هادی رضایی، سرمربی خوشفکر و پرافتخار تیم ملی والیبال نشسته می‌گوید از فضای به وجود آمده و توقعات بیش از حد خسته شده و نمی‌خواهد به کارش در این تیم ادامه دهد. او که همراه با این تیم هفتمین طلای پارالمپیکی والیبال نشسته را در توکیو آن هم فقط با یک ست باخته کسب کرد، در تمام 9 دوره‌ای که ایران توانسته پارالمپیک روی سکو برود، به عنوان بازیکن، مربی یا سرپرست کنار ملی‌پوشان حضور داشته است.

در حالی که خیلی‌ها راز موفقیت والیبال نشسته ایران را به عنوان یکی از پرافتخارترین تیم‌های تاریخ ورزش ایران حضور هادی رضایی در رأس آن می‌دانند، او فعلا ساز جدایی کوک کرده است. رضایی در بخشی از صحبت‌های خود می‌گوید: «گفتن اینکه تیم ملی والیبال نشسته بهترین تیم تاریخ ورزش ایران است، شاید درست باشد، اما این توقع بیش از حد را روی دوش تیم می‌گذارد. هنوز به مسابقات نرفته بودیم همه می‌گفتند طلا را برای شما کنار گذاشتیم. جالب اینکه می‌گویند شما بهترین تیم جهان و بهترین تیم ورزش ایران هستید، اما پاداش بچه‌های ما نصف دیگر ورزشکاران است!»

او درباره دلایل جدایی خود می‌افزاید: «من گفتم دیگر نیستم چون فکر می‌کنم قیافه من برای خیلی‌ها تکراری شده است و همه از من توقع دارند. از خبرنگاران بگیر تا دوستان و بازیکنان قدیمی‌ام که انتظار دارند روی نیمکت تیم ملی بنشینند. اینها فشارهای مضاعفی را روی من می‌گذارد. بحث اختلاف وجود ندارد و من بیش از حد خسته هستم. از سوی دیگر حرف و حدیث‌ها هم اذیتم می‌کند.»