت 20 آغاز شد و در ساعت 21 پایان یافت. راه‌اندازی رادیو لشکر خراسان، برای مشهدی‌ها بسیار لذت‌بخش بود؛ برنامه‌های رادیو شامل سخنرانی‌های علمی و مذهبی، اجرای موسیقی و چند برنامه حاشیه‌ای می‌شد. تأسیس نخستین رادیو در مشهد، تنها سه ماه بعد از انتشار دوباره روزنامه خراسان در اول تیرماه سال 1328 آغاز شد و از این رو، می‌توان این دو رسانه را در مشهد، همزادهایی دانست که پس از 73 سال، همچنان به کار خود ادامه می‌دهند. روز 27 شهریور سال 1328، روزنامه خراسان در گزارشی تحلیلی، به مزایای آغاز به کار رادیو لشکر و نیز، بایسته‌های محتوایی و شکلی آن پرداخت. به بهانه هفتاد و سه سالگی فعالیت رادیو مشهد، با هم این گزارش کوتاه را مرور می‌کنیم: «هفته قبل رادیوی لشکر 8 خراسان اولین برنامه رسمی خود را به طرز بدیع و دلچسبی اجرا کرد و باز هم برای هزارمین بار نبوغ ذاتی خراسانی‌ها را به منصه ظهور رسانید. سخنرانی قابل توجهی که تحت عنوان «هدف مقدس ارتش ایران» در رادیو ایراد شد، به قدری جذاب بود که راستی شنونده را به هیجان می‌آورد. در ظرف چند روز گذشته، با توجه به وظیفه خبرنگاری و تماسی که با طبقات مختلف اهالی شهرستان مشهد دارم، متوجه شده‌ام که یک چیز بیش از همه حس کنجکاوی اکثر مردم را تحریک کرده و آن این است که چرا رادیوی لشکر فقط هفته‌ای یک برنامه دارد و به چه علت این دستگاه منحصر به فرد استان وسیع و مهمی مثل خراسان، در قبال ذوق و استعداد فطری خراسانی‌ها، شب‌های زیادتر و برنامه‌های مفصل‌تری اجرا نمی‌کند؟ همه با ولع و اشتیاقی خاص میل دارند جواب این چراها گفته شود و در عین حال، شدیداً علاقه‌مند هستند که اگر خراسان دیرتر از این نعمت برخوردار شده، در مقابل اثرات بیشتری بر آن مترتب باشد. اگر بناست که هر شب در هفته، یکی از دستگاه‌های فرستنده واحدهای ارتش برنامه عمومی داشته‌باشد، چه مانعی دارد که در عین حال، رادیوی لشکر خراسان برای خراسانی‌ها همه شب برنامه اجرا کند تا حق مطلب ادا شده و آن چیزی را که مردم حقیقتا طالبند و هیچ مانعی هم حسب‌الظاهر برای انجام آن وجود ندارد، عملی گردد؟ این قولی است که جملگی برآنند، ولی باید دید تا چه قبول افتد و چه در نظر آید.»