روزنامه ایران ورزشی
1400/06/31
نه، پاریس لندن نیست!
یادداشت علی بابازاده «وقت زیادی را صرفِ حرف زدن درباره ۱۸ آوریل و سوپرلیگ نکرده‌ام و دوست ندارم روی افسانه‌پرداز‌ها و ناکام‌ها تمرکز کنم. دور هم جمع شده‌ایم تا از جذابیت فوتبال اروپا برای همه دفاع کنیم. روی عزم و قدرت چفرین تکیه کردیم و مقابل کودتای نیمه شب ایستادیم. چفرین گفت برنده خواهیم شد و در نهایت نیز برنده شدیم.» پاداشِ همراهی نکردنِ تیم‌های استعمارستیز، رسیدن به ریاستِ اتحادیه باشگاه‌های اروپایی بود! جولانِ ناصرالخلیفی و دیگر شاهزادگانِ قطری در پاری‌سن‌ژرمن امانِ عاشقانِ «روحِ فوتبال» را بریده و باشگاه فرانسوی که به تازگی تحت حمایت الکساندر چفرین، رئیس یوفا نیز قرار گرفته برای رسیدن به اهدافش دست به هر کاری می‌زند؛ آشفته بازارِ PSG می‌توانست با یک شکست غیرمنتظره برابر المپیک لیون دوچندان شود ولی گل‌های نیمار و مائورو ایکاردی راه فرار از بحران را به مربی آرژانتینی نشان داد. یوفا و فیفا پست و منصب‌ها را بین خودی‌ها تقسیم کرده و تفاوتی با دوره پلاتینی و سپ بلاتر ایجاد نشده؛ باشگاه‌های یوونتوس، رئال مادرید و بارسلونا به دلیل خارج نشدن از پیمانِ سوپرلیگ همچنان به واسطه یوفا تحت فشار قرار گرفته‌اند و درست در روزهایی که قطری‌ها «دیکتاتوری» خود را ادامه می‌دهند، آنیلی، پرز و لاپورتا مدیرانی خودکامه خوانده می‌شوند. پیروزی یکشنبه شب پاریس برابر لیون جدای از نتیجه و کامبک شاگردان پوچتینو، تحتِ تأثیر تعویض دقیقه ۷۶ مسی با اشرف حکیمی قرار گرفت و فوق ستاره آرژانتینی که در شب‌های نیمکت‌نشینی بارسلونا نیز خنده به لب داشت، با چهره‌ای بهت زده و بدون دست دادن با هموطن خود زمین مسابقه را ترک کرد و تابِ چهارده دقیقه بیرون ماندن از زمین مسابقه را نداشت. «جنگِ ستارگان» در پارک دوپرنس به قدری بالا گرفته که کار از دست مربی خوش‌اخلاق آرژانتینی خارج شده و تک‌تک بازیکنان ادعای ریاست و برتری دارند؛ در واقع همراه کردن این تعداد از فوق‌ستاره مغرور با اندیشه‌های مربی، حداقل از عهده مائوریسیو برنخواهد آمد و حالا که خلیفی برای تکمیلِ لیستِ «بازیکن-رئیس» خود دست روی پل پوگبا گذاشته، بهتر است فکری به حال نیمکت مربیگری تیمش هم بکند و سراغِ نفری جایگزین همانند خودش برود! کیست که نداند امباپه برای فرار از پادگانِ پاریس لحظه شماری می‌کند و واکنش مسی به تعویض برابر لیون نشان داد که او PSG را تیم محبوب و مورد علاقه خود نمی‌داند. باشگاه برای دست تکان دادنِ نیمار به سوی هواداران پاداش‌هایی باور نکردنی پرداخت می‌کند و درست در چنین شرایطی بارسلونا چوبِ حراج به ستاره‌هایش زده. اختلاف‌ها و اعتراضات نسبت به بیرون آوردن لئو رسانه‌ای شده و پوچتینو سعی کرده تا شرایط را آرام جلوه دهد؛ «صرفاً مسی را به دلیل ترس از مصدومیت و فشار بازی‌های آینده تعویض کردم؛ همه می‌دانند که ما بازیکنان بزرگی در اختیار داریم و این من هستم که در کنار خط تصمیم نهایی را می‌گیرم. ممکن است نظراتم خوشایند همه نباشد ولی به شخصه از تمامی آنها دفاع می‌کنم!» شرایط نشان از آن دارد که مربی آرژانتینی حتی در صورت کسب موفقیت‌های چشمگیر، گزینه درازمدت و موردِ پسند پاریسی‌ها نیست و کار از همین حالا به تهدید و اولتیماتوم کشیده؛ پوچتینو یادش رفته که پاریس، لندن نیست و دنیل لوی مدیر تاتنهام، با ناصرالخلیفی مالک PSG شباهتی ندارد؛ دقیقاً همانگونه که بن‌حمد آل‌ثانی گفته مائوریسیو را تهدید به اخراج کرده؛ «لندن شهر زیبایی است. پوچتینو و تو این را خوب می‌دانی!»
