روزنامه کيهان
1400/07/12
محمد(ص) ستوده خدای عالمیان
قرآن کریم، تجلیگاه شخصیت عظیم رسول گرامی اسلام صلی الله علیه و آله است و اوصاف بی‌نظیر آن سفیر الهی را می‌توان از لابلای آیات نورانی کتاب وحی جست. آن دُرّ شاهوار و گل سرسبد آفرینش، در همه صفات، بی‌بدیل و در مراتب عرشی خود یگانه و منحصر به فرد است و خداوند خود به معرفی او پرداخته و به گونه‌ای بی‌سابقه از او تمجید فرموده است.خداوند با رسالت او همه شریعت‌ها را نسخ فرمود و سیطره دین او را در گستره گیتی وعده داد. او را خاتم المرسلین و برتر از تمام انبیا خو‌‌‌اند که با نبو‌‌‌‌تش کتاب انبیا خاتمه می‌یابد.
- او را به اخلاق والا و عظیم ستود [وَ إنّکَ لَعَلى خُلُقٍ عَظيمٍ؛ يقينا تو بر اخلاق عظیمی قرار داری «قلم /۴»]
- و بهانه رحمت برای عالمیان قرار داد [ وَ ما أرْسَلناكَ إلّا رَحمَهًْ لِلعالَمين؛ و تو را جز براى رحمت بر جهانيان نفرستاديم «انبيا/ ١٠٧»]
- سینه‌اش را گشاده و فراخ ساخت [ألَم نَشرَحْ لَكَ صَدرَك؛ آيا سينه‌ات را گشاده نکردیم؟ «انشراح/۱»]
- و نامش را بلند آوازه گردانید [ وَ رَفَعْنا لَكَ ذِكْرَك «انشراح/ ۴»]
- و والاترین مقام و منزلت یعنی «مقام محمود» را به او عنایت فرمود [ عَسَى أنْ يَبعَثَكَ رَبُكَ مَقاماً محمودا؛ امید است پروردگارت تو را به مقام ستوده برانگیزد «اسرا/ ۷۹»]
- و به جان عزیزش قسم یاد کرد [وَ لَعَمرُكَ إنّهُم لَفى سَكرَتِهِم يَعمَهون؛ به جان تو سوگند آنان در مستی خود فرو رفته و سرگردانند «حجر/ ۷۲»]
- مقام قرب او از همه مقربان و خاصان درگاه الهی بیشتر است که فرمود [ثُمّ دَنَی فَتَدَلّی فَکانَ قابَ قَوسَینِ أوْ أدنَی؛ سپس نزدیک شد و نزدیک‌تر رفت و فاصله‌اش به اندازه دو کمان یا نزدیک‌تر شد «نجم/ ۸ و ۹»]
- دینش را کامل‌ترین و مایه خوشنودی خود قرار داد [أليَومَ أكمَلتُ لَكُم دينَكُم... وَ رَضيتُ لَكُمُ الإسلامَ دينا؛ امروز دینتان را برای شما کامل کردم... و اسلام را برایتان به عنوان دین پسندیدم «مائده/ ۳»]
- و وعده فرمود جز دین او را هرگز از بندگان نپذیرد [ وَ مَن يَبتَغِ غَيرَ الإسلامِ ديناً فَلَن يُقبَلَ مِنهُ؛ هر که دینی جز اسلام طلب کند هرگز از او پذیرفته نمی‌شود «آل عمران/ ۸۵»]
- آنچه انبیای الهی تقاضا کردند، خداوند بی‌تقاضا به او عطا کرد. به عنوان نمونه:
۱. حضرت آدم از خداوند غفران طلب کرد [وَ إنْ لَم تَغفِرْ لَنا...؛ اگر ما را نیامرزی و به ما رحم نکنی مسلما از زیانکاران خواهیم بود «اعراف/ ۲۳»] ولی خداوند به رسول مکرم اسلام، وعده غفران داد [لِیَغفِرَ لَکَ اللهُ ما تَقَدّمَ مِن ذَنبِكَ وَ ما تَأخّرَ؛ تا خداوند گناه گذشته و آینده تو را - به زعم مشرکان- بیامرزد «فتح/ ۲»]
۲. نوح نبی از خداوند خواست کافران را ریشه‌کن کند [ رَبّ لاتَذَرْ عَلَی الأرضِ مِنَ الکافِرینَ دَیّاراً؛ پروردگارا! هیچ یک از کافران را بر روی زمین باقی مگذار «نوح/ ۲۶»] ولی به حبیب خود وعده حفاظت از مخالفانش را داد [إنّا کَفَیناکَ المُستَهزِئینَ؛ ما شر استهزا کنندگان را از تو بازداشته‌ایم «حجر/ ۹۵»]
۳. موسای کلیم از خداوند تقاضای شرح صدر نمود [رَبّ‌اشْرَحْ لِی صَدری؛ پروردگارا! سینه‌ام را گشاده فرما «طه/ ۲۵»] اما رسول خود را چنانکه گذشت شرح صدر عطا فرمود [ ألم نشرح لک صدرک]
۴. حضرت ابراهیم درخواست نمود خداوند او و فرزندانش را از پرستش بت‌ها دور بدارد [وَ اجْنُبنى وَ بَنِیّ أنْ نَعْبُدَ الأصنامَ؛ و من و فرزندانم را از پرستش بت‌ها دور بدار «ابراهیم/ ۳۵»] اما خاندان مکرم رسول خود را به زیباترین وجه ستود و از همه ناپاکی‌ها دور ساخت و منزلتی بی‌نظیر بخشید [إنّما يُريدُ اللهُ لِيُذهِبَ عَنكُمُ الرّجسَ أهلَ البَيتِ وَ يُطَهّرَكُم تَطهيرا؛ جز این نیست که خداوند می‌خواهد هر گونه پلیدی را از شما اهل بیت برطرف کند و شما را چنانکه شایسته است پاک و پاکیزه گرداند «احزاب/ ۳۳»]
- تنها یادگار او فاطمه(س) را کوثر نامید و به او وعده ازدیاد نسل پاکش را داد.
- در سوره دهر طی هجده آیه (از آیه ۵ تا ۲۲) ایثار خاندان رسالت (علی، فاطمه و حسنین علیهم‌السلام) و اطعامشان به مسکین، یتیم و اسیر را بیان کرد و از انواع نعمت‌های بهشتی سخن گفت اما به احترام دخت والامقام رسولش ذکری از بانوان بهشتی به میان نیاورد.
- صدها آیه در تمجید على عليه السلام آن وصی و جانشین رسولش نازل فرمود و او را به منزله جان پیامبر خود معرفی فرمود.
- او را بی‌هیچ قید مکانی و زمانی الگوی تمام بشریت معرفی فرمود [لَقَد كانَ لَكُم فى رَسولِ اللهِ اُسوَهًْ حَسَنهًٌْ؛ یقینا برای شما در روش پیامبر خدا، الگوی نیکویی است «احزاب/ ۲۱»]
- خُلق نیک و رفتار کریمانه‌اش را از رحمت خداوند دانسته است که به وسیله آن دل‌ها را به سوی خود جذب می‌کند [فَبِما رَحمَهًْ مِنَ اللهِ لِنتَ لَهُم؛ پس به مهر و رحمت خداوندی با آنان نرم خوی شدی «آل عمران/ ۱۵۹»]
- او را به معراج برده و به مقام عبودیت رسانیده است [سبُحانَ الّذی أسرى بِعَبدِهِ ليلاً...؛ منزه است خداوندی که شبی بنده‌اش را سیر داد... «اسرا/ ۱»]
- گاه او را نبی خطاب فرموده و گاه رسول [یا أیّهَا النّبیُ - یا أیّهَا الرّسُول] و مسلمانان را از اینکه او را به نام بخوانند نهی کرده [لاتَجعَلُوا دُعاءَ الرّسُولِ بَينَكُم کَدُعاءِ بَعضِكُم بَعضاً؛ صدا زدن پیامبر را (بدون حفظ ادب رسالت) مانند صدا زدن بین خودتان قرار ندهید «نور/ ۶۳»]
- و اينكه صدای خود را نزد او بلند نکنند [لا تَرفَعُوا أصواتَكُم فَوقَ صَوتِ النّبىّ؛ صدایتان را بلندتر از صدای پیامبر نکنید «حجرات/ ۲»]
- گاه از سر شفقت و محبت شدیدی که به حبیب خود دارد او را از عملی بازداشته است به عنوان نمونه:
۱. [يا أيّها النّبىُ لِمَ تُحَرّمُ ما أحَلّ اللهُ لَکَ؛ ای پیامبر! چرا آنچه که خداوند بر تو حلال کرده بر خود حرام می‌کنی؟ «تحریم/ ۱»]
۲. [ فَلَعَلّکَ باخِعٌ نَفسَکَ...؛ شاید تو می‌خواهی اگر (کافران) به این سخن ایمان نیاورند خود را از شدت اندوه هلاک کنی؛ کهف/ ۶]
۳. [طه ما أنزَلنا عَلَيكَ هذا القُرآنَ لِتَشقَی؛ ما این قرآن را بر تو نازل نکردیم تا به مشقت افتی «طه/ ۲»]
- و آنگاه که نگرانیِ او را از تمسخر یهود در قبله نخستین(بیت المقدس) دید، قبله را برای خوشنودی او تغییر داد [ فَلَنُوَلِیَنّکَ قِبلَهًْ تَرضاها؛ یقینا تو را به سوی قبله‌ای که می‌پسندی برمی‌گردانیم «بقره/ ۱۴۴»]
- و چون سوز هدایتش را برای گمراهان و گناهکاران امت یافت به او وعده شفاعت کبرا داد [وَ لَسَوفَ یُعطیکَ رَبّکَ فَتَرضى؛ پروردگارت آنچنان عطایی به تو خواهد کرد که خوشنود شوی «ضحی/ ۵»]
- و نامش را بارها در کلام وحی، در کنار نام خود قرار داد: [وَ للِه العِزهًْ وَ لِرسولهِ «منافقون/ ٨»] [أطيعُوا اللهَ وَ الرّسول «أل عمران/ ٣٢»] [إستَجيبُوا الله و لَلرسول «انفال/ ٢٤»] [آمِنوا بالله وَ رَسولِه «نساء/ ١٣٦»]
- او خود را به وصف «رؤوف و رحيم» به خلايق شناساند [إنّ اللهَ بالناسِ لَرؤُوفٌ رَحيم «بقره/ ١٤٣»] و حبیب خود را نیز با این دو صفت معرفى فرمود [ بالمؤمنينَ رَؤوفٌ رَحيم «توبه/ ١٢٨»]
- او را از هر کلام بیهوده‌ای مبرا نمود و تمام سخنش را برای مسلمانان حجت دانست [وَ ما یَنطقُ عَنِ الهَوَی إن هُوَ وَحىٌ يُوحى؛ و از روی هوا و هوس سخن نمی‌گوید و گفتار او چیزی جز وحی که بر او نازل میشود نیست «نجم/ ۳و۴»]
- و امتش را بهترین امت‌ها شمرد [کُنتُم خَیرَ اُمّةٍ؛ شما بهترين امت هستيد
«أل عمران/ ١١٠»]
- او را به چراغی فروزان برای امت تعبیر فرمود [وَ سِراجاً مُنیراً «احزاب/ ٤٦»]
- تصريح نمود كه او را هرگز رها نكرده و بر او خشم نخواهد گرفت [ما وَدّعَکَ رَبّکَ وَ ما قَلَی «ضحى/ ٣»]
- وجود مقدسش را مانع نزول عذاب شمرد [وَ ما کانَ اللهُ لِیُعَذّبَهُم وَ أنتَ فِیهِم؛ خداوند هرگز آنان را عذاب نخواهد کرد مادامی که تو در میانشان به سر بری «انفال/ ۳۳»]
- و سرانجام خود و ملایکش به طور پیوسته و مستمر بر او درود می‌فرستند و به مؤمنان نیز امر می‌کند که بر او درود بفرستند [إنّ اللهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلّونَ على النّبىّ يا أيّها الّذينَ آمَنوا صَلّوا عَلَيهِ وَ سَلّموا تسليما؛ همانا خدا و فرشتگانش بر پیامبر درود و رحمت می‌فرستند ای اهل ایمان! بر او درود فرستید و به طور کامل تسلیم امر او باشید
«احزاب/ ۵۶»] سید ابوالحسن موسوی طباطبایی
سایر اخبار این روزنامه
تکیه‌کنندگان به بیگانه برای تأمین امنیت به‌زودی سیلی می‌خورند
چرایی یک دستور(یادداشت روز)
اخبار ویژه
چرا صهیونیست‌ها جرأت تعرض به کشتی‌های حامل سوخت برای لبنان را پیدا نکردند؟
یزدانی و زارع با طلای جهان دل مردم را شاد کردند/4 آزادکار به فینال رسیدند
رسیدگی به ۵ پرونده از ۱۹ شکایت علیه مدیرمسئول کیهان
محمد(ص) ستوده خدای عالمیان
واردات لوازم خانگی کره‌ای از مسیر کوله‌بری و ته‌لنجی صورت می‌گیرد
روایت دو هجرت که انقلاب را سال‌ها به جلو راند
سیاست خارجی و اقتصاد کشور را به مذاکرات و برجام محض گره نمی‌زنیم
نباید در مرز آذربایجان رزمایش برگزار می کردیم!
