کلاس‌های حضوری؛ استقبال رسمی از کووید۱۹

بابک خطی ‪-‬ «مدارس از نیمه دوم آبان به‌صورت حضوری بازگشایی می‌شود» این پیام رسمی صادر شده‌ی وزارت آموزش پرورش باعث شگفتی فراوان و در عین حال بسیار نگران‌کننده است.
باز شدن مدارس حتی درصورت تحقق وعده‌ی واکسینه نمودن حدود ۶۰ درصد از دانش‌آموزان نه فقط اقدامی اشتباه که می‌تواند بازی با سلامت و جان میلیون‌ها دانش‌آموز و خانواده‌های آنان باشد.
در ابتدا باید این مسئله مهم و محوری در این بحث تبیین گردد که واکسن‌ها در پیشگیری از ابتلا به بیماری کووید هرگز اثر قطعی نداشته و روی باسکول اثربخشی نیز نسبت به سایر آیتم‌ها مثل جلوگیری از موارد بستری متعاقب بیماری و کاهش مرگ و میر و عوارض آن نمره‌های کمتری دارند. بنابراین سرکلاس رفتن دانش‌آموزان هر چقدر هم که با تعداد روزهای اندک و حضور حداقلی دانش‌آموزان هم که باشد، مانع ابتلای مطلق دانش‌آموزان، که سرمایه‌ها و آینده سازان جامعه هستند نخواهد شد.
این نکته مهم را نیز به تمثیل قوز بالای قوز شدن باید اضافه کرد که ماهیت سن و سال و دورانی که دانش‌آموزان در آن هستند در


جنب و جوش و بازی بوده، در چنین بستری رعایت پروتکل‌های بهداشتی- در حد پیشگیری موثر از انتقال بیماری- بسیار سخت و تقریبا در حد محال خواهد بود.
از سویی در کودکان به طور معنی‌داری حضور ویروس در بسیاری از موارد به صورت ناقل بیماری و خصوصا ناقل طولانی مدت بوده و ناقل به این معنی است که فرد حامل ویروس درحالی‌که علامتی ندارد و سالم به نظر می‌رسد، می‌تواند بیماری را به سایرین منتقل کند.
بنابراین یک کودک ناقل بدون اینکه علامتی داشته باشد-که باعث هشدار و رعایت بیشتر از سوی بقیه شود-مثل یک ماشین بدون توقف انتقال ویروس به والدین و سایر افراد نزدیک مثل مادر و پدربزرگ‌ها عمل می‌کند که از قضا گروه اخیر به خاطر شرایط کبر سنی و احتمال بالاتر وجود بیماری‌های مزمن، استعداد بالاتری برای ابتلا به کرونا و شرایط سخت‌تری درصورت ابتلا به آن دارند.
همه‌ی اینها اگر به محیط بسته‌ی کلاس‌ها به اقتضای فصل سرما و تشدید این وضعیت به خاطر نبود تهویه مناسب -با احتمال زیاد-اضافه گردد، طبعا شرایط بیش از پیش به سمت وقوع هرچه شدیدتر فاجعه‌ای غیرقابل جبران خواهد رفت. این در حالی است که مسئله ایاب و ذهاب دانش‌آموزان به مدرسه نیز باید مورد توجه جدی تصمیم‌سازان آموزش کشور باشد، چرا که در واقعیت، امکاناتی که بتواند هر دانش‌آموز را به طور شخصی و ایمن به مدرسه برساند، وجود ندارد و قهرا و بالاجبار سیستم حمل و نقل عمومی -که همین الان هم در شرایط نابسامانی از نظر رعایت پروتکل‌های بهداشتی قرار دارد- و سرویس‌های مدرسه که رعایت اصول فاصله‌گذاری بهداشتی در آن‌ها قابل پیش‌بینی است، قسمت عمده‌ای از این بار را به دوش خواهند کشید که به تشدید نتایج مصیبت‌بار قبلی خواهد انجامید.
اساسا سوال این است که در آستانه عبور از پیک بحرانی اخیر که قربانیان زیادی نیز داشته است، به‌جای ایجاد ثبات در شرایط کنترل کووید۱۹ چرا باید چنین مسئله‌ی بالقوه خطرناکی طرح گردد؟!
طبعا انتظار از وزارت بهداشت و ستاد کرونا این است که با اقدامی درخور واکنش نشان داده، مقابل این تصمیم آسیب‌زننده‌ی پرهزینه‌ای قاطعانه بایستند و با متوقف کردن آن، از سلامت و جان دانش‌آموزان و خانواده‌هایشان حفاظت نمایند.
به وزارت علوم نیز مشفقانه توصیه‌می‌گردد از انجام اقدامات مشابه در حضوری کردن کلاس‌های دانشگاهی تا نرسیدن به شرایط ایمن و تاییدشده‌ی علمی برای پرهیز از وقوع فاجعه قویا پرهیز نماید.