روزنامه جوان
1400/07/24
مدال نگرفته‌ها را هم ببینید
همیشه همین‌طور است، قهرمان‌ها دیده می‌شوند، مدال‌آوران مورد استقبال، تعریف و تمجید قرار می‌گیرند و برای گرفتن عکس یادگاری با آن‌ها صف بسته میشود، اما در این میان کسی توجهی به آن‌ها که نتوانسته‌اند به هر دلیلی پیروز باشند، نمی‌کند. رسم نادرست ورزش قهرمانی همین است، اگر ببرید دیده می‌شوید و اگر بازنده باشید، نه و این اتفاق تلخ سال‌هاست که در حال تکرار شدن است. آن‌ها که می‌بازند بدون کوچک‌ترین سروصدایی آرام از جلوی دیدگان همه می‌روند بدون اینکه دیده شوند، بدون اینکه کسی برای‌شان دست تکان دهد و خدا قوتی بگوید.حکایت رحمان عموزاده، یونس امامی و عرفان الهی، سه کشتی‌گیر آزادکار خوب کشورمان که دست خالی از مسابقات نروژ برگشتند همین است. این سه در میان استقبال پرشور علاقه‌مندان به کشتی و نشست‌ها و جلسات تقدیر و تشکر از مدال‌آوران دیده نشدند، آرام و بی‌صدا رفتند تا دوباره از نو شروع کنند. سه کشتی‌گیری که با هزار امید و آرزو برای به دست آوردن دوبنده تیم ملی تلاش کردند و کم هم نگذاشتند، اما دست‌شان به مدال نرسید. از یاد نبریم که قبل از شروع مسابقات همین عموزاد جوان را «رحمان بی‌رحم» لقب داده بودند، ولی خب نشد. این سه دست‌شان به مدال نرسید ولی حالا از حمایت مردی برخوردارند که خوب می‌داند شاگردانش با چه مشقتی به جایگاه فعلی رسیده‌اند.
حال سروصدا‌ها خوابیده، تجلیل‌ها تمام شده، مدال‌آوران و افتخارآفرینان هم از حالا برای مسابقات آینده تلاش می‌کنند و خوب می‌دانند که اگر در باد موفقیت به دست آمده بخوابند دیگر رنگ پیروزی را هم نخواهند دید، اما حکایت این سه نفر تفاوت دارد. حالا که سروصدا‌ها خوابیده، نوبت پژمان درستکار، سرمربی تیم ملی کشتی آزاد است که از سه شاگردش حمایت کند. اقدامی که تاکنون دیده نشده و اگر هم انجام شده اینقدر نادر و کم بوده که در ذهن‌ها نمانده است.
وقتی یک درد کشیده میشود مربی یک تیم، یکی که هم باخت را تجربه کرده و هم برد را، یکی که هم بی‌محلی دیده هم استقبال را، آن وقت اوضاع فرق می‌کند. سرمربی تیم ملی با انتشار یک استوری همراه با تصویر سه کشتی‌گیرش که بعد از مسابقات نروژ نامی از آن‌ها برده نشد، اینگونه از آن‌ها حمایت کرده است: «یونس، رحمان و عرفان دلاوران کشتی، قطعاً آینده متعلق به شماست. زحمات شما نادیده گرفته نمی‌شود. هرچند این روز‌ها کمتر شنیده میشود، اما یقین دارم در تمام پیروزی‌های تیم شما هم سهیم هستید. به امید آینده‌ای روشن برای هر سه عزیز. یا علی.»
این آینده‌نگری و این توجه را باید به فال نیک گرفت. اینکه یک مربی متوجه باشد آن شاگردی که باخته بیشتر به توجه نیاز دارد، نشان از کاربلدی اوست و حتماً هم می‌داند که برای شاگردان موفقش هم باید از این به بعد بیشتر از قبل برنامه داشته باشد، اما فعلاً وقت رسیدگی به روح و روان شاگردی است که نتوانسته موفق باشد. باید او را ساخت برای مسابقات پیش‌رو. بدون تردید عموزاد، امامی و الهی با دیدن این حمایت با انگیزه‌ای دوچندان به خانه کشتی باز خواهند گشت و با جدیتی بیشتر تمرین خواهند کرد تا به موفقیت دست پیدا کنند. موفقیتی که از همین حالا می‌توان نقش پررنگ سرمربی کاربلد تیم ملی را در آن دید.
روحیه دادن به ورزشکار ناکام و تشکر از تلاش‌های او اقدامی است که باید در ورزش نهادینه شود. حرکت سرمربی تیم ملی کشتی آزاد می‌تواند شروع این راه درست باشد که امیدواریم در بقیه رشته‌ها و تیم‌های ملی نیز دیده شود. حرکتی که نشان می‌دهد در ورزش همه چیز فقط قهرمانی و کسب مدال نیست.
سایر اخبار این روزنامه
گشایش‌هایی در راه است
محدودیت‌های بیشتر غرب برای مذاکرات آینده
هدف ۲ هزار کیلومتری در تیررس موشک‌های کروز سپاه
پانسمان بیماران پروانه‌ای سوخت!
یک تیر و چند نشان شورای شهر با تخفیف در عوارض ساخت و ساز
دومین جمعه شیعه‌کشی در امارت طالبان
بازگشت بی‌معنی امریکا به شورای حقوق بشر
رد پای واشنگتن - تل آویو در کشتار بیروت
مدال نگرفته‌ها را هم ببینید
«قبله عالم» مایه عبرت شبکه نمایش خانگی
تداوم مذاکره در بروکسل برای توافق درباره زمان شروع مذاکرات وین
تداوم مذاکره در بروکسل برای توافق درباره زمان شروع مذاکرات وین
