آموزش و پرورش و دولت الکترونیکی

امیر عباس نخعی‪-‬ سال تحصیلی تازه‌ای با دولت جدید فرا رسید اما آنگونه که انتظار می‌رفت همه چیز مهیا نیست، دستکم آنگونه که باید باشد نیست. چند نکته را کوتاه با مسئولان در میان می‌گذارم تا شاید راهکارهای مناسب فراهم شود.
سالی که کرونا سایه وحشت خود را گستراند، والدین نخستین انتخابشان دور کردن فرزندانشان از مدارس بود تا اولا مراقب آن‌ها باشند و ثانیا از انتقال و چرخش ویروس در خانواده‌شان جلوگیری کنند.
از آن تاریخ بیش از دوسال می‌گذرد و سیستم آموزش از راه دور به برکت گسترش اینترنت پرسرعت در جای جای ایران مورد پذیرش
قرار گرفت و «شاد» خود را به سیستم آموزشی کشور در کنار ثبت‌نام الکترونیکی کتاب و سیستم «پادا» جا انداخت.


اما این همه کار نبود! چون حلاوت دولت الکترونیکی زمانی در زندگی ساری و جاری می‌شود که باری از مشکلات بردارد و زندگی را سهل‌تر کند نه آنکه بخشی از جامعه را سرگردان سازد.
اگر آموزش و پرورش فعلا وزیر ندارد و
زیر نظر سرپرست اداره می‌شود این به معنای این نیست که مشکلات این حوزه آنگونه که باید در نظر گرفته نشود.
به عنوان مثال امسال می‌خواستم برای فرزندم از مدرسه‌ای به مدرسه دیگر انتقالی بگیرم. پرونده‌ها را گرفتن و بردن کاری نداشت اما مشکل از آنجا شروع شد که در سیستم «پادا» باید ارتقاء تحصیلی دخترم ثبت می‌شد و بعد ثبت‌نام در مدرسه جدید انجام می‌شد.
مدت‌ها طول کشید و سیستم پادا دچار مشکل بود و مدرسه جدید در انتظار ثبت ارتقاء تحصیلی (توسط مدرسه قبلی از کلاس دوم به سوم پایه) بود تا ثبت نام انجام گیرد. بعد از مدتی به ما اعلام شد این ثبت ارتقاء تحصیلی توسط مدرسه انجام شده اما بعد از ثبت ارتقاء هم پادا (سیستم الکترونیکی که باید برای راحتی کار باشد) همچنان مدرسه قبلی را به عنوان مدرسه اصلی نشان می‌داد و تا به امروز که مدارس شروع شده فرزندم تنها به لطف همکاری و محبت مدیر و معاونان مدرسه جدید درس را شروع کرده و چون کار انتقال الکترونیکی هنوز انجام نشده در شاد نمی‌تواند انتخاب مدرسه کند و از طرف دیگر برای دریافت کتاب چون در مدرسه قبلی ثبت‌نام الکترونیکی شده و بعد آمده مدرسه جدید بنابراین هنوز کتاب نگرفته و تکلیف گرفتن کتاب‌هایش هم معلوم نیست. این نمونه کوچکی از سرگردانی است که دولت الکترونیکی در آموزش و پرورش ایجاد کرده و حتما هستند کسانی‌که چنین مشکلاتی یا از نوع دیگر آن دارند و مدیران و معاونان با تجربه و علاقمند مدارس اینگونه مشکلات را خود با درایت رفع رجوع می‌کنند.
اما نکته بعدی واکسیناسیون دانش‌آموزان و معلمان است.
کرونا تنهایی و دور بودن از نظام پرورشی مدارس، دوری از دوستان هم سن و سال، توانایی دوست‌یابی، مراوده، ارتباط و گفتگوی صحیح را از کودکان دریغ کرده و این ضربه بزرگ و جبران ناپذیری به همراه خواهد داشت.
باید با واکسیناسیون سریع و به موقع (چنانکه الآن از سرعت قابل قبولی برخوردار است) مدارس برای بازگشت دانش‌آموزان هرچند موقت فراهم کرد.
نباید اولویت واکسیناسیون کادر آموزشی و حتی کودکان را فراموش کرد و دائم به تاخیر انداخت که خسران زیادی به همراه خواهد داشت.
امید است تا در کنار الکترونیکی شدن واقعی و درست نظام آموزش و پرورش راهی برای بازگشت سالم دانش‌آموزان هرچند کوتاه مدت به مدارس پیدا کرد.