شهروند| هفت‌تپه تعیین‌تکلیف شد؛ واگذاری به شرکت توسعه صنایع نیشکر. خبری که گویا فصل‌الخطاب تمام اعتراضات خواهد بود. قول و قرارها بر پرداخت نخستین معوقه کارگران تا 10 روز آینده شده. کارگرانی که از تیرماه به بعد دریافتی نداشتند. خبر خوش دیگر برای کارگران هفت‌تپه تمدید دوماهه بیمه‌های درمانی است؛ بدون واریز مبلغی. هفت‌تپه، همسایه شوش سال‌هاست کامش تلخ است. شهری اخت گرفته با اعتراض و شرمنده از جیب خالی کارگرانش. کارگرانی که هراز گاهی دست از کار می‌کشیدند و پلاکاردهای اعتراض‌شان را دست می‌گرفتند. گوش شهر پُر شده بود از حکایت حقوق‌های معوقه سه یا چندماهه. زمانی این سوی شهر تجمع می‌کردند و زمانی مقابل فرمانداری می‌ایستادند برای گفتن از گلایه‌هایشان. عکس و فیلم‌هایشان همه‌جا به چشم می‌خورد؛ تصاویری که گرفته می‌شدند به امید شنیده شدن حرف‌هایشان. حرف‌ها و مطالباتی که این‌بار گویی شنیده شده‌اند.
تصمیم بر دولتی شدن
چهارده کیلومتر دورتر از شوش و 10کیلومتر مانده به چغازنبیل جاخوش کرده است؛ کارخانه خبرساز سال‌های گذشته. پا گرفتنش به سال 1338 برمی‌گردد اگرچه آغاز قصه‌اش، ماجرای نفت و انگلیسی‌ها را به یاد می‌آورد به سال 1319. انگلیسی که چشم به نفت خوزستان داشت و مخالف کشت نیشکر بود.
کلنگ کارخانه را دولت به زمین زد و دوسال بعد زمان بهره‌برداری رسید. شرکت سهامی نیشکر هفت‌تپه سال 1354 به تایید مجلس، صاحب اساسنامه شد با سرمایه اولیه چهارمیلیارد ریال زیرمجموعه وزارت کشاورزی. در همان سال‌ها شرکت مکلف به واگذاری 99درصد سهامش شد. سه سال بعد تصمیم‌ها بر دولتی شدن شرکت شد. همه‌چیز تحت کنترل دولت در آمد و  اداره شرکت به وزارت صنعت رسید.