مهر ماه که می‌رسد بوی دفتر نو و مداد و خودکار همه جا را پر می‌کند، شهر پرمی‌شود از دفترچه‌های کوچک و مدادهای رنگی که پشت هم قطار می‌شوند، اما کمی آن طرف‌تر در نقطه صفر مرزی در کپرهای رنگ‌ورو رفته روستاهای علی‌آباد، بمپور، راسک و کنارک بوی پاییز آنقدرها هم دلچسب نیست. كودكان با دمپایی‌های لاستیکی پاره راه کپر را کز می‌کنند و خودشان را پای تخته سیاهی می‌رسانند که بارها بدون کچ مانده است. اینجا روستاهایی در مدار صفر مرزی است، جایی که هر لحظه بیم بادهای سهمگین می‌رود و خاک میهمان ناخوانده مردم روستاست. خبری از دفتر و کتاب نیست و بچه‌ها دل خوش می‌کنند به دست کسانی که از خیلی دورتر دل‌شان برای بچه‌ها می‌تپد.

بیش از 6 سال است که جمعیت طلوع بی‌نام و نشان‌ها کیف و لوازم‌التحریر را به نقاط صفر مرزی کشور می‌برد و به دست دانش‌آموزان مناطق کم‌برخوردار مرزی کشور می‌رساند. کافی است عمو اکبر بخواهد، آن‌وقت است که سیل کمک‌ها به سمت او روانه می‌شود.

داستان کمپین صفر مرزی از روزی آغاز شد که عکس کودکی که از گونی برنج به جای کیف مدرسه استفاده کرده بود، در فضای مجازی پخش شد و آنجا بود که به این فکر افتادیم تا برای نقاط صفر مرزی کشور کیف و لوازم‌التحریر ارسال کنیم تا دانش‌آموزان نقاط صفر مرزی کشور هم با کیف به مدرسه بروند

اکبر رجبی مشهود، مدیرعامل جمعیت طلوع بی‌نام و نشان‌ها به «شهروندآنلاین» توضیح می‌دهد که  امسال بیش از 6هزار کیف و لوازم تحریر به نقطه صفر مرزی کشور ارسال خواهد شد که این تعداد رو به افزایش است. هدف اصلی این است تا آنجایی که امکان دارد با ارسال کیف و لوازم‌التحریر جلوی بازماندگی از تحصیل دانش‌آموزان گرفته شود.

داستان کمپین صفر مرزی از روزی آغاز شد که عکس کودکی که از گونی برنج به جای کیف مدرسه استفاده کرده بود، در فضای مجازی پخش شد و آنجا بود که به این فکر افتادیم تا برای نقاط صفر مرزی کشور کیف و لوازم‌التحریر ارسال کنیم تا دانش‌آموزان نقاط صفر مرزی کشور هم با کیف به مدرسه بروند.

رجبی تعریف می‌کند که این کیف‌ها شاید از نظر خیلی‌ها کم و کوچک باشد، اما در تمام این سال‌ها ما دیده‌ایم که چطور سرنوشتی را تغییر می‌دهد و باعث می‌شود کودکان به تحصیل ادامه بدهند.

این فعال حوزه اجتماعی می‌گوید نکته مهم ماجرا این است که کمپین صفر مرزی در زمان کرونا هم اجرا شد و خیلی‌ها این سوال را داشتند که چرا در زمانی که مدارس آنلاین است، ما کیف و لوازم‌التحریر ارسال می‌کنیم؟ واقعیت این است که تحقیقات ما از مناطق کم‌برخوردار حاکی از آن بود که کودکان در شرایط متفاوت به مدرسه می‌روند و البته این نکته هم وجود دارد که حتی اگر مدارس آنلاین باشد، به هرحال هر دانش‌آموزی دفتر و مداد برای نوشتن مشق لازم دارد.

او با بیان اینکه کمپین نقطه صفر مرزی راهی برای پیشگیری از آسیب هم می‌تواند باشد، ادامه می‌دهد:  «خیلی از افرادی که امروز کارتن‌خواب هستند به دلیل فقر و نداشتن لوازم‌التحریریه به مدرسه نرفته‌اند و همین موضوع باعث شده وارد چرخه آسیب و اعتیاد شوند، ما بر این باوریم که اگر با این کیف‌ها یک دانش‌آموز هم به تحصیل خود ادامه بدهد و چرخه آسیب و اعتیاد را تجربه نکند، کافی است.

مردم می‌توانند حتی با خرید یک مداد هم در این کمپین در کنار ما باشند و در کنار هم باشیم تا هیچ دانش‌آموزی حسرت درس و کتاب به دلش نماند.»

اما این همه کاری نیست که عمو اکبر و گروه خارق‌العاده‌اش انجام می‌دهند. طرح بوی ماه مهر نیز کار بزرگی است که با همراهی افراد خیر و خیرخواه انجام می‌شود.

رجبی که خیلی‌ها او را عمو اکبر می‌شناسند، تأکید می‌کند از زمانی که جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها تشکیل شده است، کمپین بوی ماه مهر نیز تشکیل شده است.

کار این کمپین حمایت از خانواده‌های افراد بهبودیافته است، یعنی برای بچه‌هایی که پدر یا مادر معتاد داشته‌اند، اما مدتی است که اعتیاد را ترک کرده‌اند، لوازم‌التحریر و کیف و کفش تهیه می‌شود و در طی تحصیل نیز اگر نیاز به مشاوره و مددکاری داشته باشند، باز هم مورد حمایت قرار می‌گیرند.

به اعتقاد عمو اکبر هدف این کار این است که این بچه‌ها دوباره وارد چرخه اعتیاد والدین خود نشوند و زندگی بهتری را از زمانی که والدین‌شان درگیر مصرف موادمخدر بوده‌اند، تجربه کنند.

تا قبل از آنکه کرونا همه شادی‌ها را از بچه‌ها برباید، در شروع سال تحصیلی جشن مفصلی برای این بچه‌ها برگزار می‌شد و در همان جا نیز بچه‌ها کیف و لوازم‌التحریر دریافت می‌کردند، اما در این دوسال بچه‌های گروه به تیم‌های مختلفی تقسیم می‌شوند و کیف‌ها و وسایل مورد نیاز بچه‌ها را به خانه‌هایشان می‌برند. البته این سر زدن‌ها یک هدف دیگر را نیز دنبال می‌کند و آن هم رسیدگی به وضعیت افراد بهبودیافته است.

عمو رجب می‌گوید در همین سرزدن‌ها و تحویل وسایل به بچه‌ها متوجه شدیم دختری در یکی از شهرهای حاشیه‌ای تهران از دست آزارهای پدرش درامان نیست و پدری که مدت‌ها مصرف مواد را ترک کرد بود، دوباره به مصرف موادمخدر رو آورده است. خانواده‌ای را پیدا کردیم که توان خرید لوازم مصرفی خانه را ندارند و بچه‌ها از بس نان خورده‌اند، سوءتغذیه گرفته‌اند.

به اعتقاد مدیر عامل جمعیت طلوع بی‌نشان‌ها اینها یک چیز را برای ما روشن می‌کند و آن هم این است که هنوز راه زیادی برای از بین رفتن آسیب‌های اجتماعی در جامعه وجود دارد و همچنان در اول راهیم.

همه تلاش عمو اکبر و دوستانش این است که حتی اگر می‌شود یک کودک را از فرآیند گرفتارشدن در چرخه اعتیاد نجات دهند و این تلاشی است که سبب شده تیم او منحصربه‌فرد باشد.