یک پیشنهاد برای درآمد پایدار مطبوعات

منصور مظفری‪-‬ برکسی پوشیده نیست که به دلیل سیاستگذاری‌های اشتباه و برداشت‌های سلیقه‌ای از قانون، وضعیت رسانه‌های مکتوب خوب نیست.این رسانه‌ها علیرغم آنکه سهم قابل توجهی در جریان دهی در فضای رسانه‌ای، سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و... دارند اما همواره مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند. در واقع دیوار کوتاه این رسانه‌ها باعث شده همواره در مقام و جایگاه بدهکار باشند و هیچ وقت نتوانند قدری هم از شرایط آشفته و نگران‌کننده خود از نظر اقتصادی بنویسند.و اگر هم اشاره‌ای کردند متاسفانه به آن توجه چندانی نشده است.
به هر حال ظهور و بروز شبکه‌های اجتماعی نیز سبب شده رویکردهایی که به آن اشاره کردم تقویت نیز شود. در واقع برخی مسئولان تصور می‌کنند همین که هر از گاهی مطلبی در این شبکه‌ها منتشر کنند اطلاع‌رسانی انجام شده لیکن اولا بیشتر مردم در این شبکه‌ها حضور ندارند و ثانیا از منظر حرفه‌ای چنین مطالبی ارزش خبری و اطلاع‌رسانی ندارد.
از همان ایام تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری، آیت‌الله رئیسی نشان دادند که به نسبت روسای جمهور قبلی درک روشن‌تر و بهتری از رسانه‌ها علی الخصوص مطبوعات دارند و با نگاه فراجناحی خود سعی می‌نمایند نگاه یکسانی به این رسانه‌ها داشته باشند. به همین دلیل از همان روزهای نخست تشکیل دولت جدید این امید در دل مدیران مطبوعات جوانه زد رویکردهای حمایتی و مفید به این رسانه‌ها به مانند دولت‌های قبلی نیست.سوگمندانه در دوره‌های پیش، این تصور ایجاد شده بود که مطبوعات سربار و صدقه‌بگیر هستند و این درحالی بود که در چالش‌های رسانه‌ای مختلف همین رسانه‌ها بودند که وارد میدان می‌شدند و کمک رسان بودند.
در مجموع عرض بنده این است که حالا که رئیس جمهور محترم از همان روزهای تبلیغات نگاه ویژه‌ای به مطبوعات اعم از چپ و راست داشتند بایستی این نگاه در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و ایضا معاونت مطبوعاتی و اطلاع‌رسانی نمود روشن و واضح داشته باشد.


یکی از دغدغه‌های اصلی مطبوعات که به آن اشاره نیز داشتم بحث مهم درآمد پایدار است. یعنی رسانه‌های سنتی به سبب جایگاهی که دارند باید از ردیف‌های مشخص و معین بودجه‌ای برخوردار بوده تا بتوانند براساس آن برنامه‌ریزی نموده و به ثبات برسند.
در حال حاضر به دلیل نگاه‌های سیاسی حاکم و برخورد‌های جناحی، مطبوعات با انواع و اقسام مضیقه‌های مالی دست به گریبان هستند که نتیجه آن ضعف و تحلیل رفتن این رسانه‌هاست. روزنامه یک کالای مهم فرهنگی محسوب می‌شود و این کالا در دنیای جدید رسانه در اتمسفر و فضای جدیدی باید روزگار خود را بگذراند که آن پلن‌های مشخص اقتصادی و مالی است.
بنده عطف به تجربه مطبوعاتی و مدیریتی خود و در راستای تاکید بر اینکه روزنامه‌ها نمی‌خواهند صدقه بگیر دولت‌ها باشند پیشنهادی را خدمت وزارت محترم فرهنگ و ارشاد اسلامی و به طور مشخص معاونت مطبوعاتی این وزارتخانه بیان می‌نمایم.
در طول سال، ده‌ها پروژه بزرگ دولتی و ملی در حوزه‌های مختلف اقتصادی و عمرانی انجام می‌شود که این پروژه‌ها قطعا نیازمند ضمیمه و پیوست رسانه‌ای هستند. حتما مسئولان و مدیران این پروژه‌ها نیز تمایل زیادی دارند تا حاصل دسترنج شان به سمع و نظر مردم برسد و مردم از صفر تا صد این پروژه‌ها که از بیت‌المال می‌باشد در جریان باشند و برای آیندگان نیز به یادگار بماند یعنی در این موضوع یک نیاز دو طرفه بین رسانه و مسئولان این پروژه‌های دولتی وجود دارد. به نظر می‌رسد اگر درصدی مشخص از هزینه‌های اجرای این پروژه‌ها به مطبوعات مستقل و شاخص اختصاص یابد هم نیازهای فوق برطرف می‌شود و هم این رسانه‌ها به درآمدی پایدار می‌رسند.
البته این ایده نیازمند چکش کاری است ولی برای شروع می‌توان روی آن بحث و بررسی نمود.برای مثال چنین ایده‌ای نیازمند نظارت جدی است چرا که بنا نیست رسانه‌های دولتی وشبه دولتی ذی نفع شوند زیرا آنان بهرحال یک دست شان در جیب بیت المال است در عین حالی که کارکردی نیز ندارند!
بنده حاضر هستم در صورت ابراز تمایل از سوی مسئولان مرتبط، این ایده را با جزئیات بیشتر تشریح نمایم. همچنین بهتر است کارشناسان و اهالی مطبوعات نیز اگر راهکاری برای جلوگیری از مرگ تدریجی مطبوعات دارند ارائه دهند تا فکری برای این بحران شود.