روزنامه ایران ورزشی
1400/07/04
آینده کشتی از آن آمریکایی‌هاست
یادداشت وحید جعفری بدون تعارف نه کشتی ایران، بلکه کشتی در دنیا با افت جمعیت مواجه شده است و دیگر خبری از آن جمعیت پیگیر و آن کیفیت بالا نیست. چه بخواهیم و چه نه، کشتی در تاریخ بلند خود و در تمام سال‌هایی که قانونمند شد و به عنوان یک رشته ورزشی در بازی‌های المپیک و مسابقات جهانی دنبال گشت، در هیچ زمانی باکیفیت‌تر از دهه ۹۰ میلادی پیش نرفت؛ دهه‌ای طلایی برای کشتی جهان که ستارگان بزرگی در آن دوره به کشتی ورود کرده و این رشته را به کمال رساندند. در واقع در دهه ۹۰ میلادی کشتی جهان به نوک قله رسید و بعد اندک اندک پس از یک صعود زیبا و لذت‌بخش به سمت پایین در حال حرکت است تا شاهد افت کیفی این رشته در دنیا باشیم، بخصوص در رشته فرنگی که با سال‌های اوج فاصله بسیاری دارد و دلایل این موضوع را در عوامل مختلف می‌توان جست‌وجو کرد. تغییر متعدد قوانین در دوران ریاست رافائل مارتینتی، اقبال بیشتر مردم به رشته آزاد و به دنبال آن علاقه کمتر آمریکایی‌ها - به عنوان یکی از قطب‌های کشتی جهان- به سرمایه‌گذاری در این رشته و دور شدن کشورهای شرق اروپا، منطقه اسکاندیناوی و البته مردمان کشورهای شرقی کره خاکی از جمله دو کره و ژاپن و علت‌های دیگر، همگی باعث شده تا کشتی فرنگی نسبت به رشته آزاد نسبت به روزهای اوج و دوران طلایی خود، افت بیشتری را تجربه کند، البته این تهدید به واسطه رشد زندگی شهری در ایران و جهان و ایجاد طبقه متوسط در دنیا، چون بختک روی کشتی آزاد نیز سایه افکنده و اگر کشورهای صاحب کشتی و سیاست‌های اتحادیه جهانی در راستای گسترش و حمایت این ورزش در دنیا پیش نرود، روز به روز بیشتر شاهد افت جمعیت کشتی و به طبع آن کیفیت این رشته خواهیم بود و دیری نخواهد گذشت که ابتدا شاهد حذف کشتی فرنگی و به دنبال آن تضعیف یا حذف رشته آزاد از المپیک خواهیم بود. چاره چیست؟ آمریکایی‌ها که در زمان مطرح شدن بحث حذف کشتی از المپیک برای ماندن این رشته در بازی‌های تابستانی تلاش بسیاری کردند، احتمالاً بهتر از هر کسی می‌دانند که خطر حذف بیشتر بیخ گوش رشته فرنگی است، آنها تکلیف‌شان را روشن کرده و بخش عمده توان و سرمایه خود را معطوف به رشته آزاد کرده‌اند، از همین رو آینده کشتی از آن آنهاست، به احتمال زیاد آمریکا در آینده، گوی سبقت را از دو رقیب سنتی خود، یعنی ایران و روسیه خواهد ربود و دلیل آن نه تنها صرفاً سرمایه گذاری در این ورزش، بلکه نگاه درستی - که به رشته‌ای چون کشتی دارند- است. کشتی دنیا را به صورت عمده روسیه، آمریکا و ایران زنده نگاه داشته‌اند و در این کشورها مناطق خاصی هستند که این ورزش المپیکی را با ساختن و پرورش قهرمانان بزرگ تغذیه می‌کنند، مناطقی که آنها نیز در آینده نزدیک با رفتن به سمت زندگی شهری و پیوستن به طبقه متوسط کمتر به کشتی خواهند پرداخت و همین زنگ‌های خطر را برای کشتی دنیا به صدا درآورده اما در این میان باز برگ برنده نزد آمریکایی‌هاست. آنها تنها دلخوش به مناطق کشتی‌خیز خود نیستند و کشتی را در کالج‌های خود دنبال می‌کنند، از همین رو آمریکایی‌ها با آن فرهنگ خود برتربینی و نگاه علمی به ورزش سنتی‌ای چون کشتی، تا حدود زیادی آینده خود در این رشته را تضمین کرده‌اند و این به آنها کمک خواهد کرد تا هر چه به جلو پیش می‌رویم و معادن کشتی‌خیز ایران و روسیه محدود و کمتر می‌شوند، با ثبات‌تر و دست بالا به مصاف رقبای سنتی خود بیایند و برای موفقیت تلاش کنند. برای همین اگر به خود نیامده و هرچه زودتر کشتی را با قدرت وارد مدارس و دانشگاه‌های ایران نکرده و به واسطه آن به طبقه متوسط تسری نبخشیم، رشته ملی ایران همچون بسیاری دیگر از نماد‌ها و فرهنگ‌های ایرانی تضعیف شده و به دست فراموشی سپرده خواهد شد.
