کمک‌رسانی به اندیکا پس از زلزله ادامه دارد
صدوبیست روستای اندیکا از زمین‌لرزه متاثر شدند. بیش از 400 خانه به طور کامل تخریب شده و اصطبل‌ها و مراکز نگهداری از دام‌ها از بین رفته است.
این عمده خسارت مالی است که زمین‌لرزه 5و7دهم ریشتری و پس‌لرزه‌های بعد از آن به روستاهای شهرستان اندیکا وارد کرده. از وقوع اولین زمین‌لرزه 10 روز می‌گذرد، با این حال امدادگران هنوز مشغول کمک‌رسانی به روستاهای این شهرستان هستند.
«ایمان نوروزی» رئیس جمعیت هلال‌احمر شهرستان اندیکا می‌گوید: «مناطق زلزله‌زده اغلب عشایرنشین هستند. در زمان وقوع زلزله بسیاری از این خانواده‌ها هنوز به اندیکا کوچ نکرده بودند، به همین دلیل خوشبختانه تلفات جانی نداشتیم.
اما خانه‌های عشایر در برخی از روستاها تخریب 100درصدی شده. برخی خانه‌ها هم با وجود سرپا بودن، دچار ترک و آسیب شده. با وجود پس‌لرزه‌های متعدد و ناایمن بودن خانه‌ها، مردم معمولا راضی به سکونت در این خانه‌ها نمی‌شوند.»
سرما از راه می‌رسد. عشایری که در زمان وقوع زمین‌لرزه در اندیکا حضور نداشتند هم کم‌کم از راه می‌رسند و سراغ خانه‌های خود می‌روند. برخی در سیاه‌چادرها و برخی دیگر در چادرهای هلال‌احمر، این روزها را سر می‌کنند.
نوروزی می‌گوید: «یکی از دلایلی که همچنان امدادگران هلال‌احمر در اندیکا حضور دارند این است که برخی از خانواده‌های عشایر تازه از راه رسیده‌اند و نیاز به حمایت و دریافت اقلام اضطراری دارند. ما همچنان در مناطق روستایی حضور داریم تا با رسیدن این افراد، پاسخگوی نیازهای ضروری و اولیه آنها باشیم.»
معیشت متاثر از زلزله
روستاهایی که تا پیش از زمین‌لرزه هم جاده آسفالتی برای دسترسی به آن وجود نداشت، این روزها از آسیب‌پذیرترین روستاهای اندیکا بعد از زلزله هستند. برای رسیدن به اهالی این مناطق یا باید از بلد راه کمک گرفت و سختی کوهنوردی در مسیرهای صعب‌العبور را به جان خرید یا باید از امداد هوایی برای رساندن اقلام ضروری به مردم زلزله‌زده استفاده کرد.
به جز کمک‌های هلال‌احمر، تقریبا هیچ کمک‌رسانی دیگری به مردم روستاهای زلزله‌زده نمی‌رسد. از طرفی مردم برای بازسازی خانه‌های خود نیاز حتمی به کمک دولت دارند
«پیام حاجت‌پور» از امدادگرانی است که از اولین ساعات بعد از زلزله برای ارزیابی و بعد، امدادرسانی به مناطق صعب‌العبور اندیکا رفته است. او می‌گوید: «امداد و کمک‌رسانی جمعیت هلال‌احمر به مردم زلزله‌زده در روزهای اول بعد از حادثه است. بعد که شرایط بحرانی به پایان می‌رسد، ماموریت هلال‌احمر برای کمک‌رسانی هم تمام می‌شود.
اما مردم زلزله‌زده به‌خصوص در روستاهای صعب‌العبور نیاز به حمایت‌های بیشتری از سوی دولت دارند. خانه‌های این افراد که اغلب از سنگ و گل ساخته شده بود، از بین رفته. دام‌هایشان تلف شده و اندک وسایلی که برای زندگی داشتند هم زیر سنگ و خاک مانده.
آنچه در این مناطق به شدت احساس می‌شود این است که مردم زلزله‌زده اندیکا برای معیشت خود در ماه‌های آینده دچار مشکل می‌شوند و برای همین نیاز به حمایت فوری دارند.»
درآمد روستانشینان اندیکا اغلب از راه دامداری تامین می‌شود، در حالی که در این زمین‌لرزه دام‌های زیادی تلف شده‌اند. حاجت‌پور می‌گوید: «تقریبا بیشتر خانواده‌های عشایر اندیکا تعدادی از دام‌های خود را از دست داده‌اند.
از 10 رأس دام گرفته تا 40 رأس دام یا بیشتر، میزان تلفات دامی این افراد است. همچنین احشام زیادی بر اثر تخریب اصطبل، آسیب دیده‌اند و باید برای آنها فکری شود وگرنه تلف می‌شوند.»
روستاهایی که نیاز به رسیدگی فوری دارند
روستاهای کوچ‌نشین اندیکا با فاصله‌های بسیار از هم، در مسیری صعب‌العبور و کوهستانی قرار گرفته‌اند. برای همین هم دسترسی به این روستاها کار ساده‌ای نیست. جاده‌های خاکی و پر از کلوخ و سنگ این روستاها به جز چارپایان، تنها با خودروهای سنگینی مثل تراکتور یا خودروهای دو دیفرانسیل قابل تردد است.
«احمدرضا عبدالهی» از امدادگران اندیکا می‌گوید: «به جز کمک‌های هلال‌احمر، تقریبا هیچ کمک‌رسانی دیگری به مردم روستاهای زلزله‌زده نمی‌رسد. از طرفی مردم برای بازسازی خانه‌های خود نیاز حتمی به کمک دولت دارند.
حتی صرفا با دادن وام به زلزله‌زده‌ها، بسیاری از این افراد امکان ساخت خانه ندارند. چون این روستاها در مسیرهای صعب‌العبور قرار دارند و خودروها برای حمل مصالح و … نمی‌توانند در مسیرهای سنگلاخی روستا تردد کنند.
برای همین هم خود مردم روستایی خانه‌های خود در این مناطق را با مصالح سنگ و گل و چوب ساخته بودند؛ خانه‌هایی که ایمنی لازم را ندارند و در همین زلزله، بسیاری از آنها فروریخته و تخریب 100درصدی داشته. برای بازسازی این خانه‌های روستایی تنها ارایه وام از طرف بنیاد مسکن کافی نیست.
درواقع این وام اصلا به درد مردم نمی‌خورد، در حالی که نمی‌توانند با آن خانه‌ای بسازند.»
از کمک‌هایی می‌گوید که به وسیله بالگرد به این روستاها ارسال می‌شود. خانه‌های ناایمن روستاهای اندیکا که از زلزله جان سالم به در برده‌اند، این روزها سرپناه مناسبی برای مردم این مناطق به حساب نمی‌آیند؛ سنگ‌هایی که بی‌هیچ پایه‌ای روی هم سوار شده‌اند و تنها با اندک گلی که روی آن گذاشته شده به هم وصل شده‌اند.
عبدالهی می‌گوید: «فصل سرما از راه می‌رسد. مردم به سرپناهی دائمی نیاز دارند و نمی‌توانند برای همیشه در چادر زندگی کنند. از طرفی خانه‌های ترک‌خورده هم چندان ایمن نیستند و با یک بارش باران احتمال ریزش سقف و دیوارها وجود دارد. علاوه بر اینها، دام‌های روستاییان هم در معرض خطر هستند.
بسیاری از ساختمان‌های نگهداری از دام‌ها از بین رفته است. دام‌ها نمی‌توانند برای مدت زیادی سرمای این مناطق کوهستانی را دوام بیاورند و احتمال تلف‌شدن آنها وجود دارد، برای همین این مناطق نیاز به رسیدگی فوری دارند.»
